[ساقي]

نوشته اصلی توسط دانه کولانه

مرسی از دوستان . جواب ساقی بانو به نظرم من هم درست است
نشود فاش کسی ایرادی نداره درسته یعنی پیش کسی فاش نمیشود.
---------------------------------------------------------------------------------------

حكــايت لب شـــــــيرين دهــان ســـــــيم انــدام تفاوتي نكــــــند گر دعــاست يا دشــنام ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

حريف دوســــت كه از خويشـــتن خــــــبر دارد شراب صرف محبّت نخورده است تمام

اگــــر مــــــلول شـــوي يا ملامـــــــــتم گويـي اسير عشق نيند يـــشــد از ملال و ملام

من آن ني ام كه به جــــــــــور از مراد بگريزم به آستين نرود مرغ پاي بســته به دام

بسي نمـــــــاند كه پنــــــــــجاه ساله عاقـــل را به پنــج روزه به ديوانـــگي بر آيد نام

مرا كه با تو ام از هر كس كه هست باكي نيست حريف خاص نيـــنديـــشد از ملامت عام

شـــب دراز نخــــــــفتم كه دوســـــتان گويــــند به سرزنش: عجبا للمـــحبّ كيف ينام؟ *

تو در كــــــنارمن آيي؟ من اين طــــــمع نكـــنم كه مي نيايدت از حسن، وصف دراوهام

ضــرورت است كه روزي بســـــوزد اين اوراق كه تاب آتـــــش سعــــدي نياورد اقلام

سعدي شيرازي

• صرف : خالص ، ناب
• ملام : سرزنش
• به آستين : با حركت آستين
• * يعني : شگفتا عاشق چگونه خوابش ميبرد؟

در مورد این شعر چی ؟ کسی نظری داره ؟ چرا حکایت لب شیرین دهان سیمین اندام چه انگار دشنام است چه انگار ثتا؟

حریف دوست رو چطور میخونن ؟ و چه معنی داره ؟

اسیر عشق

حكــايت لب شـــــــيرين دهــان ســـــــيم انــدام
تفاوتي نكــــــند گر دعــاست يا دشــنام

وقتي کسي عاشق واقعي باشه و در همون راستا معشوق دلباخته ،
فکر نميکنم ديگه مهم باشه چي ميشنوند هر دو طرف ،
حالا دعا و دشنام مگه فرقي داره از لب هر يک ...
البته گفتم منظور سعدي عاشق واقعي بوده نه هر کسي...


حافظ ميفرمايد:
در مقامی که به یاد لب او می نوشند سفله آن مست که باشد خبر از خویشتنش ....

سعدي شيرين سخن در غزلهاش حق مقام عشق و وفا و دوستي را خوب بجاي اورده ،
وقتي ميسرايد :

حریف دوست که از خویشتن خبر دارد
شراب صرف محبت نخورده است تمام

حريف دوست رو تشبيه به ناتواني در مقابل مقام او توصيف کرده
يعني اگر از حال خودت خبر داري بمعناي اين هست
که شراب ناب دوستي را هنوز تمام و کامل نخورده اي تا به مرز بيخودي در مقابل دوست برسي ...
 
حافظ ميفرمايد:
چنان پرشد فضای سینه از دوست
که فکر خویش گم شد از ضمیرم

در بيت سوم سعدي ميفرمايد:

اگــــر مــــــلول شـــوي يا ملامـــــــــتم گويـي
اسير عشق نيند يـــشــد از ملال و ملام

اگر هر دو اسير عشق يکدگر باشند از سرزنش و سخن تند هم نرنجند ... ( چه سخت )

چه مقامي اين عشق داره که براي هر کسي دست يافتني نيست ،
براي همين نام هر کسي رو نميشود عاشق گذاشت....




برداشت من اين بود تا نظر ديگر دوستان چه باشد ....