آبرو دراشعارپارسی

آبياست آبرو كه نيايد به جوي خويش
از تشنگي بمير و مريز آبروي خويش
صائب تبریزی

در حفظ آبرو ز گهر باش سخت تر
كان آب چون كه رفت نيايد به جوي خويش
صائب تبریزی

دست طمع چو پيش كسان مي‌كني دراز
پل بسته‌اي كه بگذري از آبروي خويش
صائب تبریزی

براي لقمة نان آبروي خويش مبر
به رايگان مده، آن گوهري كه ارزان نيست
كربلائي

نماز عشق مرا آبرو از آن باشد
كه قبله مي‌كنم آغوش مهـــربــان ترا
مهدي سهيلي

ما آبروي خويش به گوهر نمي‌دهيم
بخل به جا به همّت حاتم برابر است
صائب تبریزی