[روناک]

اندیشه پاس داشت زبان پارسی اندیشه نوینی نیست و به سده ها پیشتر باز میگردد. شاهنامه فردوسی شاید بزرگترین تلاش در این زمینه باشد که رنج سی ساله ابرمرد ایرانی، فردوسی بزرگ است.

نخست باید بدانیم که پارسی گویی اندیشه ای پاک و بدور از کینه ورزی به زبانهای دیگر است زیرا هر زبانی برای گسترش و بهینه شدن به وام گرفتن نیازمند می باشد و بسیاری از واژ هایی که امروزه در زبان ما کاربرد دارند پرمایگی این زبان را فراهم میکنند.

سپس باید دانست دشواری از جایی آغاز میشود که واژه های بیگانه برابرهای پارسی را کنار میزنند و بدین سان شمارگان واژه های بیگانه از واژه های خودی افزون میشوند. این دو نکته در سالهای دراز و اندک اندک زبان پارسی را نابود میکنند.

زبان یک کشور تکه ای از فرهنگ و گذشته آن است، همانگونه که از دست دادن تکه ای از خاک کشورمان یا از بین رفتن یک کاخ باستانی در میهن ما نگران کننده است، نابود شدن زبان هم میتواند با همان اندازه دلگیر کننده باشد.

اینجاست که اندیشه پارسی گویی به میدان می آید تا واژه های پارسی را از تارهای بیگانه ای که بدور آن تنیده شده اند برهاند. راستی پارسی گویی چیست؟

پارسی گویی تلاشی بدون کینه برای بکار بستن واژه های ساده و روزمره در گفتار و نوشتارمان است بگونه ای که به درونمایه ی آن آسیبی نزند.

.اگر گمان میکنید پارسی گویی سخن گفتن به زبان هزاران سال گذشته است و کسی گفته ها و نوشته های شما را در نمی یابد و شما را دست می اندازند، در گمراهی بسر میبرید.

یکبار دیگر این نوشته را از بالا بخوانید و ببینید که در سراسر این نوشتار یک واژه بیگانه هم نیست، اگر هم به زبان چند هزار سال پیش باشد ولی شما بسادگی دریافتید که چه میخواهم بگویم.

همانگونه که فردوسی بزرگ را برای پاسداشت زبان و فرهنگ پارسی سرزنش نمیکنند کسی من و شما را هم برای پاسداشت و آموزش فرهنگ و زبان خودمان سرزنش نخواهد کرد بلکه این بزرگ منشی از نشانه های میهن دوستی است که هر خردمندی آنرا گرامی میدارد.

ابزارهای پارسی گویی که دستاورد تلاشهای 6 ساله ما هستند:
ابزار جستجو در فرهنگ واژه های بیگانه – پارسی
تازه ترین و نخستین ابزار پالایشگر نیمه خودکار نوشته ها به پارسیتازه
فرهنگ کوچک واژه های بیگانه – پارسی (پرونده PDF)

با مهر و دوستی
اقوامی
سرپرست سایت ایرانیان بلژيک
www.iranian.be