چهره
چو عکس چهره خود در پیاله میبینم
خزان در آینه ی برگ لاله میبینم
مرا ز سیر چمن غم ، ترا نشاط رسد
تو خنده ی گل و من داغ لاله میبینم
__________________
.
.
ای مردمان ای مردمان از من نيايد مردمی
ديوانه هم ننديشد آن كاندر دل انديشيده ام .
«اگر تنهاترین تنهایان جهان باشم خدا با من است» «او جانشین همهء نداشتنهای من است» «معلّم شهید دکتر علی شریعتی»
تا عاقل به دنبال پل می گشت
دیوونه از رودخونه گذشت ...
|