[مهرگان]

من فره خوشم تی له م شیعره:

قـه ت نه ده ی ئــازاری گــیانی مـه ست و بیـدارانی شـه و

خـوت نـه خه یته به ر شه پولی ئه شکی بی پایانی شه و

ئه ی کچـی خـواوه نـدی جوانی وئه ی چرای دیوانی شه و

"خــوت بپـاریــزه لـه ئـــاهـی دل بــــــرینـــــدارانی شـه و

نـه ک خـووا نـاکه رده گیرابـی دوعـای نـالانـی شــه و !

ویلـم وتـاریـکـه ده ورم فـه رشـی ریـگه م مـه ینـه تـــه

بیـکه سم تــه نیا ئـه نـالم مــه رگی خـومـم عـه زره تـه

سازی ئاهه نگی شه وانم سوزی جه رگی له ت له ته

"یـاوه ر و یاری ئـه نیسم ئـا هـوو ئـه شکی حه سره ته

ئـافـه رین ئـه یی بـاره که للا ، دیـده یـی گـریـانی شـه و"

وا نـه زانـی ده ستـی خـه م یـادت لـه دلـدا ده ر ئه کا

ئـه شـکی خـوینینم ده لیله بــو کـه سی بــــاوه ر نـه کا

گیانه که م به وتیشکه چاوه ی شه رله گه ل ئه خته رئه کا

"دل ئه بیته قه تره یی خوین و لـه دیـده م سه ر ئـه کـا

هـه ر کـه رابـووری بـه دلما : سوحبه تی جـارانی شــه و"

هاوده مـی فه رموی : له به رچی کرده وه ت گریانه هه ر ؟

تـافی لاوی تــــیته لاوی ، قـه لبـه زه ی سـه یـرانـه هـه ر

من وتم سه یران و خوشی پیش کـه شی شـادانـه هـه ر

"ئـه شکی حـه سره ت لاز می جه معی سیا به ختانـه هـه ر

شه ونـه مـی سوبـحه ده لیلی قـه تره یه ک گریانی شه و "

هـه ولـی زورم دا لـه داوی زولفی ئه و بـی مـروه تـه

ده رچــم و دوایـی بهینم بـه و عـه زاب و مـه ینـه تـه

پیـی وتـــــم : بـی سوده هه ولت تاکـو مـاوی جیـگه ته !

"نـوری ! لـــه م پیـچ وخـه مـی زولفـه نه جاتت زه حمه ته

لای سه خی ته بعان مه حاله رو خسه تی میوانی شه و"