ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی
دودم به سر برآمد زین آتش نهانی

گ

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود

و

وای اگر خنده ی گستاخ کنی
آخ اگــــر بــــر رخ او آخ کنــــی

ح

حال دنیا را چو پرسیدم من از فرزانه ای
گفت با ابریست یا برقیست یا افسانه ای

ط

طلعت دوست عیان میخواهم
هر چه جز اوست نهان میخواهم

ش

شعر و شرع و عرش از هم خواستند
این دو عالم زین سه حرف آراستند

ه

هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد
سعادت همدم او گشت و دولت همنشین دارد

ض

ضمیر دل نگاشایم به کس مرا آن به
که روز گار غیور است و ناگهان گیر

چ

چون کشم بار فراق تو بدین طاقت و صبر
چون دهم شرح جفای تو بدین دانش و هوش

ز