اخبار محیط زیست!
كار در طبیعت و گشتن در پهنههای طبیعی و بسر بردن در آنها چیزهایی به ما میآموزند كه در هیچ كتابی نیست یا لااقل قابل لمس نیستند. همه ما میدانیم كه نباید زباله خودمان را در محیطهای طبیعی رها كنیم.
بیابانها زبالهدانی نیستند ولی با وجود این آگاهی یكشب كه در یكی از جزایر دریاچه ارومیه چادر زده بودیم قوطیهای خالی كنسرو را در محلی ابناشتیم تا فردا با خود به شهر ببریم. صبح زود كه برای برچیدن چادرها دست به كار شدیم حدود ۵۰ عقرب درشت را كه در داخل این قوطیها میلولیدند ما را متوجه بیدقتیمان كرد. این منظره هیچگاه از ذهن ما خارج نخواهد شد در حالی كه مطلب مندرج در كتاب، اگر اثر داشت ما این اشتباه را مرتكب نمیشدیم. در جزیره مارو یا شیدور در مجاورت لاوان دایره بستهای از پرستوهای دریایی، ماهی به عنوان غذا و مارهای جعفری باریك و كوتاه و خیلی سمی وجود دارد. پرستوهای دریایی از ماهی استفاده میكنند، تخم میگذارند و این تخمها و جوجه آنها به تغذیه مارها میرسند. همین رها كردن پوست خیار زیر آفتاب و حرارت بالای جزیره به نظر امر مهمی نمیآید ولی اشتباه همین جا بود. چون به علت كمبود آب شیرین ، رطوبت پوست خیار و پوست سایر میوهها موجب جلب مارها شد. این مارها تا ۲ متری كیسه خواب ما پیش آمدند. مارها و عقربها دوست دارند زیر كیسه خواب یا داخل چادر بروند. شبها كه هوا سرد میشود، بدنشان نیاز به گرما دارد و روزها كه خیلی گرم میشود به سایه چادر و كیسه خواب پناه میبرند. بنابراین رها كردن هرگونه موادغذایی در اطراف محل كمپ فرستادن كارت دعوت برای خزندگان و گزندگان است. درسهایی كه انسان از طبیعت میگیرد آنی، فوری و گاه آخرین اشتباه انسان است. آخرین اشتباه برای خود آدم یا موجود دیگر. تخمین زده میشود كه بیش از نیمی از آتشسوزیهایی كه جنگلها را خاكستر میكند به دست انسان آغاز میشود ولی آنها شهامت اقرار آن را ندارند. تاثیر كارهای ما در طبیعت یا دستكاریهای ما همیشه تاثیر پردامنه و وسیع نیست و گاه تاثیر كوچك و عمیق است مثل یك زخم دشنه كه تا مغز استخوان مینشیند. در یك ظهر تابستان گروه كوچك ما در گوشهای از دشت وسیع حوالی نیریز متوقف شد، تا ناهار صرف كنیم. راننده از فرصت (سوء) استفاده كرد و روغن ماشین خود را عوض كرد. یك حوضچه كوچك از روغن روی زمین ایجاد شد. یكی از بچهها به راننده اعتراض كرد و راننده با بیاعتنایی گفت: توی این دشت وسیع چه تاثیری بر محیط زیست میتواند داشته باشد. صحبت او تمام نشده بود كه یك سنجاقك زیبای هزار رنگ بر فراز این حوضچه فنجان مانند روغن هویدا شد، مدتی بال زد و با سر خود را به آن زد!! امواج ماورای بنفشی كه از این روغن منعكس شده بود، مانند آب، در آن دشت تشنه سنجاقك را به طرف خود كشید و با دیدن عكس خود در روغن، خود را به آب (یا روغن در اصل) زد. سكوت پرمعنای بین ما، هنگامی كه سنجاقك یكپارچه پوشیده از روغن سیاه كشنده شده بود، گویاتر از هر حرف و نامه و كتابی بود. این واقعه زخمی عمیق در ذهن ما ایجاد كرده كه هرچند باری واقعه مشابهی نمكی بر آن است. شهریور ماه در اغلب نقاط ایران ماه بخصوصی است. گرمای تابستان هنوز به كل از بین نرفته ولی بعضی از روزها حتی گرمتر از روزهای مرداد ماه است. سال ۱۳۷۳ روز ۹ شهریور یكی از آن روزهای گرم و داغ بود كه از آسمان آتش میریخت. بیابانهای اطراف بافق استان یزد تبدیل به تنور سوزانی شده بودكه برای ساكنین آن مشاهده باغهای سرسبز دور دست در اطراف شهر، بسیار دلپذیر مینمود و یك مادر و ۳ فرزندش به فكر پناه گرفتن در زیر سایه درختان به باغها نزدیك شدند. تولهها ۵ماهه بودند و هنوز در كنار مادر خود بودند. به نزدیكی باغ كه رسیدند دستهای مهربان باچماق در انتظار آنان بود. جنگ یكطرفه این قهرمان پوشالی با حیوانات خوفناك و خونریز آغاز شده بود چه شجاعانه! یوزپلنگ با جثه ۴۰كیلویی هیچگاه برای انسانها خطر ساز نبودهاند. لذا از این خانواده ۴نفره كه با دست قهرآلود این ناجوانمرد قلع و قمع شدند فقط یك توله باقی ماند و مادر متواری شد. آنچه من میل دارم از این بیفرهنگ بپرسم آن است كه چرا؟ چگونه آن همه زیبایی را در نگاههای بچه و مادر ندید و دست به این كار زد. این چه تربیتی است و چه فرهنگی كه به محض آنكه یك عده جانور را میبینند اولین فكری كه بر ذهن آنها میآید كشتار است. نگاه كردن این خانواده شما را به یاد عظمت دستگاه خلقت نمیاندازد؟ چه چیز موجب میشود كه از آن همه زیبایی با ضربات چوب و چماق، خون، اندام شكسته و زشتی مرگ را خلق كنیم؟ وقتی یك خبرنگار خارجی آزار و اذیت به حیوانات را به عنوان «خرده فرهنگ» خواند من به شدت ناراحت شدم و یادآوری كردم كه در انگلستان یك انجمن سلطنتی برای جلوگیری از آزار به حیوانات به وجود آمده و هر ساله مواردی را به دادگاهها میرسانند كه روی سرباز یوزپلنگ كش ما را سفید میكند. مثلا چند قلاده سگ را در محلی نگهداری می كردند تا از گرسنگی مردند و آنها كه زنده مانده بودند از آنان تغذیه میكردند و از این قبیل موارد فراوان اتفاق میافتد. در همین منطقه بافق ۲سال پیش بازهم یك چوپان ۳ بچه یوز پلنگ را به خیال آنكه بچه گرگ هستند با دود خفه كرد! اینها در صورتی است كه برخی از كارشناسان تعداد یوزهای ایران را ۴۵ راس تخمین میزنند! من گاه فكر میكنم كه انرژی و نیروی ما در زمینه آموزش محیط زیست به هدر رفته، شاید نشانه گیری ما از ابتدا اشتباه بوده. اگر شما در خیابانهای تهران ، تبریز، شیراز... از مردم بپرسید كه اهمیت مثلا یوزپلنگ یا گرگ چیست پاسخها دلگرم كننده هستند و به خصوص محصلان و دانشجویان تعاریف خوبی از اهمیت موجودات وحشی ارائه میدهند ولی مردمی كه مثلا در بافق یزد یا در منطقه كالمند و بهادران زندگی میكنند هیچ اطلاعی در مورد اهمیت این جانوران ندارند و چه سهل است كه كماكان در فكر آنها پلنگ خونخوار است و گرگ درنده مردم و یوز قطعا موجودی است كه قبل از آسیب رسانیدن به انسان باید او را كشت. یعنی آنها كه باید ارزش جانوران را بدانند. هیچ اطلاعی از آن ندارند. این امر یعنی گم كردن هدف. زمان آن فرارسیده كه مطالب مربوط به محیط زیست طبیعی در كتابهای درسی گنجانده شود. اگر این طور بود آن سرباز حتما آن را خوانده بود. لازم نیست كه در كتابهای درسی شعر معروف سعدی بزرگوار را بگنجانیم كه فرموده «یكی بچه گرگ میپرورید- چو پرورده شد خواجه را بردرید» هیچ كس توصیه نمیكند بچه گرگ را بپرورید درست برعكس گرگ باید در پهنه حیات وحش نقش خود را بازی كند و نیازی به پرورش و نگهداری گرگ نیست و حتی باید از او حذر كنیم و اگر با او مواجه شویم سعی كنیم بگذاریم به راه خود برود و ما به راه خود. مهم آن است كه در پهنه پیشرفتهای اقتصادی و صنعتی خود فضاهایی را برای حیات وحش بگذاریم تا آنها هم به حیات مفید خود ادامه دهند؟ روزی در نزدیكی گرمبید از یك دختربچه بلوچ با لباسهای بسیار زیبای رنگارنگ پرسیدم گاندو (كروكودیل) دیدهای؟ با لهجه بسیار شیرین گفت: بله. گفتم كجا هستند؟ كمی فكر كرد و گفت: اونا اونجا، ما اینجا. عجب حرفی، این خلاصه فلسفه حفاظت از حیات وحش است كه ما در آرزوی آنیم. «اونا اونا، ما اینجا.» دكتر اسماعیل كهرم http://www.aftab.ir/images/news/break.gifگزارش: همشهری آنلاین |
یک کارشناس هندی میگوید یک سیستم ارزانقیمت بازیافت فضولات انسانی به بیوگاز و کود میتواند برای ۲.۶ میلیارد نفر در جهان دسترسی به توالت ایجاد کند و از گرمایش جهانی جلوگیری کند.
به گزارش خبرگزاری فرانسه بیندشوار پاتاک بنیانگذار "سازمان بینالمللی خدمات اجتماعی سولابه " گفت گروه او قصد دارند در هفتمین اجلاس جهانی توالت که در اواخر اکتبر امسال در دهلی برگزار خواهد شد، طرحهای خود در این زمینه را ارائه دهند. هدف این سازمان فراهم آورن توالت برای تقریبا ۷۳۰ میلیون نفری در هند است که فاقد توالت هستند. به گفته پاتاک بر اساس "اهداف توسعه هزاره" که در سال ۲۰۰۲ در آفریقای جنوبی تعیین شدند، تا سال ۲۰۱۵ باید تعداد ۲.۶ میلیاردنفری که در سراسر جهان فاقد توالت هستند به نصف برسد و تا سال ۲۰۲۵ توالت برای همه افراد در اختیار باشد. او گفت نقش هند برای رسیدن به این هدف میتواند تبدیل مدفوع انسانی به شکل ارگانیک به بیوگاز که بتوان برای پخت و پز غذا و تولید برق از آن استفاده کرد و تبدیل ادرار را به کود باشد. پاتاک گفت: "اکنون ما از دیگران میخواهیم این تکنولوژی را که اخیرا در کابل نیز نصب شده ایت به کار گیرند تا به رسیدن به اهداف هزاره کمک شود و گرمایش جهانی کاهش یابد." هدف سازمان جهانی توالت که در ساال ۲۰۰۱ به صورت یک سازمان غیرانتفاعی ایجاد شد، تبدیل کردن دفع بهداشتی فضولات به یک موضوع مهم جهانی است و اکنون ۵۵ گروه از ۴۲ کشور در آن عضویت دارند. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifهمشهری آنلاین |
صلح سبز ۱۹ نهنگ گوژپشت را طی سفرشان از جنوب اقیانوس آرام به آب های قطب جنوب، از طریق ماهواره ردیابی می کند. صلح سبز می گوید؛ این کار برای اثبات این نکته به ژاپن است که برای تحقیق در مورد این جانور نیازی به کشتن آنها نیست.
