یادمان باشد به دل کوزه آب.که بدان سنگ شکست..........
بستی از روی محبت بزنیم.
تا اگر آب در آن سینه پاکش ریزند.......
آبرویش نرود....
یادمان باشد فردا حتما.ناز گل را بکشیم.
حق به شب بو بدهیم........
و نخندیم دیگر به ترکهای دل هر گلدان.........
و به انگشت نخی خواهیم بست.
تا فراموش نگردد فردا......زندگی شیرین است.
زندگی باید کرد .......
و بدانم که شبی خواهم رفت..........
و شبی هست که نباشد پس از آن .فردایی
__________________
تو همه راز راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان آرام
خوشه ی ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
|