انگور فرنگى :
در گیلان به من گالش انگور و در مازندران دیو انگورى مى گویند، و با اینکه از قدیم در شمال ایران مخصوصا نور و کجور،
رود سر، دره چالوس و نواحى البرز روئیده ام ، معذلک این روزها به من انگور فرنگى لقب داده اند، دلیل این امر آن است که
ایرانیان مرا به صورت یک میوه حتى در مازندران که زیاد به عمل مى آیم نگاه نمى کنند، در صورتى که در بازارهاى اروپا
همیشه مرا در ردیف سایر میوه ها مى گذارند. گلهاى درخت من نوش فراوان داشته ، زنبور عسل به آن رغبت فراوان دارد. میوه
من که به صورت انگورى کوچک است ، طعمى میخوش دارد و داراى ویتامینهاى آ، ب و ث بوده ، و سرشار از آهن و املاح
معدنى است . غوره میوه من ترشى فراوان دارد، و به همین جهت خوردن آن دندانها را کند مى کند و کمتر بطور خام مصرف
مى شود، ولى رسیده میوه من شیرین است و خام مى توان آن را خورد. خوردن میوه من مسرت آور و ملین است ، مخصوصا
نیم رس آن خاصیت نرم کننده بیشترى دارد، و پس از رسیدن نیز به علت داشتن مواد صمغى و دانه هاى ریز حرکات دودى
روده ها را تقویت کرده ، و ضد یبوست مى باشد و خوردن آن بعد از غذا سبب تحلیل آن مى گردد. بهترین خاصیت قابل توجه
من آن است که میوه من ضد اختناق کبد است و خوردن آن از جمع شدن خون در جگر جلوگیرى مى کند. زیاده روى در
خوردن میوه من جایز نیست با میوه من مربا، شربت ، کمپوت و ژله درست مى کنند که خوردن آنها مفرح است . از میوه من
مانند انگور مى توان سرکه درست کرد. میوه من ادرار را زیاد مى کند. براى مبتلایان به رماتیسم ، نقرس و امراض جلدى و آب
آوردن انساج و سنگ کلیه مفید است . شربت من عطش راتسکین مى دهد، و ژله میوه من طعم خوشى دارد. دم کرده برگ
درخت من به نسبت پنجاه گرم در لیتر، چنانچه دو فنجان در روز بنوشید، اسید اوریک را کم مى کند، ولى مبتلایان به زیادى
اسید اوریک بهتر آن است که روزى پنج گرم برگ مرا در صد گرم آب دمکرده و ناشتا بنوشند. من انواع سیاه و قرمز نیز دارم ،
ولى تاکنون در ایران دیده نشده است و به همین جهت اجازه معرفى به آنها داده نمى شود.
|