ردیابی این نهنگ ها اطلاعاتی در مورد نحوه حرکت، عادات و ساختار جمعیتی آنها به دست می دهد و علاقه مندان می توانند موقعیت هر نهنگ را از طریق یک وب سایت دنبال کنند. ژاپنی ها که سابقه طولانی در شکار نهنگ دارند، امسال نیز قصد دارند در فصل تابستان نیم کره جنوبی، ۵۰ نهنگ گوژپشت را در سواحل قطب جنوب شکار کنند. قرار است ۹۳۵ نهنگ مینک نیز به منظور انجام تحقیقات علمی شکار شوند. بسیاری از منتقدان می گویند نتیجه کمتر تحقیقی توسط ژاپنی ها منتشر شده و ادعا می کنند که اغلب گوشت نهنگ ها از فروشگاه ها و رستوران های ژاپن سر درمی آورند. سازمان صلح سبز می گوید؛ برای مقابله با شناسایی محل نهنگ ها توسط شکارچیان ژاپنی، موقعیت آنها را که سرعت آرامی دارند با تاخیر مشخص می کند. محل این نهنگ ها با نصب فرستنده روی بدن آنها و از طریق ماهواره های موقعیت سنج، روی نقشه اینترنتی گوگل از جهان تعیین می شود.صلح سبز معتقد است؛ برای هیچ یک از تحقیقاتی که روی نهنگ ها صورت می گیرد نیازی به کشتن یا آزار دادن آنها نیست. به گفته این سازمان طرفدار حفظ محیط زیست، شکارچیان ژاپنی، صنعت جهانگردی جزایر فقیر این ناحیه همچون تونگا را نیز به مخاطره انداخته اند. همه ساله بسیاری از جهانگردان برای تماشای نهنگ ها به این جزیره سفر می کنند. اصواتی که نهنگ های گوژپشت نر از خود تولید می کنند و حرکات آکروباتیک شان، آنها را در میان جهانگردان بسیار محبوب کرده است. برای مقابله با شکارچیان ژاپنی، صلح سبز قصد دارد این بار نیز همچون گذشته، با کشتی های کوچک خود بر سر راه آنها مانع ایجاد کند. تعداد نهنگ های گوژپشت اخیراً افزایش یافته و بین ۳۰ تا ۶۰ هزار ارزیابی می شود. با این حال این تعداد در حدی نیست که آنها را از فهرست جانوران در حال انقراض خارج کند. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifروزنامه اعتماد |
دانشمندان موفق شدند علت اصلی شوری آب اقیانوس ها را کشف کنند.
گروهی از دانشمندان به سرپرستی پروفسور گالن مک کنلی از دانشگاه واشنگتن دریافته اند شوری آب اقیانوس ها مربوط به مواد و عناصر محلولی نظیر سدیم، کلر، سولفور، کلسیم، منیزیم و پتاسیم است. به عقیده دانشمندان شوری آب اقیانوس ها در عصر حاضر، ریشه در دورانهای کهن دارد. زمانی که زمین شکل می گرفت گازها از درون آن فوران کرده و در ادامه یون های نمکی منتشر می کردند که به وسیله بارش های بارانی یا جریان های زمینی به اقیانوس ها رسیده اند. اکنون شوری آب اقیانوس ها همیشگی و پایدار شده است. پروفسور مک کینلی گفت: یون ها از آب اقیانوس ها خارج نشده اند. از طرفی حجم مواد و عناصر شور کننده آب اقیانوس ها در مقایسه با حجم آب آنها بسیار کم بوده که ورود و خروج آنها از چرخه طبیعی هرگز به نظر نمی آید و گویی که آنها همیشه در آب اقیانوس هاهستند. بر اساس گزارش ساینس دیلی، یافته های جدید دانشمندان نشان می دهد که در دریاچه ها قضیه فرق می کند. در این گونه مناطق آبی جهان، جابجایی نسبتا سریعتر آب و نمک های محلول در آن ، آب را شیرین نگاه می دارند. بررسی های دانشمندان نشان می دهد که قطره آب و یون های آن در دریاچه ها تا ۲۰۰ سال باقی می مانند و این درحالی است که این رقم برای اقیانوس ها بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون سال است. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifخبرگزارى مهر |
گرمایش جهانی غولی است كه از بطن توسعه و پیشرفت سربرآورده و با سرمایهگذاریهای هنگفت در بخش صنعت، بیتوجه به ارزیابیهای صحیح زیست محیطی پرورده شده است.
گرچه سالها صدای متخصصان و دلسوزان محیطزیست برای آگاهی بخشیدن به دولتها و افكار عمومی جهان در به تصویر كشیدن و شرح خطرات گرمایش جهانی و آنچه در این بین بر سر ما و فرزندانمان خواهد آمد در میان هیاهو و شتاب جنون آسای توسعه یافتگی صنعتی و افزایش جمعیت جهان گم میشد اما اكنون بارقههایی از امید برای رسیدن به یك اجماع جهانی به چشم میخورد. چرا كه اكنون، مادر طبیعت در حال آماده شدن برای گرفتن انتقامی سهمگین از نوع بشراست. گرمایش جهانی غولی است كه از بطن توسعه و پیشرفت سربرآورده و با سرمایهگذاریهای هنگفت در بخش صنعت، بیتوجه به ارزیابیهای صحیح زیست محیطی پرورده شده است. تغییرات آب و هوایی مانندخشكسالی در بخشهای زیادی از كره زمین، موج گرمایی، گردبادها و توفانها و سیلابهای شدید، نابودی تنوع زیستی و بالا آمدن سطح آبهای آزاد در نتیجه آب شدن یخهای قطبی اكنون وارد مرحلهای شده است كه نجات از این بحران، همكاری گسترده جهانی همراه با التزام عملی به اجرای یك معاهده بینالمللی جهانشمول را میطلبد. گرمایش جهانی چیزی نیست كه اولین بار در این زمان اتفاق افتاده باشد. در طول عمر كره زمین حداقل یك بار دیگر این اتفاق روی داده است. برای شناخت بهتر خطرات این پدیده بهتر است نگاهی اجمالی به گذشته بیندازیم. تغییرات پیشبینی شده آب و هوایی توسط IPCC در بدترین حالت هنوز پایینتر از تغییراتی است كه ۱۰هزار سال گذشته در زمین روی داده است. در دوره «درایاس جوان» (دوره پایان عصر یخبندان) لایههای یخ كاملاً در حال عقبنشینی بودند و نسل بشر شاهد یك دوره آب و هوای مناسب بود كه ناگهان آب و هوای كره زمین تغییرات عمدهای به خود دید. جنگلهای اروپا تبدیل به مراتع توندرا شدند و متوسط دما در نزدیكهای گرنیلند حدود ۱۰ درجه كاهش پیدا كرد و یخچالهای طبیعی آند حدود ۱۰۰۰ متر به طرف اقیانوسها حركت كرده و به آن نزدیكتر شدند. این اتفاقات تنها در ۲۰۰ سال پیش آمد كه زمان بسیار كوتاهی در دورههای زمینشناسی محسوب میشود. این دوران كه ۱۰۰۰ سال به طول انجامید و از آن به عنوان یك ال نینوی ۱۰۰۰ ساله یاد میكنند با یك دوره ۲۰ ساله شگفتآور دوباره تغییر كرد و جنگلها دوباره سطح اروپا را پوشاند و انسان تولید محصولات كشاورزی را آغاز كرد. آن زمان در بعضی از نقاط جهان در هر ۵۰ سال ۷ درجه افزایش دما به وجود آمد كه در قیاس با شرایط كنونی كه IPCC در بدترین حالت پیشبینی كرده هوای زمین تا سال ۲۱۰۰، ۶ درجه سانتیگراد گرمتر شود، تفاوتی كاملاً چشمگیر دارد اما امكان یخبندانهای شدید در آینده مسئلهای است كه نمیتوان از آن به سادگی گذشت. نمایندگان ۱۹۲ كشور جهان در اجلاسی مقدماتی كه در محل مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در رابطه با تغییرات جوی كره زمین برگزار شد دور هم جمع شدند و مراتب نگرانی و موافقت خود برای امضای یك توافقنامه بینالمللی را مورد تأكید قرار دادند. این جلسه قرار بود طی ۲ روز برگزار شود اما به علت درخواست سخنرانی نمایندگان نزدیك به ۱۰۰ كشور جهان یك روز دیگر تمدید شد. وضعیت بحرانی افزایش گرمایش جهانی به سرعت در حال تثبیت و افزایش است و در این بین لطمهای كه از این پدیده ناگوار به كشورهای جنوب وارد خواهد شد اگر نگوییم كه بیشتر از كشورهای توسعه یافته خواهد بود (كه خواهد بود)، بیشك اثراتی همسان بر تمامی ساكنان كره زمین خواهد گذاشت. در حقیقت این اجلاس، نشست مقدماتی برای اجلاسی است كه دبیر كل سازمان ملل متحد، بن گی مون خواستار برگزاری آن در ۲۴ سپتامبر شده است. وی در مراسم افتتاحیه این مراسم اعلام داشت: «تغییرات آب و هوایی یك چالش بزرگ جهانی است. هماكنون زمان اقدام جهانی فرا رسیده است و باید موافقتنامه مشروحی تحت چارچوب كنوانسیون سازمان ملل متحد برای تغییرات آب و هوا تصویب شود.» براساس دستورالعمل این اجلاس، میبایست زمینه و بستر لازم برای رسیدن هب تفاهمی همه جانبه به منظور امضای توافقنامه جهانی مورد اشاره دبیر كل در این اجلاس حاصل شود. با توجه به آمادگی نسبی گروه ۷۷ (گروهی از كشورهای درحال توسعه به همراه چین كه ۱۳۳ كشور جهان را در خود جای داده است)، دبیر كل برای امضای این توافقنامه در اجلاس بعدی ابراز امیدواری كرده و خواستار آن شده است كه دولتهای ملل جهان توافقنامه احتمالی در جریان اجلاس بعدی را تا پایان سال ۲۰۰۹ میلادی در كشورهای خود تصویب و امضا كنند. كشورهای آمریكا و چین ۲ كشور اصلی تولید كننده گازهای گلخانه روی هم رفته ۴۰ درصد از این گازها را تولید میكنند و از عمده مسببان اصلی این فاجعه زیستمحیطی- بشری هستند و در صورت همكاری نكردن این۲كشور با این اجلاس، همانگونه كه در عدم پیوستن آمریكا به پیمان كیوتو و خودداری این كشور از امضای این معاهده شاهد بودیم، این همبستگی جهانی در توقف گرمایش جهانی و ساختن دنیایی سبزتر نیز به شكست خواهد انجامید. براساس پروتكل كیوتو كشورهای صنعتی (به غیر از آمریكا) موافقت كرده بودند در سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، مجموعه انتشار ۶ گاز گلخانهای را حداقل ۵ درصد پایینتر از سطح انتشار این گازها در سال ۱۹۹۰ حفظ كنند. متأسفانه این پروتكل به گفته نماینده ژاپن تنها ۳ درصد موفقیت داشته و به بیان دیگر این طرح ۹۷ درصد با شكست مواجه شده