معرفی کتاب شقایقهای تشنه....
 

بعد تو دلم میخواد سر به بیابون بذارم
روز اول به تو گفتم بی تو آروم ندارم
توی این غربت تیره دلم آروم نمیگیره
دل عاشقم نباشی به خدا بی تو میمیره
میخوای اشکامو ببینی سرمو بذار رو شونت
مرد تنهای شب من ببرم به آشیونت
تو نگفتی سفری هست که باید بری به زودی
دل بیچاره خسته تا ابد باید بسوزی
مگه عاشقی گناهه واسه دلهای مرده
عزیزم تا به همیشه دل تو دلم رو برده
بعد تو قلب شکستم غزل وداعو خونده
مهربونم به سلامت اگه فرصتی نمونده
مینا

تو سکوت غصه هام بازم ترانه میخونم
به یاد روزای بی تو عاشقانه میخونم
پشت این حصار غربت مرگ من چه بی صدا شد
چشای بارونی تنها سهم من از عشق ما شد
میدونم که دلربایی ولی حالا بیصدایی
میدونم کهخ زنده میشم دوباره اگر بیایی
میدونی دوست دارم من میدونم دوسم داری تو
من نصیب تو نمیشم ای خدا باید بری تو
دل من خیلی کوچیکه که توی اون جا بگیری
عزیزم خدانگهدار نمیخوام دردو ببینی

خداي من جگرم سوخت دل نميفهمد
زمانه سيل به چشمم فروخت دل نميفهمد
نگاه سرد غزلهاي عاشق شعرم
به خاك پاي تو ام دوخت دل نميفهمد

صداي هق هق من باز در هوا پيچيد
كه تكيه گاه نفسهاي من كجا رفته است
تو را به عشق قسم لحظه اي بمان با من
تمام دلخوشي من به ناكجا رفته است!

تو يه معناي قشنگي واسه خنديدن چشمام
تو سرابي واسه لبهام تو بيابون غزلهام
نگو كه ميخواي بري تو دل من راضي نميشه
اي بهانه نوشتن تو بمون تا به هميشه
ته چشماي قشنگت تا خدا ستاره داره
هديه رفتن تو اينه يه قلب پاره پاره
پولك ناز تنت رو دست كي ميخواي بدي تو
به خدا دلم ميگيره وقتي كه بخواي بري تو
تو.ي بن بست سكوتت چي بگم كه لال لالم
دلرباي نازنينم بي تو من شكسته بالم

آه ای آشنا کجا رفتی
عشق را کلبه ای سرایی هست
سفره دختران چشم مرا
عاقبت لقمه حیایی است
در صدایم که شرح خاطره هاست
باز ته مانده صفایی هست
می سرایم تو را غزل به غزل
با تو در تو نای من نوایی هست
در غروب غریب این غربت
بر سرم سایه خدایی هست...

به كي بگم كه چشم من اشك و رها نميكنه
دلواپسي چنگشو از دلم جدا نميكنه
فرصت ديدار تو تا اوج غريبي با منه
يه لحظه بي تو بودنم مثال ماه و سالمه
خنده هاي زوريه من براي دلخوش شدنه
وگرنه آتيش تبم نشون سركش شدنه
خداي من به كي بگم طاقت دوري ندارم
بين تموم آدما منم كه شوري ندارم

ای لحظه های خسته تکرار بشنوید
در فرصتی که آمده یکبار بشنوید
فریادهایمان همگی زنده زنده سوخت
خاکستری بجاست شرربار بشنوید
ای قلبهای از همه جا راندمان سکوت
تا مرگ می رویم به ناچار بشنوید
ای چشمهای منتظر این راه آخر است
در آخرین دقایق دیدار بشنوید
نامردمان سکوت شما هم بهانه بود
از در که می روید ز دیوار بشنوید
باور کنید درد بزرگیست کم شدن
از انتهای منفی بردار بشنوید
از چشمهای شاعرمان شعر میچکد
سیلی روانه است ز پندار بشنوید

ای مسافر غریبه منو با خودت ببر
تو و این همه صداقت من و قلب در به در
پای تو راهی نداره جز سیاهیه دلم
همه خواهش من اینه که باورت بشم
ای ترانه بهاری تو خزون روز من
همه ی سبزی من تو دشت بی باغ و چمن
خوب میدونی اگه رفتی خونه ویرونه میشه
مرغ احساس وجودم بی تو دیوونه میشه
بذار عاشقی کنم کنار تو تا به سحر
بیا و دست منو بگیر و با خودت ببر

تقدیم به دلربایی که هنوز دلم در دستانش اسیر است.
دلربای مهربونم چرا بیگانه شدی
جغد شوم روی بام دل ویرانه شدی
خنده های تلخ من سکوت دل بریدنه
گریه های بی صدام فرصت بی تو بودنه
اگه صد بارم بگی که دیگه دوستم نداری
بازم از خدا میخوام برام شقایق بیاری
تنها یادگار من همین گل شقایقه
اگه پر پر بشه بازم میدونی که عاشقه
تو میدونی میمونم حتی اگه نخوای منو
پا میذاری رو دلم میخوای بری میگم نرو