گامهای تو
در طَنينِ روز
و تنهايیِ تَن
رخنه میکند.
میبينمت
از ميانِ دشتِ واژه میگُذری
شعر شدهای
نور میشوی
دور میشوی
میتابی بَر ضَميرِ تاريکی.
.......................................
چرا مرا متهم ميكنيد؟
وقتي اين نقطه را گذاشتم
در تصورم
اين همه دايره سرگردان نميگنجيد.
ویرایش توسط رزیتا : 01-17-2012 در ساعت 10:18 AM
|