است. پیمان كیوتو تنها تا سال ۲۰۱۲ قابلیت اجرا خواهد داشت لذا رسیدن به یك معاهده جهانی جدید و پیشبینی ابزارهای نظارتی دقیقتر بر كشورهای جهان امری اجتنابناپذیر به نظر میرسد. این در حالی است كه در مقایسه، انرژی آمریكا به تنهایی به اندازه كل مصرف انرژی ژاپن انرژی الكتریسیته هدر میدهد و همچنین CO۲ منتشره در آمریكا ۲ برابر بیشتر از كل CO۲ منتشره از تمامی بخشهای هندوستان كه خود مقام دوم تولید این گاز را در قاره آسیا دارد، است. جالب اینجاست كه هندوستان تقریبا ۳ برابر كشور آمریكا جمعیت دارد. این در حالی است كه چنین مقامدار تولید گاز CO۲ در جهان است، به گونهای كه این كشور در سال ۲۰۰۶ به تنهایی ۶ میلیارد و ۲میلیون تن گازكربنیك تولید كرده كه این مقدار ۸درصد از مقدار گاز كربنیكی كه ایالات متحده در این سال تولید كرده، بیشتر است. واضح است كه در این راه دشوار تنها همكاری این ۲كشور و كشورهای توسعه یافته كافی نبوده و بدون مشاركت هم كشورهای جهان هیچ امیدی به موفقیت این توافقنامه نمیتوان داشت. اكنون كشورهایی همانند برزیل و اندونزی نیز به علت تخریب جنگلها و منابع طبیعی، در معرض اتهام جهانی قرار دارند. دانشمندان عقیده دارند كه شرایط امروز تغییرات آب و هوایی به سمتی پیش میرود كه تا ۱۰ الی۲۰ سال آینده در صورت ادامه روند كنونی وارد وضعیت غیرقابل بازگشتی خواهد شد كه آن را نقطه بیبازگشت مینامند و نشانههای آن از هم اكنون قابل مشاهده است. نشانههای تغییرات الگوهای آب و هوایی در نقاط مختلف جهان، مانند ریزش برف بعد از۱۰۰ سال در آرژانتین یا سرما و زمستان بیسابقه در نیمكره جنوبی و هم زمان اوج گرفتن گرمای تابستانی در نیمكره شمالی، بارانهای سیلآسا و طولانی مدت ووقوع سیلها و طغیانهای بیسابقه در جای جای جهان تنها نشانههای كوچكی از بحرانی است كه نسل بشر در صورت ادامه رویه فعلی با آن دست به گریبان خواهد بود. ناپدید شدن یك دریاچه در شیلی یكی دیگر از این نشانههای هشدار برانگیز است. اگرچه دانشمندان در مورد علل این واقعه هنوز جواب قانعكنندهای پیدا نكردهاند و نظر اصلی آنها پس از تحقیقات كامل در ماه ژوئیه اعلام خواهد شد، اما ۲ تئوری اصلی در این زمینه ارائه شده كه یكی از آنها به گرمایش جهانی مربوط است. عدهای از دانشمندان ناپدید شدن ناگهانی این دریاچه را كه به گفته مسئول سازمان ملی جنگلهای شیلی یك كیلومتر مربع مساحت داشته را وقوع زلزلهای كه چندی پیش در شیلی اتفاق افتاد میدانند و عقیده دارند این زلزله كه در ماه آوریل سال جاری اتفاق افتاد، باعث ایجاد شكافهایی در بستر این دریاچه شده است. اما عده دیگری از دانشمندان بر این عقیدهاند كه گرمایش جهانی عامل پدید آمدن این فاجعه زیستمحیطی بوده است. براساس این نظریه آب شدن یخهای این دریاچه باعث بالا رفتن سطح آب و افزایش فشار بر بستر این دریاچه شده و در نتیجه این فشار شكافهایی در زمین زیرین دریاچه ایجاد كرده كه موجب فرو رفتن آب در این شكافها شده است. باتوجه به اینكه ایران از نظر سرانه تولیدگازهای گلخانهای رتبه اول آسیا را به خود اختصاص داده و از نظر میزان گازهای تولید شده در آسیا بعد از چین و هند در مقام سوم جای گرفته است بررسی و تصویب طرح ملی مبارزه با گرمایش زمین در كنار برنامههای پیشبینی شده، به منظور توسعه كشور بسیار ضروری به نظر میرسد. این در حالی است كه چندی پیش طرح پیوستن داوطلبانه كشورمان به پروتكل كیوتو در مجلس و هیات دولت مطرح شد و به تصویب نیز رسید اما توسط شورای محترم نگهبان رد و مغایر قانون اساسی شناخته شد. البته پیوستن به این پروتكل یا پروتكلهایی از این دست كه احتمالا الزامآور خواهند بود نیازمند داشتن زیرساختهای اصلی برای تولید انرژی پاك است؛ زیر ساختهایی كه ما را از استفاده از سوختهای فسیلی بینیاز كند و انرژی مطلوب و مورد نیاز كشور را تأمین كند و در عین حال غرب باید دست از انحصاری كردن انرژی هستهای برداشته و به كشورهای در حال توسعه فرصت دهد تا امكانات لازم برای پیوستن به این معاهدات بینالمللی را برای كشور خود فراهم آورند. علی خلیلی http://www.aftab.ir/images/news/break.gifگزارش: همشهری آنلاین |
یک مهندس اتریشی سیستمی را طراحی کرده است که با استفاده از نور خورشید، چوب، روغن های گیاهی، زباله ها و ذرت انرژی مورد نیاز شهر کوچکی در اتریش را بدون تولید گازهای آلاینده تامین می کند.
رینهارد کخ، مهندس ۴۶ ساله اتریشی سیستمی را طراحی کرده است که انرژی گرمایشی، برق و سوخت خودروها را در شهر زادگاهش با تولید در حد صفر درصد گازهای آلاینده تامین می کند. این شهر جزیره ای که "گوسینگ" نام دارد، در انتهای اتریش و در مرز مجارستان در میان جنگل های کاج و مزارع ذرت واقع شده است. این مهندس سیستم خود را به گونه ای طراحی کرده است که با استفاده از انرژی خورشیدی، چوب درختان، روغن های گیاهی و زباله ها تمام انرژی های مورد نیاز شهروندان این شهر کوچک اعم از سوخت خودروها، انرژی گرمایشی و برق را تامین می کند. کخ در این خصوص اظهار داشت:" بی شک این یک سیستم مطلوب و لازم است، به همین علت لابی ها آن را نمی خواهند. ما از پول زیادی صحبت می کنیم و پول زیاد قدرت زیاد می طلبد. اگر هر جامعه ای مثل ما عمل کند، قدرت لابی های مخالف کم می شود." استفاده از مداوم از این انرژی زیستی موجب شده است که این شهر انتشار دی اکسید کربن را تا سقف ۹۰ درصد کاهش دهد و هرسال از فروش مازاد شبکه برق منطقه ای خود ۵۰۰ هزار یورو بدست آورد و بتواند از این درآمد در سرمایه گذاری روی پروژه های جدید استفاده کند. در این شهر از سال ۱۹۹۵ تا امروز انتشار دی اکسید کربن ۹۳ درصد کاهش یافته است. این درحالی است که "واکسیو"، شهر سوئدی که برنده جایزه Sustainable Community شد، در ۱۰ سال گذشته تنها توانسته است ۲۵ درصد در کاهش تولید این گاز موفق شود و دراینحال ال گور، برنده جایزه نوبل صلح نیز از جامعه جهانی خواسته است که تا سال ۲۰۵۰ به یک کاهش ۹۰درصدی انتشار گازهای گلخانه ای دست یابند. براساس گزارش آنسا، ماجری انرژی زیستی این شهر در سال ۱۹۸۹ و از زمانی که "گوسینگ" پایتخت یکی از فقیرترین مناطق کشور اتریش بود، آغاز شد. در آن زمان ۷۰ درصد از مردم این شهر به دلیل کمبود زمین های زراعی به مناطق دیگر مهاجرت کرده بودند. رینهارد کخ نیز باید به وین می رفت. بنابراین "هیر کررامر"، شهردار وقت از کخ خواست که سیستمی را به عنوان یک تکنیک محلی عرضه کند. دراین خصوص کخ اظهار داشت:" از ما خواسته شد به دنبال ایده ای باشیم که کار و ثروت را به این شهر بازگرداند. به این ترتیب ما به فکر ایجاد سیستمی افتادیم که بتواند انرژی را با منابع محلی تامین کند تا پول مردم محلی در منطقه باقی بماند و شغل بوجود آورد ." بنابراین گزارش، پس از راه اندازی این سیستم و در ۱۰ سال گذشته تاکنون در این شهر۶۰ شرکت با ایجاد هزار و ۲۰۰ شغل بوجود آمده است. درحال حاضر "گوسینگ" تبدیل به یک شهر کاملا خودکفا شده است و همه ساله در ۸ نیروگاه مختلف ۲۲ مگاوات بر ساعت برق تولید می کند که از این میزان، ۸ مگاوات برق مازاد را به فروش می رساند. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifگزارش: خبرگزارى مهر |
سوراخ ایجاد شده در لایه اوزن نسبت به سال گذشته در حدود ۱۶ درصد جمعتر شده است.
به خبرگزاری آسوشیتدپرس، آژانس فضایی آمریكا «ناسا» از كوچك شدن ۱۶ درصدی سوراخ لایه اوزن در منطقه بالای قطب جنوب خبر داد و همچنین اعلام كرد هنوز اندازه این سوراخ هم اندازه شمال آمریكا است. بر اساس این گزارش اندازه سوراخ لایه اوزن در اواسط ماه سپتامبر (شهریور) در حدود ۹.۷ میلیون مایل مربع بوده است و این در حالی است كه اندازه این سوراخ در سال گذشته در حدود ۱۱.۵ میلیون مایل مربع بود. لایه اوزن محافظ زمین است و این لایه خاصیت حیاتی به كره زمین بخشیده است، چون مقادیر بسیار زیادی از اشعه ماورای بنفش تابشی از سوی خورشید را جذب میكند و مانع از رسیدن آن به زمین میشود. برخی از محصولات گازی بشر مانند گاز كلر و برم موجب تخریب این لایه میشود كه به آن سوراخ لایه ازن میگویند. سوراخ لایه اوزن برای نخستین بار در سال ۱۹۸۵ كشف شده است. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifخبرگزارى فارس |
تاکنون تصور می شد تاثیر فعالیت های بشر بر آب و هوا به نسبت ناچیز و صرف نظر کردنی است. لیکن پیش بینی های بسیار نشان می دهند که نقش آن تا اواسط سده بیست ویکم، در تغییر محیط زیست درخور توجه و بسی فراتر از تمام ده هزار سال گذشته خواهد بود. اگرچه پاره یی از بخش ها در برخی مواقع از این تغییرات بهره مند خواهند شد، ولی در مجموع تغییرهای مورد انتظار ویرانگر و حتی بسیار شدید خواهند بود. تصور ما این است که بخش اعظم این تغییرات تا سال ۲۰۵۰ برملا خواهند شد؛ و این البته در صورتی است که توجه به محیط زیست را در اولویت قرار دهیم.
