|
شعر از افشین یداللهی
وقتی که نباشی کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده شهر ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهر سقف دلبستگی بی تو واسه من سایه نداره دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره تو پی کدوم ستاره پشت ابرا خونه کردی رفتی و چیزی نگفتی گریه رو بهونه کردی من سوال ساده تو تو جواب مشکل من ردپای رفتن تو روی صحرای دل من کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده شهر ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهر سقف دلبستگی بی تو واسه من سایه نداره دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره وقتی آسمون شبهام زیر سایه چشات وقتی حتی این ترانه رنگ غربت صدات نمی ذارم این دو راهی سر راه ما بشینه نمی ذارم این جدایی رنگ فردا رو ببینه کوچه وقتی که نباشی رگ خشکیده شهر ماه تو گوش خونه گفته دیگه با پنجره قهر سقف دلبستگی بی تو واسه من سایه نداره دلم از روزی که رفتی دیگه همسایه نداره شب با فانوس اشکت می برم به روشنایی با تو میرسم دوباره به طلوع آشنایی می دونم هر جا که باشی دل تو اهل همین جاست واسـه من تو ایــنجــا اول و آخر دنیاست {پپوله} |
یه شب خواب چشمامو بی خبر برد به دنیایی از اینجا ساده تر برد به دنیای گل و نور و ترانه میون لحظه های عاشقانه تو تنها دلخوشی تنها امیدی تو حرفی که نمی گفتم شنیدی تو با من بودی و من بی تو افسوس تو خورشیدی و من دنبال فانوس تو رقص ماه و خورشید و ستاره خودم رویاتو می دیدم دوباره میون خواب و بیداری نشستم هنوزم پیش چشمای تو هستم |
چه رسمی داری ای دوره زمونه که هر روزت یه جا عاشق کشونه هزاران ساله که میجنگه آدم نمیدونه گرفتار جنونه زمونه آی زمونه آی زمونه یکی با فرق زخمی توی محراب یکی غرق به خون لب تشنه ی آب یکی پاهاشو رو مین جا گذاشته یکی پاشیده خونش روی مهتاب نفس های بهاران گاز خردل رو خاک آسمون رگبار تاول همیشه عاشق از جونش گذشته که عشق آسان نبود از روز ازل هنوزم کار دنیا قیل و قاله هنوزم صلح آدم ها محاله هنوز آدم نمیشناسه خدارو هنوزم قلب عاشق پایماله زمونه آی زمونه آی زمونه یکی با فرق زخمی توی محراب یکی غرق به خون لب تشنه ی آب یکی پاهاشو رو مین جا گذاشته یکی پاشیده خونش روی محراب |
هرچی آرزوی خوبه مال تو هرچی که خاطره داریم مال من اون روزای عاشقونه مال تو این شبای بی قراری مال من منم و حسرت با تو ما شدن تویی و دلهرم از رها شدن آخر غربت دنیاست مگه نه اول دو راهی آشنا شدن تو نگاه آخر تو آسمون خونه نشین بود دلتو شکسته بودن همه ی قصه همین بود میتونستم با تو باشم مثل سایه مثل رویا اما بیدارمو بی تو مثه تو تنهای تنها هرچی آرزوی خوبه مال تو هرچی که خاطره داری مال من اون روزای عاشقونه مال تو این شبای بی قراری مال من هرچی آرزوی خوبه مال تو هرچی که خاطره داری مال من اون روزای عاشقونه مال تو این شبای بی قراری مال من {پپوله} |
شب نقاشی دکمه ماهو وا کن پیرهن شب رو درآر رو تن صبح با بوسه نشون آفتاب بذار با اسبِ باد ، بهارو بیار به آشیونه چارقد نورو وردار از گیسوی شبونه دوباره با ستاره خوابو چراغونی کن خوشی اگه گرونه بخند ... بخند ... بخند ... بخند و ارزونی کن حریــــــر آسمونو بکش رو وهم غبار آینه دریــــا رو از میون مه دربیار یه لحظه با سکوتت جنونو سربه راه کن بزن به سـیـم آخــر قیامتو به پا کن با تیغ رنگین کمون بزن به بغض ابرا برکه رو نقاشی کن جای چشای صحرا شیشه عمر یخـو پر کن از آب چشمه برس به داد دنـیا فقط با یه کرشمه دوباره با ستاره خوابو چراغونی کن خوشی اگه گرونه بخند ... بخند ... بخند ... بخند و ارزونی کن |
