لاله بوی می نوشین بشنید از دم صبح
داغ دل بود و بامید دوا باز آمد

ز

راز درون پرده ز رندان مست پرس
کاین حال نیست زاهد عالی مقام را

ب

آسمان بیخ کمال از خاک عالم بر کشید
تو زنخ می زن که در من گنج پنهانی کجاست

ط

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

ش

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ
زین گونه بسی امد و زین گونه بسی رفت

ف

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش
گل در اندیشه که چون عشوه کند در کارش

ا