با وجود ابهام هایی که درباره جزئیات تغییرات آب وهوایی وجود دارد، این نکته مسلم است که فعالیت های بشر بی تردید از برخی جهت ها بر جو زمین موثر است. سوخت های فسیلی که در نیروگاه ها و خودرو ها می سوزند، ذرات و گازهایی را در هوا رها می کنند که به تدریج ترکیب جو را تغییر می دهد. شکی نیست که از زمان انقلاب صنعتی در سال های سده ۱۷۰۰ تاکنون، مواد و ذرات ناشی از سوخت های فسیلی به تنهایی تا ۳۰ درصد بر غلظت دی اکسیدکربن جو افزوده اند. از اوایل قرن هجدهم (آغاز عصر صنعتی شدن)، اقیانوس ها نزدیک به ۱۱۸ میلیارد تن کربن در خود جای داده اند. جذب این مقدار دی اکسیدکربن، آب اقیانوس ها را که به طور طبیعی حالت قلیایی دارند به تدریج اسیدی تر می کند. دانشمندان معتقدند اسیدی شدن آب اقیانوس ها نه تنها در پی افزایش سطح دی اکسیدکربن جو، بلکه به علت افزایش سطح گوگرد و نیتروژن جو نیز می تواند روی دهد. نتایج تحقیقات دانشمندان امریکایی نشان می دهد که انتشار گوگرد و نیتروژن در جو زمین تا پایان قرن بیست ویکم باعث افزایش میزان اسیدی شدن اقیانوس ها تا صددرصد می شود. محققان امریکایی نشان داده اند که در سطح جهانی، انتشار گوگرد و نیتروژن در جو (که در اثر فعالیت های کشاورزی یا تولید جریان الکتریسته تولید می شوند) در افزایش میزان اسیدی شدن اقیانوس ها نقش ثانویه ایفا می کنند. اقیانوس ها زمانی اسیدی می شوند که برخی ترکیبات شیمیایی حاضر در جو مثل دی اکسیدکربن، گوگرد و نیتروژن در دریا فرود آیند و سطح PH را کاهش دهند. در حال حاضر کاهش PH آب اقیانوس ها چندان زیاد نیست، اما در صورتی که این کاهش PH ادامه پیدا کند می تواند حیات موجودات دریایی را با خطرهای جدی مواجه کند. «کن کالدیرا» و «مایکل ویکت» از آزمایشگاه ملی «لاورنس لایورمور» معتقدند با توجه به نقش مهم اقیانوس ها در سیستم اقلیمی زمین، اسیدی شدن آب اقیانوس ها را می توان یکی از معضلات زیست محیطی حال حاضر جهان در نظر گرفت. بیشتر بررسی هایی که تاکنون در مورد اسیدی شدن اقیانوس ها انجام شده است، نقش انتشار سوخت های فسیلی و دی اکسیدکربن را بررسی کرده اند. در حقیقت انتشار این ترکیب شیمیایی در جو، عامل اصلی افزایش اسیدی شدن اقیانوس ها است، اما تاکنون هیچ کس به اثرهای گوگرد و نیتروژن در آب های ساحلی توجه نکرده بود. این در حالی است که افزایش میزان انتشار نیتروژن در آب های ساحلی می تواند به رشد بیش از اندازه ارگانیسم های تک سلولی (فیتوپلانکتون ها) و دیگر گیاهان دریایی منجر شود. این رشد فزاینده باعث می شود که این ارگانیسم ها تمام اکسیژن آب را مصرف کنند و دریا را برای زیستن گونه های جانوری آبی به یک منطقه مرده تبدیل کنند. این گروه پژوهشی با ساخت مدل های نظری اطلاعاتی، مناطقی از اقیانوس را که بیشتر در معرض خطر قرار دارند، شناسایی کردند. در این بررسی ها مشخص شد آب های ساحلی امریکای شمالی، اروپا و آسیای جنوب غربی بیش از دیگر مناطق در معرض خطر اسیدی شدن قرار دارند. این دانشمندان پیش بینی کرده اند PH سطح اقیانوس که پس از انقلاب صنعتی ۱/۰ واحد کاهش یافته است، تا پایان قرن با کاهش ۳/۰ تا ۴/۰ واحدی دیگری روبه رو می شود و این مساله افزایش اسیدی شدن را تا صددرصد افزایش می دهد. ● خطر در کمین موجودات دریایی در حال حاضر کاملاً مشخص نشده است که با کاهش PH آب چه خطرهایی محیط زیست دریایی را تهدید خواهد کرد. به رغم اینکه بیشتر ارگانیسم ها یا موجودات دریایی در نزدیکی سطح آب (که بیشترین تغییر در میزان PH آب را انتظار داریم) زندگی می کنند، اما به نظر می رسد شکل های حیاتی که در قسمت های عمیق اقیانوس ها زندگی می کنند، ممکن است نسبت به تغییرات PH آب حساس و حتی آسیب پذیرتر باشند. بررسی های تجربی نشان داده است که با اسیدی شدن آب اقیانوس ها، ارگانیسم هایی که برای زندگی خود به کربنات کلسیم (کربنات های آهکی) نیاز دارند، به تدریج رشدشان کندتر و در نهایت بازمی ایستد. در این میان، تپه های مرجانی و دیگر موجوداتی که اسکلت یا پوسته آنها از کربنات کلسیم ساخته شده، ممکن است بیش از موجودات دیگر تحت تاثیر تغییرات PH قرار گیرند، چرا که امکان ساخت پوسته های آهکی برای این موجودات در آبی با PH پایین بسیار مشکل است. ● چه می توان کرد در سال های اخیر عده یی از دانشمندان پیشنهاد دادند که با ذخیره گاز دی اکسیدکربن در قسمت های عمیق اقیانوس ها می توان گرمایش جهانی را مهار کرد. اما دکتر «کالدیرا» معتقد است این شیوه چندان کارآمد نبوده و باید در این راهکار بازنگری کرد. در گذشته، عده یی از کارشناسان اهل فن معتقد بودند که جذب دی اکسیدکربن در اقیانوس ها یک فرآیند مهم زیستی است، چرا که تنها نتیجه افزایش ورود گاز دی اکسیدکربن به جو افزایش درجه حرارت کره زمین است، اما با جذب این گاز در اقیانوس ها، میزان گرمایش حاصل از ورود گازهای گلخانه یی به جو کاهش می یابد. در حال حاضر دانشمندان متوجه شده اند جذب گاز دی اکسیدکربن به وسیله اقیانوس ها ممکن است آمیزه یی از وقایع خوب و بد باشد. ترجمه؛ زینب همتی http://www.aftab.ir/images/news/break.gifگزارش: روزنامه اعتماد |
به طور معمول، نفت و حیات وحش آمیزه خوبی نیستند. کافی است نگاهی به آشفتگی های بوم شناسی بسیاری بیندازیم که پس از نشت نفت در سراسر جهان رخ داده است. برای مثال، زمانی که نفتکش پرستیژ در سال ۲۰۰۲ میلادی در شمال غربی اسپانیا آسیب دید و نشت کرد، نزدیک ۴۰۰ کیلومتر از آب های ساحلی را آلوده کرد و به ماهیگیری آسیب زیادی رساند. سه سال پیش از آن نیز ده ها هزار نوع از پرندگان دریایی در پی نشت نفت در ساحل فرانسه کشته شده بودند.
در پرتو چنین رویدادهایی، سخن گفتن از بوم شناسی نفت و زندگی در نفت ممکن است چندان بجا به نظر برسد. با این همه، زندگی در نفت جریان دارد و به نظر می رسد برخی از گونه های حشره ها از این ماده کامیاب می شوند. شناخته شده ترین آنها، حشره یی است که مگس نفت نام گرفته و در جاهایی مانند گودال های قیر «رانکو لبرا» در لس آنجلس دیده می شود. این مگس که از نزدیک یک سده پیش نگاه ها را به سوی خود جلب کرده است از حشره هایی روزگار می گذراند که به سطح برکه های قیر یا نفت چسبیده اند. لاروهای این مگس، که با نام «ماگوت های» برکه نفت شناخته می شوند، بیشتر زمان خود را غوطه ور در نفت می گذرانند و از باکتری های نفت خوار و پس مانده های آلی بهره مند می شوند. مگس نفت زمان درازی است که نگاه پژوهشگران را متوجه خود کرده است، زیرا در جایی زهرآگین زندگی می کند که گونه های دیگر را می کشد. این جاندار چگونه چنین توانایی را به دست آورده است؟ پاسخ را باید در باکتری هایی جست وجو کرد که در دستگاه گوارش لاروهای این جانور زندگی می کنند. با این همه، در نظر بگیرید لوله گوارش جانور از آسفالت پر می شود، زنده ماندن میکروب ها در چنین محیطی بسیار شگفت انگیز است. این باکتری ها می توانند هیدروکربن ها را دگرگون کنند و نیاز خود را برآورده سازند. پژوهشگران امیدوارند این میکروب ها راه رویارویی با هیدروکربن های سرطان زا را که در دود کارخانه ها و خودروها یافت می شوند، به ما نشان دهند. شگفت آور اینکه محیط های سرشار از نفت ممکن است میزبان آمیزه پرباری از گیاهان باشند که حیات وحش را به سوی خود فرامی خوانند. در برخی از جاهای خشک مرکز کالیفرنیا، قیر بیرون می زند و در آنجا می توانید گوناگونی زیستی بیشتری نسبت به زمین های پیرامون ببینید زیرا همان گونه که نفت به سطح زمین می آید، مواد فرار خود را از دست می دهد و به صورت قیر چسبان یا آسفالتی بیرون می زند که آب را همراه خود می آورد. آب، فرآورده جانبی تولید نفت طبیعی است که به طور معمول زیر لایه هایی از سنگ های نفوذناپذیر به دام می افتد، اما در این شرایط نادر، بوم شناسی موضعی به آب اجازه می دهد همراه نفت بالا بیاید. با این همه، جانورانی که از این واحد های نفتی غذا برمی گیرند، باید مواظب باشند. در برخی از این نهشته های قیری فسیل های پستانداران و پرندگان زیادی به دست آمده است که در این بستر چسبناک به دام افتاده اند. به نظر می رسد آن جانوران از گرسنگی یا خستگی جان باخته بودند یا جانوران شکارچی زمانی که به قیر چسبیده بودند، آنها را خورده بودند. هنوز هم در این منطقه روزانه بیش از ۵۰ لیتر آسفالت به سطح زمین می رسد که پرندگان و پستانداران کوچک در آن به دام می افتند. ترجمه؛ حسن سالاری http://www.aftab.ir/images/news/break.gifیادداشت: روزنامه اعتماد |
سالانه ۴۰ میلیون حیوان از جمله گربه چین چیلا، روباه، مینک، خرگوش، سمور، راکون و.... برای تولید پالتو و کت پوست خانم های متشخص و پولدار و آلامد در مزارع تولید پوست در شرایط هولناک پرورش یافته و به طرق گوناگون کشته می شوند. در طول زمان پرورش، حیوانات در قفس های فلزی نگهداری شده و به دلیل نداشتن حق زندگی و رفتار طبیعی دچار استرس شدید روانی می شوند. تولید مثل مداوم و پرورش حیوانات جهت تولید رنگ های خاص باعث ناهنجاری های شدید جسمی و روحی در آنان می شود. کشتن حیوانات با برق جهت جلوگیری از آسیب به پوست یکی از روش های متداول پرورش پوست است.روباه ها بیشتر توسط برق کشته می شوند. معمولاً با اتصال الکترود به حیوان و در نهایت وارد کردن ۲۴۰ ولت برق به بدن حیوان. حیوان فریاد می زند... می لرزد... بدنش سفت و خشک می شود و دندان هایش بیرون می ریزد. اتصال برق به عنوان یک فلج کننده عمل می کند و حیوان بعد از گذشت حدود ۵ دقیقه دچار حمله قلبی شده و می میرد.
