تفاوت هاي دو تكنولوژي بيسيم Wi-max و Wi-Fi :
Wi-max، تكنولوژى پهن باند Wireles، دارد جهان را تسخير مىكند. Wi-max نسخه برد بلند تكنولوژى Wi-Fi است كه به كامپيوترهاى نزديك به ايستگاه‌هاى كوچك اجازه مى‌دهد، بدون آنتن از امواج اينترنت استفاده كنند. در حالى كه برد Wi-Fi محدود به چند متر است در تئورى Wi-max مى‌تواند بيش از ده كيلومتر عمل كند و به منطقه وسيع پيرامون اجازه مى‌دهد تا از اينترنت Wireless استفاده كنند. بنابراين اين ادعا كه Wi-max باعث دستيابى و دسترسى 5ميليارد نفر كه در حال حاضر فاقد اينترنت هستند، مى‌شود يا اينكه به موبايل‌هاى گرانقيمت3 G سرويس و خدمات ارائه مى‌دهد، ادعاى گزافى است.
واقعيت اين است كه درباره Wi-max تا حد زيادى مبالغه و اغراق شده است بر خلاف ادعاهاى چند شركت كه در حال حاضر تكنولوژى Wi-max عرضه مى‌كنند، تعداد واقعى طرحهاى wi-max كه در بازار موجود است، دقيقا صفر است. به اين دليل كه گردهمايى Wi-max، يك سازمان مشخص كه اين تكنولوژى را تحت داشته و كنترل مىكند، هيچ گونه طرح جديدى را با برچسب و عنوان Wi-max تائيد نكرده است.
در 24ژانويه همين سازمان اعلام كرد كه آزمايش پيش از صدور گواهينامه در ماه جولاى آغاز مى‌شود كه به اين معناست كه اولين طرحهاى Wi-max فقط تا پايان سال، شش ماه ديرتر از حد انتظار در دسترس خواهد بود.
به همين دليل سازندگان تجهيزات فقط مى‌توانند تجهيزات پيش‌ساخته و< wi-max آماده‌اى> را عرضه كنند كه با طرحهاى wi-max كه بعدا ارائه مى‌شود، سازگار باشد، چيزى كه شركت‌هاى سازنده قطعات قول داده‌اند.
اين اغراق و مبالغه‌گويى در حال حاضر موجب شك و ترديد زيادى درباره چشم‌انداز اين تكنولوژى شده است. يكى از مديران يك كمپانى بازاريابى مى‌گويد كه من فكر نمى‌كنم كه فضا خيلى هيجان‌انگيز و داغ باشد، بلكه حتى ممكن است نتوانيم به وعده‌هايمان هم عمل كنيم او مى‌گويد كه اين تكنولوژى اساسا به وسيله شركت‌هاى تله‌كام استفاده مى‌شود تا در مناطق روستايى سوراخ‌ها را در اينترنت پهن باند پوشش دهد.
در مناطق شهرى تكنولوژى wi-max معنايى ندارد، زيرا در مقايسه با كابل و DSL غير اقتصادى است. يكى از تحليلگران در كمپانى IDC معتقد است كه اين تكنولوژى به لس‌آنجلس، نيويورك و لندن راه پيدا نخواهد كرد.
اين تكنولوژى براى استفاده در كشورهاى در حال توسعه نيز پرهزينه و گران قيمت است، زيرا طرحهاى دستيابى wireless (كه بايد خارج از ساختمان كار گذاشته شود) حدود 500دلار هزينه در بردارد، در حاليكه ساير ارتباطات Wirelen از قبيل شبكه‌هاى تلفن همراه، راه‌هاى ارزان‌ترى براى ارتباط به اينترنت محسوب مى‌شوند.
طرفداران سرسخت wi-max كه مهم‌ترين آنها كمپانى اينتل است، معتقد است، اين تكنولوژى وقتى اوج خواهد گرفت كه به جاى طرحهاى ثابت بر روى تلفن‌هاى همراه كارگذاشته شود. نسخه جديد wi-max، كه هنوز نهايى نشده است، تلفن‌هاى همراه را دربر دارد و تكنولوژى را ارائه مى‌دهد كه هم كوچك است و هم به اندازه كافى كارايى دارد تا در لپ‌تاپ‌ها به كار گرفته شود.
آلن مورنى، كارشناس wi-max در كمپانى اينتل، خوش‌بينانه معتقد است كه قطعات Wi-Max براى لپ‌تاپ‌ها در اواخر سال2006 در دسترس خواهد بود كه صرفا 10درصد بيشتر از قطعات Wi-Max امروزه قدرت خواهد داشت.
