چون بدنامی بروزگاری افتد
مرد آن نَبُوَد که نامداری افتد
گر دُر خواهی ز قعر دریا بطلب
کان کف باشد که بر کناری افتد
" ج "
__________________
.
.
ای مردمان ای مردمان از من نيايد مردمی
ديوانه هم ننديشد آن كاندر دل انديشيده ام .
«اگر تنهاترین تنهایان جهان باشم خدا با من است» «او جانشین همهء نداشتنهای من است» «معلّم شهید دکتر علی شریعتی»
تا عاقل به دنبال پل می گشت
دیوونه از رودخونه گذشت ...
|