روش دیگر برای کشتن حیوانات دارای جثه کوچک از روش آسان و ارزان شکستن گردن استفاده می شود. قاتل یک دست خود را دور گردن حیوان حلقه می کند و با دست دیگر قسمت پایین بدن حیوان را می گیرد و گردن را به شدت می پیچاند. حیوان ۵ دقیقه بعد از شکسته شدن گردن می میرد.مزارع تولید پوست حق استفاده از سم (سدیم پنتوباربیتال) را که برای از بین بردن بدون درد حیوانات خانگی توسط دامپزشکان استفاده می شود ندارند، زیرا این سم از نظر قانونی تحت کنترل بوده و فقط در اختیار دامپزشکان و مراکز مجاز گذاشته می شود و از طرفی از نظر قیمت بسیار گران است، لذا برای از بین بردن حیوانات در مزارع تهیه پوست استفاده نمی شود. در این موارد برای از بین بردن حیوانات با سم از سولفات منیزیم، هیدرات کلرال و سولفات نیکوتین (اغلب مخلوط شده با الکل) استفاده می شود که مرگی بسیار دردناک را به دنبال دارد. استفاده از گاز دی اکسید کربن یا منوکسید کربن بیشتر برای کشتن مینک ها (خزها) استفاده می شود. گاز دی اکسید کربن با غلظت صددرصد حیوان را زود از بین می برد ولی قبل از آن باعث سوزش بسیار شدید و سوخته شدن دماغ حیوان می شود. حیوان در اتاقک گاز دور خود می چرخد و سرش را برای دوری از گاز بالا نگه می دارد. محققان به این نتیجه رسیده اند که به دلیل اینکه مینک ها می توانند نفس خود را به مدت طولانی نگه دارند استفاده از این گاز بسیار غیرانسانی است. منوکسید کربن معمولاً از طریق اگزوز موتور تراکتور وارد اتاقک گاز می شود. این گاز باعث بیهوش شدن حیوان بعد از ۴۰ ثانیه می شود، لذا معمولاً بعد از استشمام گاز پوست شان درحالی که هنوز زنده هستند کنده می شود. تله پابند فلزی مخصوص حیواناتی از قبیل راکون، روباه، باب کت، لینکس و... است. اگر حیوان بعد از چند روز بر اثر گرسنگی یا حمله حیوانات دیگر (قبل از رسیدن قاتل اصلی) از بین نرود معمولاً برای فرار کردن یکی از پاهای خود را با دندان می کند ولی دورتر به دلیل عفونت یا خونریزی شدید جانش را از دست می دهد. معمولاً اینگونه تله ها را نزدیک دریاچه یا رودخانه عمیق می گذارند تا حیوان بعد از فرار در آب غرق شود.از آنجایی که حیوانات اسیر در اینگونه تله ها معمولاً زنده می مانند، دام گذاران از خرد کردن سر حیوان با چماق و چوب دستی، خفه کردن حیوان با طناب، خفه کردن حیوان در آب، شلیک تیر به مغز حیوان برای کشتن حیوانات گرفتار شده در دام استفاده می کنند.بچه سیل های مظلوم و بی گناه نیز توسط شکارچیان با خرد کردن مغزشان توسط چماق کشته می شوند.در ایالات متحده امریکا و اروپا و کشورهای متمدن آسیایی معیار اجتماعی بر این منوال است که موجودات بی گناه نباید مورد سوءاستفاده و آزار و اذیت قرار گیرند و در راستای این معیار انجمن ها و موسسات بسیاری جهت جلوگیری از ظلم و ستم به حیوانات فعال هستند. تا جایی که حتی انسان هایی که از گوشت حیوانات تغذیه می کنند اصرار دارند که حیوانات با تحمل کمترین درد و رنج ممکنه کشته شوند. در کشورهای پیشرفته انسان های متمدن دوستان پشمالوی خود را دوست دارند و حیوانات خانگی را از اعضای خانواده خود به حساب می آورند. ژاله ف http://www.aftab.ir/images/news/break.gifگزارش: روزنامه اعتماد |
استفاده از مواد پلیمری در دنیای فعلی روز به روز افزایش یافته است. این در حالی است که عدم بازگشت مجدد این مواد به چرخه تولید از مشکلات زیست محیطی محسوب می شود.
با توجه به این موضوع محققان در تلاش هستند به فناوری حیاتی در بازیافت لاستیک ها دست یابند. تهیه آلیاژهای آمیزه سه تایی با استفاده از ضایعات ای.پی.دی.ام یکی از جدیدترین پروژه های تحقیقاتی کاربردی محققان داخلی بوده است که به جهت برطرف شدن بخش عمده ای از مشکلات ناشی از عدم بازیافت لاستیک ها بشدت مورد توجه قرار گرفته است. در پروژه ای که توسط محققان کشور انجام شده است شاهد افت خواص اصلی این نوع لاستیک نخواهیم بود، در حالی که در روشهای سنتی که در دوکارخانه داخلی مورد استفاده قرار می گیرد ، بازیافت لاستیک با افت خواص همراه است. هم اکنون این فناوری در کشور ژاپن و چند کشور آسیایی دیگر ارائه شده و استفاده از آن انحصاری است. بازیافت فرآیندی است که در نتیجه آن مواد زائد جدا شده و به عنوان ماده خام برای تولید محصولات جدید به کار گرفته می شود، به عبارت دیگر می توان گفت بازیافت عبارت است از بازگرداندن مواد قابل استفاده به چرخه تولید یا طبیعت. در نتیجه فرآیند بازیافت ، حجم زباله های ورودی به محیط زیست و آلودگی ناشی از آن کاهش خواهد یافت بنابراین نیاز به تولید یا ورود مواد خام از خارج کشور کاهش و تولید ملی افزایش می یابد. لاستیک ها حدود ۵ درصد وزن خودرو را تشکیل می دهند. در ایران سالانه حدود ۷ میلیون حلقه انواع لاستیک سبک و سنگین مصرف می شود. لاستیک های فرسوده از ضایعاتی هستند که به سبب پایداری زیاد، اثرات زیانبار زیست محیطی بسیاری دارند و چهره طبیعت را نازیبا می کنند. اگر بدانیم به ازای تولید یک لاستیک کامیونی معادل ۲۲ گالن نفت مصرف می شود و در صورت روکش گذاری لاستیک ، معادل ۷۰درصد در مصرف نفت خام مورد نیاز صرفه جویی می شود، بیشتر به لزوم بازیافت لاستیک پی می بریم. لاستیک های فرسوده به صورت روکش مجدد ، پودر یا سوزاندن مورد استفاده مجدد قرار می گیرند. لاستیک هایی که از شرایط لازم برای بازسازی برخوردار باشند، روکش مجدد شده و مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از لاستیک ها نیز خرد شده و پس از آسیاب شدن به صورت گرانول برای استفاده در زمینهای ورزشی ، رنگها و کف پوش ها آماده می شوند. در روش پیروفیر، لاستیک ها به دور از مجاورت هوا حرارت داده می شوند و از آنها روغن و کربن به دست می آید. برای ایجاد انرژی در نیروگاه ها یا تولید سوخت در کارخانه تولید سیمان ، سوزاندن لاستیک ها در شرایط حفاظت شده ای صورت می گیرد تا موجب آلودگی هوا نشود. این روش برای لاستیک های قابل بازیافت به کار برده نمی شود.متخصصان بازیافت ، روکش گذاری را مناسب ترین شیوه بازیافت می دانند. فناوری صنعت روکش با پیشرفت فناوری در صنعت ساخت لاستیک همگام بوده و به شیوه ای مکمل رشد داشته است. ● کاهش پیامدهای زیست محیطی به گفته دکتر کرابی از محققان پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران و مجری این طرح ، افزایش روزافزون مصرف مواد پلیمری در دنیا، علی رغم مزایای بسیار زیاد این مواد، مشکلات زیست محیطی فراوانی را با خود همراه داشته است. مواد پلیمری پس از دور ریخته شدن مدت طولانی در طبیعت باقی می مانند تا تجزیه شوند، به همین دلیل تلاشهای زیادی در دنیا برای ساخت پلیمرهای زیست تخریب پذیر و توسعه فناوری های مربوط در حال انجام است. درحال حاضر سالانه مواد پلیمری زیادی دور ریخته می شود که بخشی از آنها بازیافت شده و دوباره به چرخه مصرف بازمی گردند. بخش دیگری نیز در طبیعت باقی مانده و علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی منجر به از دست رفتن سرمایه می شوند. ● خودروهای فرسوده حدود ۷۵درصد وزن خودرو شامل فلزات و ۲۵درصد دیگر آن شامل مواد غیرفلزی مانند پلاستیک ، لاستیک و شیشه است که دورریز محسوب می شوند. هنگامی که عمر یک خودرو به پایان می رسد ، معمولا به اوراق کنندگان فروخته می شود. قطعات قابل فروش آن جدا شده و باقی مانده قطعات در محیط رها می شود. این دورریز سبب آلودگی زمین و خاک می شود و تاثیر نامطلوبی بر محیط زیست دارد. امروزه در کشورهای توسعه یافته تلاش بر آن است که میزان مواد دورریز را به حداقل برسانند. ازجمله در انگلستان پروژه ای با همکاری خودروسازان و اوراق کنندگان خودرو در حال اجراست که هدف آن کاهش میزان مواد دورریز غیرفلزی است. به کمک روشهای جدید بازیافت مواد می توان میزان دورریز مواد اولیه را به ۸ درصد رساند. این گروه از محققان در تلاش هستند تا سال ۲۰۱۵ این مقدار به ۵ درصد کاهش پیدا کند. به همین دلیل ، همراه با شروع تولید مواد پلیمری همواره تلاش فراوانی برای یافتن روشهای بازیافت آنها و توسعه این فناوری ها انجام می شود. فرآیند بازیافت مواد پلاستیکی نسبت به مواد لاستیکی بسیار ساده تر است. لاستیک ها به دلیل گرماسختی قابلیت ذوب مجدد ندارند و بازیافت آنها کاری دشوار است. لاستیک اتیلن پروپیلن دی ان مونومر (EPDM) تقریبا ۷درصد بازار مصرف لاستیک را در جهان به خود اختصاص داده است که رقم قابل توجهی است. علت این امر مقاومت عالی این ماده در برابر ازن ، اکسیژن ، مواد شیمیایی و شرایط مختلف آب و هوایی و همچنین پذیرش مقدار زیادی پرکننده و نرم کننده و دارا بودن خواص خوب الکتریکی و مکانیکی است. این ویژگی ها باعث شده است تولید این مواد سریع ترین رشد را در میان لاستیک های سنتزی داشته باشد. بیشترین کاربرد EPDM در صنایع خودروسازی است که در تولید پروفیل ، شلنگ ها و درزگیرها به کار می رود. در خودرو تقریبا ۱۵درصد قطعات لاستیکی از EPDM تشکیل شده است. در صنایع ساختمانی محصولات این ماده به عنوان عایق بام ، درزگیر، پروفیل و در صنایع کابل سازی به عنوان روکش عایق استفاده می شود. همچنین این نوع لاستیک برای تهیه آلیاژ مواد پلیمری با سایر مواد لاستیکی و پلاستیکی مخلوط شده و باعث بهبود مقاومت در برابر ازن ، شرایط محیطی مختلف و بهبود ضربه پذیری پلاستیک ها می شود. برای مثال ، برای بهبود ضربه پذیری پلی پروپیلن ، اتیلن ، پروپیلن ، دی ان مونومر با آن مخلوط شده و آلیاژی از ترکیب آنها به دست می آید. این درحالی است که تاکنون توجه زیادی به توسعه فناوری های مربوط به بازیافت این ماده نشده است. در دهه ۹۰ میلادی شرکت تویوتا، تلاشهای گسترده ای را برای بازیافت محصولات ساخته شده از EPDM در مقیاس صنعتی آغاز کرد که منجر به ارائه فناوری بازیافت لاستیک به حالت پیوسته شد. با استفاده از این فناوری امکان فراورش مجدد این ماده فراهم خواهد شد. ● کاربرد فناوری های نوین به گفته کرابی ، در این طرح تحقیقاتی که بررسی آن حدود یک سال در پژوهشگاه ، به طول انجامید EPDM مورد بررسی قرار گرفت و با به کارگیری آنها آلیاژهای سه تایی تهیه شد که موارد مصرف بسیاری در صنایع خودروسازی ، ساختمانی ، کابل سازی و... دارد. براساس نتایج به دست آمده از این تحقیقات زائدات این نوع لاستیک با استفاده از یک مجموعه مارپیچ حلزونی ، تحت فشار و حرارت قرار می گیرد. در این فرآیند مقداری دی فنیل دی سولفید به عنوان عامل ایجاد استحکام مورد استفاده قرار می گیرد بنابراین از EPDM که در نتیجه قرارگرفتن در معرض فشار و حرارت بر استحکام آن افزوده شده است به عنوان جایگزین مناسبی برای EPDM خالص استفاده می شود. ازجمله این کاربردها می توان به شلنگ ، پروفیل های لاستیکی و درزگیرها اشاره کرد.با استفاده از این فناوری ها می توان لاستیک ها را بدون افت خواص اصلی در داخل کشور بازیافت و به این ترتیب انحصار آن را از برخی کشورهای صاحب نام جهان خارج کرد.اگرچه مواد لاستیکی در مقایسه با مواد پلاستیکی برای بازیافت شدن مواد سخت تری محسوب می شوند، اما این لاستیک ها امروزه کاربرد وسیعی دارند و استفاده از آنها در صنعت خودروسازی بشدت مورد توجه قرار گرفته است. این روش جدید بدون نیاز به دمای زیاد صورت می گیرد و از مواد حاصل از آن در آمیزه های سه تایی استفاده می شود که در ساخت قطعاتی مانند سپر پژو و هر محصول پلیمری دیگر کاربرد دارد. با توجه به این که این روش در شرکت معتبری مانند تویوتا در دهه ۹۰ میلادی ارائه شده و مورد استفاده قرار گرفته است ، پیش بینی می شود از این روش نیز بتوان در آینده ای نزدیک برای بازیافت لاستیک با استفاده از فناوری های نوین استفاده کرد. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifتحلیل: روزنامه جامجم |
فعالان محیط زیست در بیانیه یی از کشورهای ثروتمند مانند امریکا، انگلیس، فرانسه و... درخواست کردند با کاهش و کنترل تولید آلاینده هایی مانند کربن، کشورهای نیازمند و فقیر را یاری دهند.