اينتل Wi-Max رابه عنوان منبع موعود براى رشد آينده محسوب مىكند. قطعات ساخته شده توسط اينتل را اكثريت كامپيوترهاى شخصى در جهان استفاده مى‌كنند و كمپانى آرزو دارد تا در طرحهاى موبايل همچنين فروشى را تجربه كند. Wi-Max در صورتى توسعه و گسترش پيدا خواهد كرد كه قيمت آن كاهش پيدا كند. سازندگان قطعات و تجهيزات درباره توسعه و گسترش Wi-Max روى اينتل حساب مى‌كنند. اما اينتل در تحويل به موقع قطعات و تجهيزات سابقه خوبى ندارد. از طرف ديگر هنوز آشكار نيست كه چه ميزان تقاضا براى موبايل‌هاى Wi-Max وجود دارد. كمپانى Carlton Oneal بزرگترين سازنده Wireless ثابت معتقد است كه بازار ايستگاه‌هاى موبايل بيش از 55ميليارد دلار در طول يك سال است. <روياى بزرگ همگانى كردن Wi-max در سراسر كره زمين و گرفتن 50ميليارد دلار است. اين قطعا روياى بزرگ است.>
در حالي كه شركتهاي مخابراتي جهان در حال آزمايش يك سامانه اينترنت بيسيم پرسرعت به جاي اينترنتهاي پر سرعت كابلي و "دي اس ال" هستند، شركت "اينتل" نخستين تراشه استفاده‌كننده از اين فن‌آوري موسوم به "واي‌مكس " Wimax را عرضه كرد.
به گزارش خبرگزاري رويترز از "سانفرانسيسكو"، بزرگترين شركت توليد كننده پردازنده‌هاي رايانه‌اي جهان "اينتل" اميدوار است فن‌آوري اينترنت بيسيم پر سرعت "واي‌مكس" همانند فن‌آوري اينترنت بيسيم قبلي با نام "واي-فاي"( (Wi-Fiكه داراي برد كوتاه‌تري بود، بتواند محبوبيت زيادي كسب كرده و سود سرشاري را نصيب شركتهاي ارائه‌دهنده آن كند.
مسوولان "اينتل" عقيده دارند فن‌آوري اينترنت بيسيم پر سرعت "واي‌مكس" احتمالا در مناطقي كه اشتراكهاي پرسرعت كابلي و يا "دي اس ال" اينترنت در دسترس نبوده و يا بهاي زيادي دارند، سبب افزايش فروش رايانه‌هاي شخصي خواهد شد.
تراشه جديد اينتل با نام "روزديل" Rosedaleداراي قيمت ۴۵دلار است و در تجهيزات خانگي دريافت‌كننده سيگنالهاي اينترنت پرسرعت "واي‌مكس" مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
به گفته "اسكات ريچاردسون" مدير بخش تجاري اينترنت بيسيم و پر سرعت شركت "اينتل"، تجهيزات دريافت سيگنالهاي فن‌آوري "واي‌مكس" احتمالا در ابتدا داراي بهاي زيادي خواهند بود اما "اينتل" همگام با شركتهاي توليد كننده تجهيزات شبكه‌هاي رايانه‌اي تلاش مي‌كند تا بهاي اين تجهيزات را از ۳۰۰ تا ۵۰۰دلاري فعلي، به زير ۲۰۰دلار برساند.
بر خلاف فن‌آوري قديمي‌تر "واي-فاي" كه تجهيزات آن مي‌تواند براي تمام فضاي يك خانه و يا اداره سيگنالهاي اينترنت پر سرعت را ارسال كند، با كمك فن‌آوري "واي‌مكس" مي‌توان با استفاده از ايستگاه‌هاي ارسال‌كننده در سطح يك شهر، تمامي آن شهر را زير پوشش اينترنت بيسيم پرسرعت قرار داد.
كاربران اين سامانه بايد از تجهيزاتي مشابه دستگاه‌هاي "مودم" از نوع كابلي و يا "دي اس ال" كه به تراشه‌اي نظير تراشه "روزلين" جديد اينتل مجهز شده‌اند استفاده كرده و سيگنالهاي اينترنت پرسرعت و بيسيم "واي‌مكس" را دريافت كنند.
شركت "اينتل" و برخي ديگر از شركتهاي پشتيباني‌كننده از فن‌آوري جديد "واي‌مكس"، در حال كار روي استاندارد جديدي از اين فن‌آوري هستند كه مي‌توان از آن در تلفنهاي همراه نيز بهره گرفت و به گفته كارشناسان اين فن‌آوري حتي مي‌تواند تهديدي براي شركتهاي ارائه‌كننده خدمات تلفن همراه محسوب شود.
گفتني است حمايت "اينتل" از فن‌آوري قديمي‌تر اينترنت بيسيم "واي-واي" در تراشه‌ها و چيپ ست "سنترينو" ويژه رايانه‌هاي "لپ‌تاپ"، در چند سال اخير اين فن‌آوري اينترنت بيسيم پر سرعت با برد كوتاه را به يك استاندارد جهاني براي استفاده در ادارات، منازل، كافي‌نتها و اماكني نظير آن بدل كرده‌است.