[bigbang]

"تموم میشه ، یه روزی تموم میشه ، یه روزی این روزهای رو به یاد میاری و بهش میخندی "
و این دایره همچنان تکرار میشود دایره سفسطه برای اشتباهاتی که مدام در حال تکرار شدن هستند و تعارفات آری
من در شکستهایم دیگر به دنبال دلیل نیستم ! مسیرم اشتباه هست
و جالب این که خودم میدانم ! منتها شجاعت ابراز آن را ندارم
به خدا مسیر اشتباهی طی میکنم
شاید بپرسی مسیر اشتباه چیست ؟ :
به تو میگویم مسیر اشتباه مسیری هست که تو در طی کردن آن به زور و تلقین متوسل شده ای ، مسیر اشتباه مسیری هست که دیگران به تو نشان داده اند و به انتخاب خودت نیست ، مسیر اشتباه مسیری هست که تو را در رنج مفرد نگاه میدارد
مسیری که تو هرگز نمیتوانی به ادامه دادن ان میل و رغبت نشان دهی
مسیر اشتباه مسیری هست که به تو اجازه دوست داشتن نمیدهد
به تو حکم قطع رابطه با خویشتن خویش میدهد و تو را در رنج
و اضطراب نگه میدارد
آری مسیر اشتباه مسیری هست که بویی از علاقه و عشق در آن نیست
بویی از زندگی در آن جریان ندارد
و چه سخت است پیمودن چنین مسیری !
به سان بیراهه های ناتمام پایانی را بر آن نمیتوانی متصور شوی
فقط طی میکنی مانند نوشیدن جامی از صبر و تحمل
فرسوده میشوی ، به خدا قسم فرسوده میشوی
و شوق و ذوق در تو میمیرد و جای خود را به
ماشین بی احساسی خواهی داد که از انسانیت بویی نبرده
دوست دارم پرواز کنم رها از هر قید و بند
فریاد بکشم و به همه بگویم من آزادم تا آن گونه که میخواهم زندگی کنم
و قیدها مانند زنجیری در وجودم هر روز من را آزار میدهند
و من طعم آزادگی را نچشیدم چون مسیر زندگی خودم را انتخاب نکردم
دیگران به من گفتند چه کنم
و من هم زمینی شدم ، گرفتار و اسیر در منجلاب پستی و سستی مفرط شدم
من انسانم ، پر از احساس ، پر از بال و پرم ، شوق پرواز دارم
شوق شعر ، شوق آواز دارم
کوزه بر دوش پر از رایحه ی احساسم ، چه کسی میفهمد
چه کسی میشنود ؟
آری شاید به خیال خویش مرا احمق بپندارند
اما در اوج احمقی صاحب نبوغی بی نظیرم
آیا کسی هست ببیند
هرگز ، هرگز
و من روزی در خاک دفن خواهم شد ، و تمام ذوق و احساس و تمام آنچه ودیعه الهی است همراه من دفن خواهد شد و این چنین در حال اسرافم
و هیچکسی و هیچ راهی نیست تا دست من را از این بیراهه بگیرد و مرا به راه درست رهنمون کند
خودم به تنهایی تقلاً میکنم
به خدا تنهایم
به خدا تنهایم و جز خدا نیست کسی همراه من
و جز او همدمی ندارم