«قراردادهای نجومی با بازدهی پایین» شاید بهترین جمله‌ای باشد که بتوان در مورد بعضی از بازیکنان سرشناس لیگ برتر به کار برد. آنهایی که قرارداد میلیونی بستند، چند بازی بیشتر انجام ندادند و در پایان پولی چاق و چله به جیب زدند. لیگ نهم هم سرشار بود از این طیف بازیکنان که باعث استیصال مدیران باشگاه و البته هواداران تیم‌های لیگ برتری شده‌اند.»

«قراردادهای نجومی با بازدهی پایین» شاید بهترین جمله‌ای باشد که بتوان در مورد بعضی از بازیکنان سرشناس لیگ برتر به کار برد. آنهایی که قرارداد میلیونی بستند، چند بازی بیشتر انجام ندادند و در پایان پولی چاق و چله به جیب زدند. لیگ نهم هم سرشار بود از این طیف بازیکنان که باعث استیصال مدیران باشگاه و البته هواداران تیم‌های لیگ برتری شده‌اند.

اسم و رسم دلیلی واضح برای هزینه کردن و تخصیص بودجه‌های آنچنانی به بازیکنان ستاره‌شان بود اما همین اسم و رسم‌‌دارها در تیم‌های باشگاهی خود جایی بهتر از نیمکت یا سکوی ورزشگاه‌ها را اشغال نکردند تا خیلی‌ها غبطه بخورند به پولی که آنها به جیب مبارک خود وارد می‌کنند. می‌خواهیم ناکام ترین بازیکنان این فصل لیگ برتر را با توجه به قیمت نجومی‌شان معرفی کنیم، ستاره‌هایی که بیشتر وقت خود را روی نیمکت تلف کردند تا درون زمین.

1- اشپیتیم آرفی:
مسوولان پرسپولیس آنقدر برای آمدن آرفی بوق و کرنا کردند که کمتر کسی فکر می‌کرد این مهاجم 2 ملیتی نتواند روزهای موفقی را در پرسپولیس سپری کند، آیا می‌توان اشپیتیم آرفی این روزها را با مهاجمی که در پیام در رشته گلزنی شاگرد اول بود مقایسه کرد؟ حیف 400 میلیونی که پرسپولیس امسال برای او دور ریخت.

2- مجتبی جباری:
اول فصل حدود 390 میلیون از استقلال طلب کرد، 390 میلیون برای چند دقیقه حضور مختصر. جباری امسال را هم مثل دو سه سال گذشته در فیزیوتراپی فعالیت کرد تا تمرین و بازی‌های استقلال. هافبک استقلال که به او لقب زیدان ایرانی داده‌اند شاگرد اولی کلاس مصدوم‌ها را به خود اختصاص می‌داد.

3- فریدون زندی:
وقتی برای بازی به استیل‌آذین آمد همه حضور زندی را به فال نیک گرفتند. عده‌ای قبل از آغاز لیگ آرزو می‌کردند که ای کاش زندی زودتر از اینها پا به لیگ برتر ایران می‌گذاشت. هفته‌ها که گذشت همین عده معدود هم از حرف‌های خود پشیمان شدند و این صحبت‌ها را به زبان آوردند: «واقعا زندی 600 میلیون می‌ارزید؟!»

4- حسن رودباریان:
300 میلیون از تراکتورسازی گرفت تا اجازه ندهد مهاجمان حریف رنگ گلزنی را به خود ببینند. اوایل که اضافه وزن داشت اما بعدها که چربی‌های اضافه را آب کرد آنقدر اشتباه محرز انجام داد تا به نیمکت تراکتور تبعید شد. این روزها رودباریان حتی جایی در لیست 18 نفره تراکتور هم ندارد. با یک حساب سرانگشتی آیا حضور او 30 میلیون برای هر بازی، می‌ارزد؟

5- ناصر شکرون:
اوایل حضور یاوری در شاهین به بوشهر رفت تا گره‌گشای خط حمله مردان دیار تنگستان شود. یک گل در 20 بازی آماری مفتضحانه بود برای ناصر شکرون، 180 میلیون هزینه برای یک گل. شکرون دست آخر هم با تماشاگران درگیر شد و یکی دو بازی لباس شاهین را به زمین کوبید تا هم پول خود را تمام و کمال بگیرد و هم از باشگاه اخراج شود.

6- عرفان اولروم:
280 میلیون پول گرفت که یا قهر کند یا موقعیت‌های گلزنی از دست بدهد. اولروم نمونه کاملی است از بازیکنانی که یک سال تلاش می‌کنند تا از آن به عنوان پشتوانه‌ای برای قراردادهای سال‌های آینده خود استفاده بهینه کنند. یک سال در ابومسلم آقای گل شد تا از کنار آن با قراردادهای نجومی در تیم‌های لیگ‌برتری فعالیت کند.

7- میثم منیعی:
به جز سه چهار باری که اوایل فصل برای مس بازی کرد دیگر خبری از میثم منیعی در ترکیب نارنجی‌های کرمان نشد. چپ‌ پای سابق استقلال حدود 270 میلیون از مسوولان مس گرفت تا فقط نظاره‌گر بازی‌های این تیم از روی سکوها باشد. به نظر شما با پرداخت این مبالغ نجومی به بازیکنان کم اثر حق به حقدار رسیده؟