ستاره
ز خال گوشهی ابروی یار میترسم
ازین ستارهی دنباله دار میترسم
ز رنگ و بوی جهان قانعم به بیبرگی
خزان گزیدهام از نوبهار میترسم ...
__________________
.
.
ای مردمان ای مردمان از من نيايد مردمی
ديوانه هم ننديشد آن كاندر دل انديشيده ام .
«اگر تنهاترین تنهایان جهان باشم خدا با من است» «او جانشین همهء نداشتنهای من است» «معلّم شهید دکتر علی شریعتی»
تا عاقل به دنبال پل می گشت
دیوونه از رودخونه گذشت ...
|