نگاهى به زندگى و آثار حمید مصدق
شاعر و حقوقدان ایرانی
1318-1377
قصيده آبی ، خاکستری ، سياه
در شبان غم تنهايی خويش
عابد چشم سخنگوی توام
من در اين تاريکی
من در اين تيره شب جانفرسا
زائر ظلمت گيسوی توام.....
...
حمید مصدق در بهمن سال 1318 در شهرضا متولد شد. چند سال بعد به همراه خانوادهاش به اصفهان منتقل شد. تحصیلات ابتدایى را در دبستان شمس و دوره متوسطه را در دبیرستان ادب گذراند. در دوره دبیرستان با نامدارانى چون منوچهر بدیعى، هوشنگ گلشیرى، محمد حقوقى و بهرام صادقى هممدرسه بود و با آنان دوستى و آشنایى داشت.
در سال 1339 وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد و در رشته بازرگانى درس خواند. سپس در مؤسسه تحقیقات اقتصادى دانشکده حقوق به کار پرداخت و همزمان با کار تحقیق، از سال 43 در رشته حقوق قضایى تحصیل کرد و بعد از آن هم فوقلیسانس اقتصاد گرفت. در سال 1350 در رشته فوق لیسانس حقوق ادارى از دانشگاه ملى فارغالتحصیل شد و در دانشکده علوم ارتباطات تهران و دانشگاه کرمان به تدریس پرداخت.
وى پروانه وکالت خود را از کانون وکلا دریافت کرد و در دورههاى بعدى زندگى همواره به کار وکالت مشغول بود و کار تدریس را در دانشگاههاى اصفهان، بیرجند، ملى (شهید بهشتى) دنبال مىکرد. در سال 1345 به منظور ادامه تحصیل به انگلیس رفت و در زمینه روش تحقیق به تحصیل و تحقیق دست زد. تا سال 1358 بیشتر به تدریس روش تحقیق اشتغال داشت و از سال 1360 عهدهدار تدریس درس حقوق بخصوص حقوق تعاون شد و تا پایان عمر عضو هیأت علمى دانشگاه علامه طباطبایى بود. مدتى نیز سردبیرى مجله کانون وکلا را بهعهده داشت.
دوستانش او را مردى دوستباز و نیز انجمنباز معرفى مىکنند. به خاطر اینکه روحیه اجتماعى داشت و همه را دور خود جمع مىکرد. جلسات شعر و بحث راه مىاندخت. به ایجا انجمنهاى ادبى علاقهمند بود. دستکم دو انجمن ادبى تأسیس کرد: انجمن ادبى صائب در اصفهان در زمانى که هنوز دانشآموز دبیرستان بود و به دست او تأسیس شد و انجمن خصوصى یاران امید را در سالهاى شکوفایى در تهران تشکیل داد. انجمن ادبى صائب زمانى که او اداره آن را بهعهده داشت برخلاف انجمنهاى آن دوران که جملگى به شعر کهن مىپرداختند، محلى براى ارائه شعرهاى نو و داستانخوانى و ادبیات جدید شد.