| bigbang |
06-15-2013 12:33 AM |
کیوان نیری ازبزرگترین برنامه نویسان ایرانی
کیوان نیری ازبزرگترین برنامه نویسان ایرانی
کیوان مثل بعضی ها از کشورش و متخصصینش جدانشده و بسیاری از جوانان داخلی هم خود را در افتخارات او شریک میدانند.او که ناشر چندین کتاب و ده ها مقاله معروف در زمینه برنامه نویسی و توسعه نرم افزار نیز هست در مصاحبه ای اختصاصی با جوان موفق از خودش و رموز موفقیتش میگوید
اگر برنامه نویس باشید مخصوصا اگر در حیطه نرم افزارهای و تکنولوژی های مایکروسافت فعالیت داشته باشید حتما نام کیوان نیری را شنیده اید.با اینکه او دانشجوی دکتری دانشگاه سن آنتنیو در تگزاس آمریکاست و دغدغه ها و مشغله های خاص خود را دارد اما همیشه میشود ردپاهایش را در سایت و اجتماعات اینترنتی برنامه نویسان ایرانی به وضوح مشاهده کرد.کیوان مثل بعضی ها از کشورش و متخصصینش جدانشده و بسیاری از جوانان داخلی هم خود را در افتخارات او شریک میدانند.او که ناشر چندین کتاب و ده ها مقاله معروف در زمینه برنامه نویسی و توسعه نرم افزار نیز هست در مصاحبه ای اختصاصی با سایت جوان موفق از خودش و رموز موفقیتش میگوید
برای آشنایی بیشتر جوانان ایرانی با شما کمی در مورد خودتان و دستاوردهایتان توضیح دهید.
کیوان نیّری هستم متولد مهر 63 در کرمانشاه. در تهران بزرگ شدم در سمنان برای کارشناسی ریاضی کاربردی تحصیل کردم و بعد از دوران سربازی در تهران به امریکا و ایالت تگزاس اومدم تا در دکترای Computer Science تحصیل کنم. از وقتی که یادم هست با کامپیوتر بزرگ شدم و برنامه نویسی کردم و بعد از سالها به یک معمار نرم افزار هم تبدیل شدم. تقریبا از سال سوم دانشگاه به صورت بین المللی فعالیت کردم که حاصل این فعالیتها به جز بلاگم که جزو منابع معتبر برای برنامه نویسی دات نت بوده تعدادی مقالات در سایتهای مختلف از جمله برای خود مایکروسافت همچنین مجموعه ای از پروژه های کد باز و همینطور چهار کتابی بوده که برای انتشارات Wiley/Wrox به عنوان نویسنده یا نویسنده مهمان نوشتم.
ازچه وقتی مطمئن شدید که میخواهید در آینده چه کاره شوید و در واقع برنامه ریزی جدی تان را از چند ساله گی آغاز کردید؟
من دقیقا سنی که شروع به کار با کامپیوتر کردم خاطرم نیست (فکر می کنم اوایل دوران راهنمایی بود) ولی یادم هست که کامپیوتر خیلی ناشناخته بود و هزینه خیلی بالایی هم داشت. به طور کلی در طول مدتی که در ایران بودم همیشه جزو اوّلین کسانی بودم که به تکنولوژی های نو کار کردم و هزینه زیادی هم دادم. از همان سنین هم بود
که برای خودم همین فعالیت در زمینه کامپیوتر را فرض می کردم.
یک روزتان را چطور میگذرانید؟
من اینجا جدای از درسهای خودم به عنوان یک Research Assistant هم فعالیت می کنم و معمولا بیشتر روزها در دانشگاه در دفترم هستم و بسته به کاری که مشغول انجام اون هستیم وظایف خودم را انجام می دم. اگر فرصتی باشد معمولا 2-3 ساعتی هم به ورزش (دویدن و استفاده از وزنه ها) می پردازم. تقریبا تمام وقتم هم صرف همین کار دانشگاه می شه.
آخر هفته ها چه میکنید؟(تعطیلاتتان را چطور میگذرانید؟)
بسته به شرایط آب و هوایی اینجا و برنامه خودم و دوستان اگر برای ادامه کارها به دانشگاه نرم یا به سینما می رم برای تماشای جدیدترین فیلمها یا به شهر Austin سفر کوتاهی می کنم که بعضی دوستهای خوبم رو ملاقات کنم. برنامه معمولا ثابت من هم تنیس و فوتبال هستند.
اگر سه کلمه را بخواهید به عنوان رموز موفقیتان نام ببرید.چه کلماتی را انتخاب میکنید؟
خدا، والدین، سخت کوشی
تاثیرگذارترین جمله و یا پندی که تا به حال شنیده اید چه بوده است و از که بوده؟
خیلی بوده ولی تمام جمله هایی که بر مبنای سخت کوشی و امید بودن تاثیر زیادی داشتند چون من از مراحل بسیار مشکلی گذشتم که خیلی ها بعد از یکی از اونها بدجوری بریدن. دوران تحصیل در سمنان سخت بود و همچنین دوران سربازی که موهام رو سفید کرد و روحم رو بسیار خسته. ولی امید و تلاش و حمایتهای والدین کمک زیادی کرد که از این مرحله های مشکل بگذرم.
ازدواج کرده اید؟
ازدواج نکردم و مجرد هستم.
بزرگترین آرزوی حال حاضرتان چیست؟
اینکه زودتر خانوادم رو دوباره ببینم و تحصیلاتم هم تموم بشن.
دوست دارید یک روزی رئیس جمهور شوید؟رئیس مایکروسافت چطور؟
هیچ کدوم چون از هیچ کدوم لذتی نخواهم برد.
و در آخر اگر بخواهید یک توصیه برای جوانان ایرانی داشته باشید؟
جواب این سوال سخته چون من بابابزرگ نیستم هنوز! ولی توصیه می تونه این باشه که بدون کار و سخت کوشی کسی به جایی نرسیده. متاسفانه در ایران افرادی هستند که فکر می کنن در خارج از ایران بدون کار و تلاش برای همه فرش قرمز پهن شده و حاضر نیستند کمی فعالیت کنن. همین افراد اگر بتونن از ایران خارج بشن اینجا به زیر اجبار جامعه و برای اینکه ضایع نشن خیلی کار می کنن و سعی می کنن با سیلی صورت خودشون رو سرخ نگه دارن که برای هموطنانشون در ایران کلاس بذارن. همین افراد اگر یک دهم این کار رو در ایران انجام می دادن نه تنها موفقیت بیشتری در انتظار اونها بود بلکه وضع ایران هم بهتر از این چیزی بود که هست.
|
