[amir ahmadi]

در بنی اسراییل زاهدی دویست سال عبادت کرده بود ودر ارزوی این بود که ابلیس را ببیند تا به وی بگوید الحمدولله در این دویست سال نتوانستی مرا از راه حق باز گردانی.روزی ابلیس در محراب خود را به او نشان داد زاهد او را شناخت وبه او گفت اکنون برای چه امده ای /گفت دویست سال است می کوشم تورا از راه بدر کنم وبه کام ومراد خویش در اورم ولی نتوانستم و اکنون تو خواستی تا مرا ببینی .دیدار من به چه کار تو اید که از عمر تو دویست سال دیگر مانده است وسپس ناپدید گشت .زاهد در وسوسه افتاد وگفت از عمر من دویست سال مانده ومن این چنین خود را در زندان کرده ام .من چطور از لذات وشهوات باز مانده ودویست سال دیگر هم بر این وضع سخت باشم .بهتر است که صد سال در دنیا خوش زندگانی کنم واز لذات وشهوات ان بهره جویم سپس توبه کنم وصد سال دیگر در عبادت به سر اورم که خداوند تعالی غفور ورحیم است .زاهد ان روز از صومعه بیرون امد وبه سوی میکده رفت وبه شراب خواری وبطالت مشغول شد وبه مجالست با زنان پرداخت .چون شب شد عمرش به اخر رسید ملک الموت ودر حال گناه جان ویرا گرفت و ان طاعت وعبادت دویست برباد رفت