گزارش های دریافتی نشان می دهد افزایش انتشار آلاینده کربن به اشکال مختلف به شدت بر وضعیت جوی و در نتیجه اقتصادی کشورهای فقیر و در حال توسعه اثرگذار است. بررسی ها نشان می دهد کشورهایی مانند هند و چین در حال حاضر به دلیل انتشار آلاینده ها دچار آسیب های فراوانی شده اند. این در حالی است که این کشورها علاوه بر تحمل آسیب های ناشی از آلاینده های کشورهای غربی، خود در صدر کشورهای تولیدکننده و انتشاردهنده گازهای گلخانه یی نیز قرار دارند. «سونیتا ناریان» رئیس مرکز علوم و محیط زیست دهلی نو درباره آلودگی هوا و تاثیر آن بر کشورها می گوید؛ «تغییرات آب و هوایی مستقیماً بر رشد اقتصادی کشورها تاثیرگذار است.» وی در ادامه می گوید؛ «با تغییرات جوی، کشور هند باید به اجبار با شرایط موجود بازارهای جهانی منطبق شود تا نیازهای خود را تامین کند. به این ترتیب کشورهای نیازمند، فقیرتر و کشورهای ثروتمند، غنی تر می شوند.» گزارش های دریافتی نشان می دهد کشور هند که با رشد سالانه ۸ تا ۹ درصد در سال روبه رو است، با آمار ۴ درصد تولید جهانی گازهای گلخانه یی هم دست و پنجه نرم می کند، دلیل این امر نیز انتقال آلودگی از کشورهای دیگر علاوه بر تولید آلاینده های این کشور، ناشی از مصرف سوخت های فسیلی است. چندی پیش کشور هند اعلام کرد بخش عمده یی از درآمد این کشور به جای آنکه برای رفع نیاز مردم این کشور صرف شود، صرف رفع آلودگی های زیست محیطی کشور هند می شود، به ویژه اینکه قرن ها است مردم این کشور از سوخت های فسیلی استفاده می کنند. متاسفانه با وجود تلاش های بسیار، کشورهای توسعه یافته یی مانند ایالات متحده، یکی از بزرگ ترین کشورهای تولیدکننده انواع آلاینده ها اعلام کرده است تا زمانی که کشورهایی چون چین و هند میزان آلاینده هایشان را کاهش ندهند، اقدامی برای جلوگیری از نشر آلاینده ها نخواهد کرد، «ناریان» درباره عملکرد امریکا برای جلوگیری از انتشار آلاینده ها می گوید؛ «بازی های زشت همیشه ناشی از سیاست ها و سیاستگذاری های زشت است.» وی در ادامه می گوید؛ «استفاده از سوخت های فسیلی و به دنبال آن انتشار آلاینده ها زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی است، به ویژه درباره کشورهای توسعه یافته که می توانند سوخت های دیگری را جایگزین سوخت های فسیلی کنند. این آلاینده ها به طور مستقیم بر وضعیت اقتصادی کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه یی مانند هند تاثیرگذار است. از نگاهی دیگر بی توجهی به وضعیت کشورهای دیگر و تولید آلاینده ها، نوعی زیر پا گذاشتن حق کشورهای نیازمند است.» ● توسعه متعهدانه «ناریان» که سال گذشته میلادی نیز مبارزه فراگیر و موثری را در مقابل تولید دو نوشیدنی پپسی و کوکای ساخت امریکا در هند به دلیل آلودگی این نوشیدنی ها به آفت کش ها آغاز کرد، معتقد است توسعه به هر شکل ممکن پذیرفته نیست. توسعه باید متعهدانه و انسانی باشد. تولید نوشابه های آلوده به آفت کش ها در هند توسط کمپانی امریکایی تولید این نوشیدنی ها نماد واقعی و عینی توسعه غیرمتعهدانه است. وی در ادامه می گوید؛ «کشور ما هنوز به جایگاهی که باید، نرسید است. بسیاری از صنایع و تولیدات آن امکان حضور در بازارهای جهانی را ندارد. از نظر انرژی و تولیدات مرتبط به آن هم هنوز جایگاه مناسبی نداریم. بسیاری از واحدهای تولیدی ما مکانیزه نیست و همه این عقب ماندگی ها به دلیل آسیب های ناشی از آلاینده ها است. بخش عمده یی از هزینه دولت صرف رفع آلودگی از منابع مختلف اعم از منابع آبی، خاک و... می شود.» به عقیده «ناریان» تکنولوژی استفاده از انرژی پاک برای ساخت نیروگاه ها، گسترش شبکه حمل و نقل شهری با استفاده از سوخت های پاک و گسترش استفاده از انرژی های پاک با هدف دستیابی به محیط زیستی سالم حق هر کشوری است. اما بسیاری از کشورها از جمله هند از این موهبت ها محروم هستند. فعالان محیط زیست معتقدند بسیاری از کشورها از دستیابی به تکنولوژی استفاده از کربن بدون ایجاد آلاینده محروم هستند و این کمبود یک نیاز بین المللی است. این نیاز در برخی کشورها با شدت بیشتری مشاهده می شود. آمارها نشان می دهد کشور هند یکی از بحرانی ترین شرایط از جهت آلودگی به انواع آلاینده ها را در میان کشورهای جهان دارا است. این شرایط نامناسب و آسیب های مختلف و متعدد ناشی از انواع بیماری از قبیل مالاریا و بلایای طبیعی مثل خشکسالی، فقر غذایی و گرسنگی مفرط مردم هند تشدید می شود. با وجود اینکه کشور هند از هر جهت به ویژه آلودگی منابع آبی، خاکی و... در شرایط بحرانی قرار دارد اما دولت هند به دلیل وابستگی اقتصادی به کشورهای غربی و امریکا، برخورد جدی یی با این کشورها نمی کند. از نگاهی دیگر کشورهای غربی و امریکا بزرگ ترین مصرف کننده تولیدات کشور هند هستند. علاوه بر این بخش عمده یی از نیازهای اقتصادی این کشور با حضور گردشگران خارجی تامین می شود. به همین دلیل دولت هند در برابر آسیب های زیست محیطی ناشی از آلاینده های کشورهای غربی و امریکا تاکنون سکوت اختیار کرده است. به نظر می رسد بیانیه اخیر فعالان محیط زیست حرکت مثبتی برای کاهش آسیب های زیست محیطی به کشور هند و سایر کشورهایی است که شرایطی مشابه مانند هند دارند و محیط زیست آنها مورد تهاجم آلاینده های کشورهای ثروتمند قرار گرفته است. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifگزارش: روزنامه اعتماد |
سونار (دستگاهی برای تعیین محل اشیا و مخابرات زیردریایی-م) های قوی زیردریایی ها، حباب های گازی خطرناکی را در اندام های حیاتی وال ها و دیگر پستانداران دریایی تشکیل می دهد که به راحتی می توانند بافت های نرم بدن این جانوران را از بین ببرند.
