چرا فراگيري تلفظ براي زبان‌آموزان الزاميست؟

اولين تأثيرگذاري
وقتي كه به انگليسي صحبت مي‌کنيد، تلفظ شما قطعاً اولين (و مهمترين) چيزي است که افراد به آن توجه مي‌کنند (و نه ساختارهاي گرامري و لغاتي که بکار مي‌بريد).هنگامي که با کسي ملاقات مي‌کنيد و يکي دو جمله‌ي انگليسي به زبان مي‌آوريد، فکر مي‌کنيد که او بيشتربه چه چيزي توجه مي‌کند؟ به لغاتي که به کار برده‌ايد و يا به ساختارهاي گرامري آن؟ احتمالاً هيچکدام. او بيشتر به تلفظ شما دقت خواهد کرد. اگر نحوه‌ي تلفظ شما بد باشد، او فوراً پيش خود فکر خواهد کرد که شما چقدر بد صحبت مي‌کنيد. تلفظ شما اولين تأثيرگذاري روي افراد محسوب مي‌شود.

گفتگو
تلفظ خوب بايستي يکي از اولين مواردي باشد که در فرآيند آموزش انگليسي بدان مي‌پردازيد. شما بدون استفاده از لغات پيشرفته هم مي‌توانيد به سر ببريد –مي‌توانيداز لغات ساده براي بيان جملاتتان استفاده کنيد. بدون گرامر پيشرفته هم مي‌توانيد به سر ببريد – مي‌توانيد بجاي آن از ساختارهاي گرامري ساده استفاده کنيد. اما چيزي به نام «تلفظ ساده» وجود ندارد.نتايج تلفظ بد بسيار ناگوار است. حتي اگر موقع صحبت کردن از لغات و گرامر پيشرفته استفاده کنيد، ديگران متوجه آنچه که مي‌خواهيد بگوييد نمي‌شوند.

آيا واقعاً مي‌توانيد به انگليسي با ديگران گفتگو کنيد؟

تقريباً همه‌ي زبان‌آموزان مي‌گويند: «من نيازي به يادگيري تلفظ ندارم. من فقط مي‌خواهم که بتوانم انگليسي صحبت کنم.» بسياري از آنها گمان مي‌کنند که مي‌توانند به راحتي به انگليسي صحبت کنند، چونکه آنها مي‌توانند با معلمشان و زبان‌آموزان ديگر صحبت کنند.
اشتباه نکنيد! بايد به خاطر داشته باشيد که:

معلم شما سالها به شنيدن انگليسي بد عادت کرده است. او بهتر از بقيه‌ي افراد مي‌تواند آنچه مي‌گوييد را درک کند.
اغلب همکلاسيها و زبان‌آموزان ديگر مانند شما صحبت مي‌کنند و همان اشتباهات شما را مرتکب مي‌شوند. بنابراين درک آنچه مي‌گوييد براي آنها راحت است.
بهترين راه براي اينکه مطمئن شويد که مي‌توانيد بخوبي انگليسي صحبت کنيد اين است که با يک انگليسي‌زبان صحبت کنيد. اگر او متوجه شد که چه مي‌گوييد، تازه آن وقت است که مي‌توانيد ادعا کنيد که خوب حرف مي‌زنيد.

متأسفانه بسياري از زبان‌آموزان تلفظ را ناديده مي‌گيرند. آنها وقتي مي‌بينند که مي‌توانند به راحتي در کلاسهاي زبان گفتگو کنند، گمان مي‌کنند که واقعاً خوب حرف مي‌زنند. اما اگر روزي پيش بيايد که بتوانند با يک انگليسي زبان صحبت کنند، مي‌بينند که او متوجه حرفـهاي او نمي‌شود. تازه آن وقت است که متوجه مي‌شوند چقدر تلفظ‌‌شان بد است.

مکالمه به تنهايي کافي نيست

اگر مي‌توانيد با افراد انگليسي‌زبان به راحتي گفتگو کنيد، بايد به شما تبريک گفت! اين يک موفقيت بزرگ براي شما محسوب مي‌شود. اما اين کافي نيست. حتي اگر انگليسي زبان‌ها متوجه صحبت‌هاي شما شوند، اين بدين معني نيست که شما اصلاً لهجه‌ي خارجي نداريد. اگر شما لهجه‌ي غليظي داشته باشيد هيچ کس نخواهد گفت که شما خوب انگليسي صحبت مي‌کنيد.
اگر شما روي تلفظ‌تان کار کنيد سرانجام خواهيد توانست به خوبي صحبت کنيد. به عنوان مثال شما مي‌توانيد اصوات انگليسي را بياموزيد، به قطعه‌هاي ضبط شده گوش دهيد، فيلمهاي زبان اصلي تماشا کنيد و...، کاري که بيشتر زبان‌آموزها انجام نمي‌دهند.