به من مومن نگو ، وقتی که حتی واسه یه لحظه هم عاشق نبودم به من که این همه از رستگاری فقط دم می زدم ،عاشق نبودم یه عمری از دلم ترسیدم و باز،دم آخر منو دیوونه کرده حالا می ترسم این دیوونه حالی ، یه روز از من جدا شه بر نگرده چه آسون اشک معصوم تو یک شب چکید و دامن دینم رو تر کرد غبار عادتو از قلب من شست نمی دونم چطور ، اما اثر کرد همه دار و ندارم مال چشمات اگه پشتش بهشتی باشه یا نه ! اگه دنیای من پیش از قیامت داره با چشم تو می پاشه یا نه ! |
هر چه دارم از تو دارم ای همه دار و ندارم با تو آرومم و بی تو بیقرار بیقرارم گفتی باشم حالا هستم چشم به راه یه نگاهت میدونم منو می بینی که نشستم سر راهت با تو کوچه های بن بست میرسن به کهکشونا با تو بیراهه یه راهه به نشون بی نشونا اونا که از تو نشونی روی پیشونی ندارن داغشون رو دلشونه خم به ابرو نمیارن رسم من فرشتگی نیست ،من که درگیر زمینم تو خودت اینو می خواستی من یه آدمم همینم اونی که رو دوش خسته اش یه امانت از تو داره گاهی کم میاره اما، این امانت رو میاره |
آزاد آزادم ببین چون عشق درگیر من است دیگر گذشت آن دوره که تقدیر زنجیر من است شاید نمی دانی، ولی ، از خود خلاصم کرده ای آیینه ی خالی فقط ، امروز تصویر من است از عشق تو بر باد رفت ، آن آبروی مختصر من روح بارانم ، ببین ، چون عشق تقدیر من است |
انگار نه انگار کنج خونه نشستی و درو رو دنیا بستی و از بس شکایت می کنی به مردن عادت می کنی هی میگی تقدیر منه نمیگی تقصیر منه تو این وسط چی کاره ای که عمریه آواره ای بهش میگم بسه دیگه چیکار داری کی چی میگه نذار خودتو سر کار انگار نه انگار میگم هنوز دیر نشده هنوز دلت پیر نشده پاشو و دست رو دست نذار انگار نه انگار توی گذشته موندی و هی دلتو سوزوندی و هر چی میگم بخند یه بار انگار نه انگار انگار همه بیکارن و دشمنی با تو دارن و همش باتو بد میکنن راه تو رو سد میکنن اینا همش بهونته کارای بچه گونته چشم دلت تا نبینه صد سال دیگم همینه این دیگه حرف آخره عمر تو داره میگذره تموم که شد به روت نیار انگار نه انگار |
حس غریبی بیدارم و می بینمت رویا به رویا از پیش چشمم میروی د نیا به د نیا با تو میان آب و آ تش آشتی بود در آ تش است از رفتنت دریا به دریا یکبار د یگر عشق را با خون نوشتند تعبیر لبخند تو را گلگون نوشتند یکبار د یگر عشق را با خون نوشتند تعبیر لبخند تو را گلگون نوشتند تا د ست عشق از پیکر عاشق جدا شد با د ست لیلا قصه مجنون نوشتند این کوچه ها بی تو همیشه بیقرارن حس غریبی بین پا ییز و بهارن رفتی ولی فکری به حال کوچه ها کن بوی تو دارند و تو را اما ندارن بیدارم و می بینمت رویا به رویا از پیش چشمم میروی د نیا به د نیا با تو میان آب و آ تش آشتی بود در آ تش است از رفتنت دریا به دریا بیدارم و می بینمت رویا به رویا از پیش چشمم می روی دنیا به دنیا |
| اکنون ساعت 11:11 AM برپایه ساعت جهانی (GMT - گرینویچ) +3.5 می باشد. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.4 Copyright , Jelsoft Enterprices مدیریت توسط کورش نعلینی
استفاده از مطالب پی سی سیتی بدون ذکر منبع هم پیگرد قانونی ندارد!! (این دیگه به انصاف خودتونه !!)
(اگر مطلبی از شما در سایت ما بدون ذکر نامتان استفاده شده مارا خبر کنید تا آنرا اصلاح کنیم)