[فرانک]

در این خاک زرخیز ایران زمین
*
نبودند جز مردمی پاک دین
همه دینشان مردی و داد بود
وز آن کشور آزاد و آباد بود
چو مهر و وفا بود خود کیششان
گنه بود آزار کس پیششان
همه بنده ناب یزدان پاک
همه دل پر از مهر این آب و خاک
پدر در پدر آریایی نژاد
ز پشت فریدون نیکو نهاد
**
بزرگی به مردی و فرهنگ بود
**
گدایی در این بوم و بر ننگ بود
**
کجا رفت آن دانش و هوش ما
که شد مهر میهن فراموش ما
که انداخت آتش در این بوستان
کز آن سوخت جان و دل دوستان
**
چه کردیم کین گونه گشتیم خار؟
**
خرد را فکندیم این سان زکار
**
نبود این چنین کشور و دین ما
**
کجا رفت آیین دیرین ما؟
**
به یزدان که این کشور آباد بود
**
همه جای مردان آزاد بود
در این کشور آزادگی ارز داشت
کشاورز خود خانه و مرز داشت
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر
گرامی بد آنکس که بودی دلیر
نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت
نه بیگانه جایی در این خانه داشت
از آنروز دشمن بما چیره گشت
که ما را روان و خرد تیره گشت
از آنروز این خانه ویرانه شد
که نان آورش مرد بیگانه شد
چو ناکس به ده کدخدایی کند
کشاورز باید گدایی کند
**
به یزدان که گر ما خرد داشتیم
**
کجا این سر انجام بد داشتیم
**
بسوزد در آتش گرت جان و تن
**
به از زندگی کردن و زیستن
اگر مایه زندگی بندگی است
دو صد بار مردن به از زندگی است
بیا تا بکوشیم و جنگ آوریم
برون سر از این بار ننگ آوریم
*

*فردوسی*