چگونه تلفظ انگليسي را فرا بگيريم؟

1- اصوات انگليسي را بياموزيد
در زبان انگليسي اصواتي وجود دارند كه در كمتر زباني يافت مي‌شوند. بعنوان مثال اولين صوت موجود در لغت thin يا اولين صوت در لغت away به ندرت در زبانهاي ديگر شنيده مي‌شوند.
بنابراين شما بايد:

1- همه‌ي اصوات انگليسي را بشناسيد.
2- دقت کنيد که آنها چگونه در کلمات و جملات واقعي به گوش مي‌رسند.
3- براي تمرين به کلمات و جملات انگليسي خوب گوش کنيد و بعد آنها را حتي‌الامکان صحيح تلفظ کنيد.

اين که شما وقت زيادي را صرف تمرين کنيد خيلي اهميت ندارد؛ مهم اين است که به طور مرتب تمرين کنيد. يک تمرين خوب اين است که موقعي که به چيزي گوش مي‌دهيد (مثلاً يک فيلم زبان اصلي) سعي کنيد کلماتي را که مي‌شنويد تکرار کنيد. همچنين مي‌توانيد هنگامي که تنها هستيد و وقتتان آزاد است چند کلمه‌ي انگليسي را انتخاب کرده و آنها را با صداي بلند تلفظ کنيد. وقتي که زبان شما به اصوات جديد عادت پيدا کرد، ديگر آنها به نظر شما دشوار نخواهند آمد.
يک تکنيک جالب و مفيد اين است که صدايتان را ضبط کنيد و آنرا با تلفظ صحيح مقايسه کنيد. بدين ترتيب مي‌فهميد که در کجا تلفظ شما با تلفظ اصلي آن تفاوت دارد و مي‌توانيد به تدريج آن را اصلاح کنيد.

2- تلفظ کلمات انگليسي را ياد بگيريد
با نگاه کردن به يک لغت انگليسي شما نمي‌توانيد به تلفظ آن پي ببريد. مثلاً دو کلمه‌ي do و no را در نظر بگيريد. با آنکه هر دوي آنها به حرف o ختم مي‌شوند، اما تلفظ آنها کاملاً با هم تفاوت دارد. (حرف o در يکي صداي او مي‌دهد و در ديگري صداي ـــُــ). اين بدين معناست که شما بايد تلفظ هر کلمه‌اي که قصد استفاده از آن را داريد را ياد بگيريد.
اما چطور مي‌توان تلفظ يک لغت انگليسي را ياد گرفت؟ شما بايد آن کلمه را در يک ديکشنري جستجو کنيد. در يک ديکشنري خوب تلفظ همه‌ي کلمات با يک سيستم مخصوص که علائم فونتيک ناميده مي‌شوند، نشان داده مي‌شوند.

3- يکي از دو تلفظ آمريکايي يا بريتانيايي (يا هر دو) را انتخاب کنيد
زبان انگليسي انواع گوناگوني دارد که هر کدام تلفظ يا لهجه‌ي مخصوص به خود را دارد، اما در عمل شما تنها دو انتخاب پيش رو داريد: انگليسي بريتانيايي و انگليسي آمريکايي، زيرا اينها از بين انواع زبان انگليسي از همه متداول‌تر هستند. شما مي‌توانيد يکي از اين دو نوع را انتخاب کنيد. شما همچنين مي‌توانيد هر دو نوع آمريکايي و بريتانيايي را با هم فرا بگيريد. اين بستگي به خود شما دارد.

4- با هر دو نوع تلفظ آمريکايي و بريتانيايي آشنا باشيد
شما حتي اگر تنها يک نوع از تلفظ‌هاي آمريکايي يا بريتانيايي را انتخاب کرده باشيد، بايد با هر دوي آنها آشنايي داشته باشيد. فرض کنيد که شما تصميم گرفته‌ايد فقط با لهجه‌ي اصيل بريتانيايي صحبت کنيد و اصلاً نمي‌خواهيد که لهجه‌ي آمريکايي داشته باشيد؛ با اين وجود لازم است که با تلفظ آمريکايي هم آشنا باشيد و هنگام جستجو در ديکشنري به تلفظ آمريکايي لغت مورد نظر هم توجه داشته باشيد، زيرا شما دير يا زود مجبور خواهيد بود کمي هم به انگليسي آمريکايي گوش دهيد. مثلاً شايد بخواهيد يک فيلم آمريکايي تماشا کنيد و يا شايد يک مربي داشته باشيد که تنها به لهجه‌ي آمريکايي مسلط باشد. بنابراين لازم است که هر دو انگليسي آمريکايي و بريتانيايي را با هم ياد بگيريد.

ورودي - وارد كردن انگليسي در ذهن
ورودي چيست و چرا به آن نياز داريم؟ به طور خلاصه مي‌توان گفت ورودي يعني «جملات انگليسي كه شما آنها را مي‌خوانيد يا مي‌شنويد». هنگاميکه شما چند جمله انگليسي مي‌خوانيد يا مي‌شنويد، بخش‌هايي از آن جملات در ذهن شما باقي مي‌مانند که اين به شما اجازه مي‌دهد که خودتان هنگام صحبت کردن يا نوشتن جملات مشابهي بسازيد.

