[Omid7]

یاسوهیتو اندو به عنوان بهترین بازیکن سال 2009 آسیا انتخاب شد اما آیا واقعا شایسته این انتخاب بود. جان دردن، سردبیر بخش آسیای سایت گل، دلایلش را در مورد مخالفت با این انتخاب بیان کرده است.


سایت گل- از سال 2005 که سایت گل راه اندازی شد، تنها یکی از بهترین بازیکنان انتخابی Afc به عنوان بهترین بازیکن سال، قابل قبول بود و همواره مکانیزم این انتخاب مورد مناقشه بسیار بوده است.

همه کارها با نمره دادن انجام می شود. بازیکنانی که به عنوان بهترین بازیکن مسابقه در بعضی از بازی های خاص انتخاب می شوند (امسال این بازی ها شامل : بازی های مقدماتی جام جهانی 2010، مقدماتی جام ملت های 2011، جام قهرمانان آسیا و Afc کاپ بود) این امتیازات را به دست می آورند و در پایان، بازیکنی که بیشترین امتیاز را جمع کرد، به عنوان بهترین بازیکن سال انتخاب می شود. روشی ساده که Afc، آن را علمی و شفاف توصیف می کند.

اما 10 دلیل وجود دارد که چرا این مکانیزم به درستی عمل نمی کند.

1- بهترین بازیکنان معمولا این عنوان را به دست نمی آورند:

از سال 2005 شاید تنها یک بازیکن شایستگی کسب این عنوان را داشت. شاید بتوان از انتخاب یاسر القحطانی در سال 2007 دفاع کرد اما در مورد انتخاب یاسوهیتو اندو نمی توان این کار را انجام داد.

2- نادیده گرفتن عملکرد بازیکنان در لیگ های داخلی

اینکه عملکرد بازیکنان در لیگ های داخلی هیچ تاثیری در این انتخاب ندارد، مشکل ساز است. بازیکنان تنها با چند بازی در Afc کاپ یا بازی های مقدماتی المپیک در بین نامزد ها قرار می گیرند بدون اینکه عملکرد آنها در لیگ داخلی مدنظرقرار بگیرد.

3- برابر نبودن بازی های انتخابی

بازیکنان از فرصت های برابری برخوردار نیستند. عراق، عربستان و کره جنوبی در جام ملت های سال 2007 به ترتیب اول تا سوم شدند و به طور اتوماتیک به جام ملتهای 2011 راه پیدا کردند. این مسئله موجب شد تا بازیکنان این کشورها در رقابت های مقدماتی جام ملتها حضور نداشته باشند و از بازیهای کمتری برای کسب امتیاز برخوردار باشند. در سال 2009، بازی های مقدماتی جام ملت های آسیا در کنار مقدماتی جام جهانی، از بازیهای مهمی بود که بازیکنان فرصت جمع آوری امتیاز داشتند.

4- سیستم امتیازدهی ناکارآمد است

با سیستم فعلی، هت تریک کردن در فینال جام باشگاه های آسیا، تفاوتی با انتخاب به عنوان بهترین بازیکن زمین در کسل کننده ترین بازی مرحله گروهی ندارد. این یکی از بزرگترین ضعف هایی است که هرکسی که در متن فوتبال باشد، آن را درک می کند.

5- برنامه زمانی می تواند بهتر باشد

چرا جشن اهدا جوایز در پایان سال برگزار نمی شود؟ تفاوت زمانی با سایر نقاط دنیا، موجب می شود که پوشش رسانه ای مراسم به خوبی صورت نگیرد. اهدا جوایز در شب شلوغ لیگ قهرمانان اروپا و یک هفته پیش از قرعه کشی جام جهانی، موجب شد که این مراسم کمتر مورد توجه قرار بگیرد.

6- بهترین های آسیا سهمی از این افتخار ندارند

انتخاب براساس معیارهای فعلی به این معناست که لژیونرهای آسیایی روی کاغذ شانس بردن این عنوان را دارند اما در عمل کار بسیار دشواری در پیش دارند. فرقی نمی کند که با این سیستم موافق باشید یا خیر. به هر حال تایید می کنید که بازیکنانی مانند پارک جی سونگ، شونسوکه ناکامورا و جواد نکونام شانس چندانی برای به دست آوردن این عنوان ندارند. این بازیکنان زحمت زیادی برای ارائه تصویری بهتر از فوتبال آسیا می کشند اما با وجود این سیستم، هرگز قدر نخواهند دید.

7- این جایزه نفرین شده است

بازیکنانی که این جام را به دست می آورند، معمولا نمایش های ضعیفی در فصول بعد دارند. هیچ کدام از برندگان این عنوان از سال 2005 به بعد، پس از انتخاب به عنوان بهترین بازیکن آسیا به افتخار قابل ذکری نرسیدند. اندو باید هوشیار باشد!

8- جای خالی شور و احساس

شاید سیستم امتیاز دهی فعلی که توسط ناظران Afc صورت می گیرد، شفاف باشد اما روشی بدون روح و هیجان برای انتخاب بهترین بازیکن سال است.

9- مشکل حضور

این مراسم پرتوجه ترین مراسم Afc است و قابل درک است که آنها نمی خواهند بازیکنی که نمی تواند در این مراسم شرکت کند، برنده این جایزه باشد. این مهمترین مراسم سال فوتبال آسیاست و مثلا علی کریمی نمی تواند جایزه نکونام را از طرف او دریافت کند و نکونام نیز از اسپانیا یک پیام ویدئویی ارسال کند. اما با این وجود، اگر برنامه ریزی و تلاش بیشتری صورت بگیرد، بازیکنان بیشتری می توانند در این مراسم حضور داشته باشند.

10- خالی از جذابیت

سیستم بی نقصی وجود ندارد. بازیکنانی که در سایر قاره ها به عنوان بهترین بازیکن انتخاب می شوند نیز مورد قبول همه نیستند. اما درحالی که در قاره های دیگر در مورد بهترین بازیکن بحث می شود، ما اینجا در مورد سیستم انتخاب صحبت می کنیم.