این حالت دقیقاً مشابه بیماری کشنده موسوم به «بند» (Bend) است که در غواصانی ایجاد می شود که پس از شیرجه زدن به اعماق دریا به سرعت به سطح آب برمی گردند. دانشمندان ادعا می کنند که توانسته اند برای نخستین بار به علت خودکشی مرموز و دسته جمعی وال ها پی ببرند. آنها معتقدند وال ها پس از مواجه شدن با انواع ویژه یی از سونارهای زیردریایی ها خود را به ساحل کشانده و به طور گروهی خودکشی می کنند. سال گذشته به دنبال انجام یک رزمایش بین المللی دریایی در دریای آتلانتیک، ۱۴ وال منقاردار در سواحل جزایر قناری به گل نشسته و درصدد خودکشی برآمدند. این مساله دانشمندان را بر آن داشت تا به طور جدی این موضوع را تجزیه و تحلیل کنند. بنابراین گروهی از پژوهشگران اسپانیایی و بریتانیایی تشکیل شد و این گروه ساعت های متمادی وال ها را زیر نظر گرفت تا به علت اصلی این رفتار وال ها پی ببرد. در حادثه دیگری که سه سال قبل به وقوع پیوست، پس از آنکه کشتی های نیروی دریایی عملیات سونار را اجرا کردند، نزدیک به ۱۷ وال منقاردار با اندازه متوسط به سواحل بالاماس آمده و در آنجا به گل نشستند. هفت وال از ۱۷ وال به ساحل آمده به علت مشکلات تنفسی از پای درآمدند. این حوادث دست به دست هم داد تا سرویس بین المللی شیلات و نیروی دریایی بررسی های گسترده یی انجام دهد. اگرچه تحقیقات آنها سیگنال های سونار زیردریایی ها را علت اصلی به گل نشستن دسته جمعی وال ها معرفی کرد، اما برای توضیح اینکه چرا سونار زیردریایی ها اینچنین وال ها را عصبانی و ناآرام می کند، تحقیقات بسیاری مورد نیاز است. «دانیل کاستا» کارشناس پستانداران دریایی در «سانتاکروز» و مشاور پروژه استفاده از سیگنال های سونار با فرکانس پایین در بررسی تغییرات دمایی آب های عمیق معتقد است در حقیقت امواج سونار با فرکانس نسبتاً بالا و قدرتمند که کشتی های زیردریایی استفاده می کنند، عامل اصلی به گل نشستن دسته جمعی وال هاست. علاوه بر این، وی معتقد است که شواهدی که پژوهشگران بریتانیایی و اسپانیایی جمع آوری کردند تنها توضیح کم اهمیتی را درباره سرگردانی و مرگ وال هایی در اعماق بسیار پایین شنا می کنند، فراهم کرده است. سرانجام یک گروه تحقیقاتی متشکل از دانشمندان بریتانیایی و اسپانیایی به سرپرستی «پل جپسون» از انستیتوی جانورشناسی لندن موفق شد توضیحی برای پدیده به گل نشستن دسته جمعی وال ها ارائه دهد. «جپسون» و همکارانش معتقدند که هیچ نشانه یی دال بر وجود بیماری باکتریایی در وال ها دیده نمی شود. نتایج حاصل از کالبدشکافی وال ها نشان می دهد که رگ های خونی، جگر، قلب، کلیه و بافت های چربی وال ها پر از حفره هایی است که به سرعت با گازهای منبسط شونده حاصل از پالس های سونار پر می شوند. آسیب حاصل از این حباب ها مشابه آسیب حاصل از حباب های نیتروژنی است که در بافت بدن غواصانی که به اعماق زیاد آب شیرجه می زنند، پدید می آید. لازم به یادآوری است که حباب های نیتروژن به دنبال کاهش فشار آب در اعماق زیاد، در بافت بدن غواصان تشکیل می شود. «راجر جنتری» مشاور گروه صوت شناسی جوی و اقیانوس شناسی شیلات در این باره چنین می گوید؛ «این اطلاعات، بهترین اطلاعات جمع آوری شده درباره ارتباط به گل نشستن وال ها با سونارهای زیردریایی هاست.» وی در مصاحبه با واشنگتن پست گفت که موسسه NoAA درصدد تشکیل کارگاهی با همت نویسندگان و دیگر افراد است تا به اطلاعات جدیدتری در این زمینه دست یابند و سعی دارند که به اطلاعات و نتیجه گیری های علمی جدیدی دست پیدا کنند. اگرچه پژوهشگران بریتانیایی و اسپانیایی پیشنهاد کرده اند که ممکن است وال ها به دنبال تقلیل فشار هوا دست به خودکشی زده باشند (احتمالاً با شیرجه زدن به اعماق زیاد آب و شنای سریع به سمت سطح آب که به دنبال وحشت ناشی از دریافت ایمپالس های سونار صورت می گیرد)، اما «کاستا» معتقد است پستانداران دریایی که در اعماق زیاد اقیانوس ها شنا می کنند، نمی توانند به بیماری «بند» مبتلا شوند، چرا که با شروع غواصی و خارج کردن گازهایی که در سطح آب تنفس کرده اند، دیواره ریه های آنها به یکدیگر می چسبد. پژوهشگران بریتانیایی و اسپانیایی معتقدند شاید علت اصلی تشکیل حباب های یافت شده در بافت های بدن وال های منقاردار، ایمپالس های سونار باشد. این ایمپالس ها در مولکول های نیتروژنی که در بافت های بدن آنها یافت می شود، حباب هایی را تشکیل می دهد و همین مساله نیز موجب عصبانیت و ناآرامی آنها می شود. دیوید پرلمن ترجمه؛ زینب همتی www.sfgate.com http://www.aftab.ir/images/news/break.gifتحلیل: روزنامه اعتماد |
بررسی های جدید محققان درباره جنبه های مختلف آلودگی هوا و نقش آن در بروز بیماری ها نشان می دهد آلودگی هوا خطر تولد نوزادان نارس را افزایش می دهد. آلودگی هوا یکی از مشکلات مهم به ویژه در شهرهای بزرگ جهان به حساب می آید زیرا می تواند به طور مزمن و پس از گذشت چند سال به تدریج بیمار ی های شدید قلبی و ریوی ایجاد کند. عمده آلودگی هوا در شهرهای بزرگ ناشی از سوختن سوخت های فسیلی است که هر سال بر میزان آن افزوده می شود.
به ویژه دی اکسیدکربنی که از این سوخت ها حاصل می شود می تواند علاوه بر مشکلاتی که برای سلامت فرد به وجود می آورد اختلالات زیست محیطی فراوانی هم ایجاد کند که از جمله مهم ترین آنها می توان به گرم شدن کره زمین در دهه های اخیر اشاره کرد. به گفته محققان تاثیر نامطلوب آلودگی هوا بر سلامت به بیماری های قلبی یا ریوی محدود نمی شود و بسیاری از رده های سنی و اعضای بدن بر اثر مواجهه با مواد مختلف آلاینده های موجود در هوا آسیب می بینند. بررسی های اخیر محققان نیز که درباره نقش این مواد در بروز اختلالات مربوط به تولد صورت گرفته است، نشان می دهد که آلودگی هوا می تواند خطر تولد نوزادهای نارس را بین ۱۰ تا ۲۵ درصد افزایش دهد. به گفته محققان تاثیر آلودگی هوا به ویژه در زنانی که در سه ماه اول بارداری خود مواجهه زیادی با مواد آلاینده موجود در هوا دارند یا در چند هفته آخر با مقادیر زیادی از این مواد تماس پیدا می کنند، بیشتر است. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifواحد مرکزى خبر |
هر چند به نظر می رسد جانشین شدن «پلاستیک های زیستی» (Bioplastics) به جای پلاستیک های ساخته شده از مشتقات نفتی (به دلیل مشکلات اقتصادی بر سر راه تولید و استفاده انبوه از آنها) چیزی بیش از یک حرکت نمادین نباشد، اما استفاده گسترده از این پلاستیک ها طی ماه اکتبر سال جاری میلادی نشان داد پلاستیک های زیستی می توانند به زودی جایگزین پلاستیک های کنونی شوند.ماده اصلی تولید پلاستیک های زیستی ذرت و برخی دیگر از گیاهان است، اما غلات در تولید این پلاستیک ها رتبه نخست را به خود اختصاص داده اند. پلاستیک های زیستی که تاکنون به صورت محدود مورد استفاده قرار می گرفتند، قرار است به طور گسترده در صنعت غذا به عنوان روکش های مواد غذایی، روکش میوه ها و سبزی ها، بسته بندی انواع مواد غذایی و میوه و سبزی و تیوپ برای بسته بندی لوازم آرایشی - بهداشتی مورد استفاده قرار بگیرند. اکنون بسیاری از کارت های اعتباری با همین روکش ها تولید می شوند.
پژوهشگران معتقدند تولید انبوه پلاستیک های زیستی یا قابل تجزیه و بازیافت در طبیعت نه تنها می تواند محیط زیست را از آسیب های شدید ناشی از انباشت پلاستیک های غیرقابل تجزیه حفظ کند، بلکه می تواند وابستگی بسیاری از کشورها را به نفت و سایر مشتقات آن کاهش بدهد. به این ترتیب می توان گفت مشکلات اقتصادی تولیدکنندگان مواد اولیه پلاستیک های زیستی و شرکت های سازنده این پلاستیک ها دلیل اصلی عدم تولید انبوه پلاستیک های زیستی است. در حقیقت با وجودی که سرمایه گذاری هایی برای تولید پلاستیک های زیستی انجام شده است، اما هنوز کافی نیست. ● خاستگاه پلاستیک های زیستی خاستگاه اصلی پلاستیک های زیستی، گیاهان به ویژه غلات هستند. در حال حاضر انواع ذرت، گیاهان علفی، نیشکر و سیب زمینی شیرین به عنوان مواد اولیه ساخت پلاستیک های زیستی در سطح وسیع کشت می شوند. برخی پژوهشگران نگران کشت و استفاده از گیاهان اصلاح شده ژنتیکی برای تولید پلاستیک های زیستی هستند. آنها نگرانند که این گیاهان جانشین انواع طبیعی شوند. از سوی دیگر استفاده از مخمرهای شیمیایی برای تخمیر سریع این گیاهان برای ساخت پلاستیک های زیستی، تهدیدی جدی برای محیط زیست محسوب می شود. هزینه بالای تولید پلاستیک های زیستی یکی دیگر از نکات مورد بحث است. برآوردها نشان می دهد هزینه تولید این پلاستیک ها، سه برابر پلاستیک های تولید شده از مشتقات نفتی است. این مساله سرمایه گذاری برای تولید انبوه پلاستیک های زیستی را با مشکل مواجه کرده است. از طرفی تولید اندک پلاستیک های زیستی مانع از سرشکن شدن هزینه ها می شود. این امر نیز یکی از دلایل بی میلی تولیدکنندگان به تولید پلاستیک های قابل تجزیه است. «دیوید کورنرل» رئیس انجمن بازیافت و تبدیل مواد پلاستیکی امریکا در این باره می گوید؛ «هنوز جامعه جهانی نیاز مبرم به پلاستیک های زیستی را درک نکرده است. زمانی این نیاز را باور می کنیم که با انبوهی از پلاستیک های غیرقابل بازیافت روبه رو بشویم. باور نکرده ایم که پلاستیک های غیرقابل بازیافت یکی از بزرگ ترین منابع آلوده کننده محیط زیست است.» برآوردهای دولت امریکا نشان می دهد تنها در این کشور جایگزین شدن پلاستیک های زیستی به جای پلاستیک های کنونی می تواند تا ۱۰ درصد نیاز این کشور را به نفت کاهش بدهد. علاوه بر این مشکل انهدام پلاستیک های غیرقابل بازیافت برطرف خواهد شد. براساس آمار سازمان محیط زیست امریکا، در سال ۲۰۰۵ میلادی فقط ۶ درصد از پلاستیک های غیرقابل بازیافت منهدم و بقیه در طبیعت رها شدند، بررسی ها نشان می دهد جایگزین شدن پلاستیک های زیستی به جای پلاستیک های تولیدشده از مشتقات نفتی باعث کاهش چشمگیر آلاینده های سمی چون «پلی وینیل کلراید» (PVC) می شود که یکی از عوامل اصلی ایجاد انواع سرطان ها است. از سوی دیگر با این جانشینی میزان سرب موجود در هوای تنفسی به شدت کاهش می یابد. از طرفی مانع از بروز بیماری های مختلف در کودکان می شود؛ چرا که بسیاری از اسباب بازی های کودکان یا برخی وسایل مورد استفاده آنها از همین پلاستیک های تهیه شده از مشتقات نفتی ساخته می شود. ● تازه واردها و قدیمی ترها شرکت کمبریج متابولیکس