و ناگهان در نبودن ها
هیچ تسلایی نمیابی
نه پیراهنی فراموش شده، آویخته در کمد
نه یک کتابِ نیمه باز، کنارِ تخت
نه آن چمدانِ کهنه ی زیرِ پله ها
نه چروک پرده ای...
نه قلم و دفتری افتاده زیرِ مبلِ سبزِ
نه بویِ عطری
نه خطی
نه شعری
نه خاطره ای
نه حتی عکسی
کدام عکس تسکینت میدهد وقتی کسی در آن نمی‌‌خندد؟؟
نیکی فیروزکوهی