چرا بايد ورودي شما جالب و جذاب باشد؟ زيرا لذت بردن از آموختن کليد پيشرفت شما است.
شما مي‌توانيد از روش‌هاي گوناگوني به کسب ورودي انگليسي بپردازيد:

خواندن متون انگليسي براي شما يک ورودي آسان محسوب مي‌شود (آسان‌تر از شنيدن). هنگام مطالعه به لغات، عبارات و ساختارهاي گرامري جديد خوب دقت کنيد.

• چطور با خواندن، انگليسي خود را تقويت كنيم؟

تماشاي فيلم‌هاي زبان اصلي به شما کمک مي‌کند تا هم مهارت خود را در مکالمه انگليسي افزايش بدهيد و هم لغات غير رسمي (محاوره‌اي) را فرا بگيريد.
علاوه بر اينها، يک ديکشنري خوب به شما ورودي بسيار خوبي در غالب جملات نمونه ارائه مي‌دهد. با خواندن اين جملات شما مي‌آموزيد که چگونه از يک لغت استفاده کنيد.

ورودي چيست؟
بطور خلاصه مي‌توان گفت ورودي يعني «جملاتي که شما آنها را مي‌خوانيد يا مي‌شنويد». ورودي برعکس خروجي است، که به معناي «ساختن جملات هنگام نوشتن يا صحبت کردن» است.

مدل فراگيري زبان

آيا تا کنون به اين نکته دقت کرده‌ايد که چگونه مي‌توانيد اينقدر راحت به زبان مادريتان صحبت کنيد؟ وقتي مي‌خواهيد چيزي بگوييد جملات و عبارتهاي صحيح خودبخود در زبان شما جاري مي‌شود. بخش اعظم اين فرآيند نا آگاهانه است: چيزي خودبخود در ذهن شما پديدار مي‌شود، حال شما اگر مايل بوديد مي‌توانيد آن را به زبان بياوريد. مدل زير نشان مي‌دهد که چگونه چنين چيزي ممکن است:

1- شما ورودي کسب مي‌کنيد – يعني جمله‌اي را مي‌خوانيد يا مي‌شنويد. اگر معني اين جملات را فهميديد، آنها در حافظه شما ذخيره مي‌شوند.
2- وقتي که شما مي‌خواهيد چيزي بگوييد يا بنويسيد (وقتي که مي‌خواهيد خروجي بسازيد يا توليد کنيد)، مغز شما به دنبال جمله‌اي که قبلاً خوانده يا شنيده‌ايد مي‌گردد – جمله‌اي که با معني آنچه که مي‌خواهيد بيان کنيد جور در بيايد. سپس آن جمله را تقليد مي‌کند (همان جمله يا مشابه آن را مي‌سازد) و در نهايت شما جمله‌ي «خودتان» را مي‌گوييد. اين فرآيند ناآگاهانه است، يعني مغز شما آن را خودبخود انجام مي‌دهد.

اين مدل بسيار ساده است. مغز شما واقعاً به دنبال جملات کامل نمي‌گردد، بلکه تنها به بخشها يا اجزايي از جملات نياز دارد و مي‌تواند با استفاده از اين اجزا جملاتي بسيار پيچيده و طولاني بسازد. بنابراين مغز شما از چندين جمله (که قبلاً شنيده و بخاطر سپرده) براي ساختن جمله‌ي اصلي استفاده مي‌کند.
به عنوان مثال فرض کنيد شما قبلاً اين جمله را شنيده باشيد: «يک گربه زير ميز است». مغز شما به سادگي مي‌تواند جملات مشابهي مانند «يک کتاب زير ميز است» يا «يک مداد زير صندلي است» را بسازد. زيرا مغز شما قبلاً با کلمات کتاب، مداد و صندلي آشنا بوده است و به سادگي توانسته است آنها را جايگزين کند. همچنين مغز شما مي‌تواند با استفاده از کلمات بيشتري جمله‌ي اوليه را تغيير دهد، مثلاً «يک گربه‌ي سياه بزرگ زير ميز من است».
بنابراين هر چقدر جملات بيشتري در اختيار مغز قرار بگيرد (ورودي)، به همان نسبت مغز شما مي‌تواند جملات پيچيده‌تر، طولاني تر و بيشتري بسازد يا توليد کند (خروجي).

مدل فراگيري زبان که در بالا توضيح داده شد، «فرضيه‌ي ادراک» (يا «فرضيه‌ي ورودي») ناميده مي‌شود که توسط پروفسور استيفن کراشن (از دانشگاه کاليفرنياي جنوبي) ارائه شده است. اين مدل فرآيند يادگيري زبان اصلي (مادري) توسط يک کودک را بيان مي‌کند. يک کودک به صحبت‌هاي والدين و افراد ديگر گوش مي‌کند. مغز او جملات را دريافت و جمع‌آوري مي‌کند و روز به روز در توليد يا ساخت جملات خودش ماهرتر مي‌شود و تا سن 5 سالگي ديگر مي‌تواند نسبتاً روان صحبت کند.
اما همين مدل براي فراگيري يک زبان خارجي هم مصداق دارد. در واقع ما فکر مي‌کنيم که اين تنها راه صحيح فراگيري يک زبان مي‌باشد.