به تازگی پلاستیکی زیستی با نام «میرل» تولید کرده است. این پلاستیک زیستی بسیار سریع تر از انواع قبلی تجزیه می شود. حتی تولیدات تهیه شده از این پلاستیک زیستی در منازل، همراه با کمپوست قابل تجزیه است. پلاستیک زیستی «میرل» برای نخستین بار، به صورت آزمایشی توسط شرکت تارگت برای روکش کارت های اعتباری مورد استفاده قرار گرفت و در ۱۲۹ مرکز خرید به عموم عرضه شد. اکنون شرکت تولیدکننده پلاستیک زیستی میرل درصدد است تا برای روکش داخلی و بیرونی فنجان های مورد استفاده برای نوشیدن قهوه از این پلاستیک زیستی استفاده کند. این طرح با همکاری شرکت تولید فرآورده های کشاورزی «آرچردانیل میدلند» اجرا می شود. کشت انبوه ذرت برای تولید پلاستیک زیستی «میرل» به عهده این شرکت است. شرکت آرچردانیل میدلند قرار است برای تخمیر ذرت از باکتری های اصلاح شده ژنتیکی استفاده کند تا تخمیر ذرت برای تولید پلاستیک زیستی میرل به محیط زیست منطقه آسیب نرساند. در حال حاضر علاوه بر پلاستیک زیستی «میرل» تولیدی شرکت کمبریج متابولیکس، «نیچر ورکز» ساخته کمپانی مینه سوتا کارگیل نیز مورد استفاده قرار می گیرد. پلاستیک زیستی «نیچر ورکز» از ذرت تهیه می شود و برای تخمیر ذرت برای تولید این پلاستیک زیستی از باکتری های اصلاح شده ژنتیکی استفاده می کنند تا به محیط زیست آسیب نرسد. از طرفی پس از تخمیر ذرت، پروتئین آن در مراحل مختلف فرآیند از بین می رود تا پروتئین حاصل از تخمیر ذرت به طبیعت آسیب وارد نکند. از پلاستیک زیستی «نیچر ورکز» در تولید بطری های ویژه آب معدنی استفاده می شود. از پلاستیک های زیستی ساخت کشورهای مختلف جهان می توان به «اکو فلکس» پلاستیک زیستی ساخت کمپانی BAFSAG آلمان؛ «متربی» کمپانی نوامونت اس پی ای ایتالیا و «متربی»کمپانی هاتورن کالیفرنیا اشاره کرد. در بین کشورهای امریکای لاتین نیز برزیل توسط دو شرکت خود به نام های «دو پونت کمپانی» و «براسکم اس.آ» پلاستیک زیستی قابل بازیافت تولید می کند. شرکت نخست از ذرت و دومی از نیشکر برای تولید پلاستیک زیستی بازیافتی استفاده می کند. پلاستیک های زیستی ساخت کشور برزیل خود به خود قابل تجزیه نیست اما به راحتی قابل بازیافت در مراکز بازیافت وسایل پلاستیکی است. ● موانع اقتصادی شاید بتوان یکی از بزرگ ترین موانع تولید انبوه پلاستیک های زیستی را مسائل اقتصادی دانست. براساس برآورد های انجام شده، برای تولید پلاستیک های زیستی سالانه به رقمی برابر ۳۶۰ میلیارد پوند هزینه نیاز است. اما پرسش مطرح شده این است که مشکلات اقتصادی یا بهتر بگوییم بهانه مشکلات اقتصادی، بهانه خوبی برای توقف یا کاهش تولید پلاستیک های زیستی است؟ بررسی های انجام شده نشان می دهد پلاستیک های زیستی «میرل» به راحتی و بدون هیچ گونه آسیب به طبیعت، طی دو ماه در کمپوست و اندکی طولانی تر در خاک، آب رودخانه ها، دریاها و اقیانوس ها تجزیه شده و مواد اولیه آن به طبیعت بازمی گردند. این مدت زمان تجزیه در مقایسه با بازیافت مجدد بسیاری از کمپوست های مورد استفاده برای گیاهان و حتی کاغذ زمان بسیار کمتری است. علاوه بر این تولیدکنندگان غلات مورد استفاده برای تولید پلاستیک های زیستی معتقدند هزینه تولید، فرآوری، انبار کردن، بسته بندی و در نهایت ارائه غلات باکیفیت برای مصرف مردم به مراتب بالاتر از افزایش سطح زیر کشت غلات برای تهیه پلاستیک های زیستی است اما دولت ها برای گسترش سطح زیر کشت غلات مورد استفاده برای تولید پلاستیک های زیستی هزینه یی را اختصاص نمی دهند. هزینه بالای تهیه مواد اولیه برای مراکز تولید پلاستیک های زیستی یکی دیگر از موانع موجود بر سر راه تولید انبوه پلاستیک های زیستی است. برآوردها نشان می دهد برای تولید پلاستیک زیستی «میرل» شرکت سازنده باید برای هر پوند ماده اولیه (ذرت)، هزینه یی معادل ۵/۲ دلار پرداخت کند. در حالی که برای یک شرکت سازنده پلاستیک از مشتقات نفتی، هزینه خرید همین مقدار ماده اولیه (رزین) تنها ۷۰ تا ۹۰ سنت است. بنابراین با یک مقایسه ساده می توان نتیجه گرفت شرکت های تولیدکننده پلاستیک های زیستی در مقایسه با تولیدکنندگان پلاستیک های مشتق شده از مواد نفتی، ۱۰ تا ۲۰ درصد هزینه بالاتری برای خرید مواد اولیه پرداخت می کنند. بنابراین در یک جمع بندی کلی می توان اصلی ترین دلیل به تعویق افتادن تولید انبوه پلاستیک های زیستی را مشکلات اقتصادی تولیدکنندگان مواد اولیه این پلاستیک ها یعنی کشاورزان و هزینه بالای خرید این مواد اولیه برای شرکت های سازنده پلاستیک های زیستی دانست. نظرسنجی انجام شده از مردم امریکا و برخی کشورهای اروپایی نشان می دهد مردم این کشورها از پرداخت اندکی هزینه بیشتر برای حفظ سلامت محیط زیست و در نتیجه سلامتی خودشان استقبال می کنند. آنها پرداخت ۵/۲ دلار برای نوشیدن یک فنجان قهوه در فنجان هایی با روکش پلاستیکی زیستی را به نوشیدن قهوه دو دلاری در فنجان هایی با روکش های پلاستیکی حاصل از مشتقات نفتی ترجیح می دهند. به عقیده آنها حفظ سلامتی و محیط زیست بهایی دارد که باید پرداخت. ترجمه؛ مهتاب خسروشاهی www.cnn.com http://www.aftab.ir/images/news/break.gifتحلیل: روزنامه اعتماد |
طی یک طرح، متخصصان قصد دارند برای نخستین بار در سطح اروپا دی اکسیدکربن مضر برای محیط زیست را با کمک جلبک ها از فاضلاب یک نیروگاه تصفیه کنند. احداث این سیستم از جمعه (یازدهم آبان) توسط کارشناسان در شهر هامبورگ آلمان آغاز شده است. بنابر این گزارش این رآکتور زیستی در کنار یک نیروگاه کوچک تاسیس می شود. این گزارش می افزاید، قرار است طی این طرح جلبک ها سالانه ۴۰۰ تن دی اکسیدکربن را جذب و در عوض ۱۵۰ تن ماده زیستی تولید کنند.
http://www.aftab.ir/images/news/break.gifباشگاه خبرنگاران جوان |
مدیر طرح جامع كاهش آلودگی هوای تهران گفت: طرح جایگزینی موتورسیكلتهای فرسوده از اول آذر ماه در تهران آغاز میشود.
دكتر فتح الله امی با اشاره به این كه برنده مناقصه طرح جایگزینی موتورسیكلتهای دوزمانه فرسوده سال ۸۶ مشخص شده است، افزود: بر اساس برنامهریزی انجام شده، ۱۰ هزار موتورسیكلت دوزمانه فرسوده امسال با موتورسیكلتهای نو و استاندارد جایگزین میشوند. وی با اشاره به این كه در سال گذشته ۲۸۰ هزار تومان توسط سازمان حفاظت محیط زیست و ۲۵۰ هزار تومان توسط مالك پرداخت میشد، افزود: در طرح سال ۸۶ مالكان موتورسیكلتهای فرسوده تنها ۲۰۰ هزار تومان پرداخت میكنند و مابقی قیمت موتورسیكلت توسط سازمان حفاظت محیط زیست پرداخت میشود. مدیر طرح جامع كاهش آلودگی هوای تهران با تاكید بر این كه سال گذشته طرح تعویض موتورسیكلتهای فرسوده تنها در یك سایت اجرا میشد، افزود: امسال و به جهت رفاه مالكان ۴ سایت در شمال، جنوب، شرق و غرب تهران بدین منظور درنظر گرفته شده است. وی احراز سكونت مالك موتورسیكلت در تهران را از شرایط اصلی اجرای این طرح اعلام كرد و به ایسنا گفت: پیشبینی میشود با همكاری نیروی انتظامی طول زمان تعویض در سال جاری به میزان قابل توجهی كاهش یابد. مدیر طرح جامع كاهش آلودگی هوای تهران از جایگزینی نخستین سری موتورسیكلتهای برقی به جای موتورسیكلتهای فرسوده تهران خبرداد و تصریح كرد: این موتورسیكلتها هماكنون در حال ترخیص هستند كه در صورت خواست مالك میتوانند به جای موتورسیكلتهای بنزینی در طرح جایگزینی تحویل شوند. http://www.aftab.ir/images/news/break.gifخبرگزارى ايسنا |
شکار و تخریب
شکار و تخریب |
محیط زیست
محیط زیست |
آلودگی محیط زیست
آلودگی محیط زیست |
حفاظت محیط زیست
حفاظت محیط زیست |
آلودگیهای زیست محیطی ایران
آلودگیهای زیست محیطی ایران |
بهداشت محیط
بهداشت محیط |
آلودگی آب
آلودگی آب (Water Pollution) |
فاضلاب
فاضلاب |
فاضلاب صنعتی
فاضلاب صنعتی |
آلودگی آبهای زیرزمینی |
شیمی محیط زیست
شیمی محیط زیست |
آلودگی هوا
آلودگی هوا |
120 هکتار از جنگل های اشترانکوه طعمه آتش شد
مدیرکل حفاظت محیط زیست لرستان گفت: براثر آتش سوزی هفته گذشته در جنگل های دورود، ۱۲۰ هکتار از جنگل های منطقه حفاظت شده اشترانکوه طعمه آتش شد. |
تمدن: تهران مشکلات زیستمحیطی گستردهای دارد
به گزارش مهر: |
ایران برای مهار بیابان به کمک عراق می رود
همشهری آنلاین: |
مرگ قریب الوقوع بلوطها در جنگلهای شمال
همشهریآنلاین: |
جریمه 3هزار تومانی برای چیدن هر گل شقایق
همشهری آنلاین:شورای شهر منطقه پلور تصمیم دارد به منظور حفاظت از گلهای شقایق برای چیندن هر گل جریمه 30هزار ریالی تعیین کند. |
جویهای تهران پوشیده میشوند
همشهری آنلاین:مدیر عامل شرکت خاکریز آب، مجری جمع آوری آبهای سطحی شهر تهران گفت: در یک برنامه پنج ساله تمامی جویهای شهر تهران با شبکه هایی پوشانده میشوند تا از ورود پسماند و زباله به آنها و آبگرفتگی جویها جلوگیری شود. |
100 هکتار از مراتع سفیدکوه در آتش سوخت/ مراتعی که به راحتی از دست می روند
منبع خبر:" خبرگزاري مهر " لینک خبر: http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1125072 |
طرح احياء تالاب بين المللي انزلي با كمك دولت ژاپن اجرا مي شود
مشاور محيط طبيعي سازمان حفاظت محيط زيست كشور كه براي بازديد از تالاب بين المللي انزلي و نحوه اجراي طرح احيا اين تالاب به گيلان سفر كرده بود، گفت: مطالعات طرح احياء تالاب بين المللي انزلي در قالب شش برنامه مديريتي شامل مديريت حوزه آبخيز بالا دست، پساب ها، پسماندها، مديريت اكولوژيك تالاب انزلي، آموزش و جلب مشاركت مردم و توانمند سازي دستگاه هاي اجرايي به پيان رسيده كه با اولويت مديريت اكولوژيك تالاب و با همكاري دولت ژاپن اجرا مي شود. |
63 هزار هكتار از منابع طبيعي اسلامآباد در آتش سوخته است
خبرگزاري فارس: سرپرست فرمانداري اسلامآباد غرب گفت: در دو ماه گذشته بر اثر سهلانگاري 5/63 هكتار از منابع طبيعي و ملي اين شهرستان در آتش سوخته است. |
مهار آتش سوزی جنگل های ارس در مرز ایران وترکمنستان
آتشسوزی جنگلهای ارس (به ضم الف و ر) در مرز ایران و ترکمنستان مهار شد. |
استانداردهای زیست محیطی خودروها سختگیرانه تر می شود
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان تهران گفت: استانداردهای زیست محیطی خودروها، به ویژه در خصوص دو آلاینده منواکسیدکربن و هیدروکربن، واقعی تر و سخت گیرانه می شود. |
اکنون ساعت 12:12 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)