[امیر عباس انصاری]

عباس آژانس شیشه ای
"عباس دوران" ماست
عباس کنار حسینش موند و عباس شد
قمر بنی هاشم که بود
ماه دل افروز جهانیان شد
رعنای بی همتا که بود
خورشید عالم تاب شد
ابن علی که بود
عشق علی هم شد

عباس آژانس شیشه ای یه وطن پرسته
برای وطنش جنگیده
برای وطنش صدمیه دیده
برای وطنش هم تحمل میکرد اونهمه درد و مصایب رو
عباس زیاد داریم
عباسها رو از یاد نبریم
مبادا که حاج کاظم ها هم کنار عباسها تو صورتمون وایستند و به ما بگن:
تو ایران رو نشناختی و خاک وطنت رو قدر ندونستی و به اینهمه غیرت چندهرساله ایران و ایرانی هیچ چیزی که به درد بخوره اضافه نکردی

دوباره میسازمت وطن
اگر چه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم
اگر چه با استخوان خویش

عباس زیاد داریم
هنوز هستند
ساکتند و خموش ولی هستند
دل عباسها از شیشه است
عباس بعد از جنگ هم زیاد داریم
حواسمون باشه دلاشون رو نشکنیم
مبادا که حاج کاظم هم تو صورتمون وایسته و بگه...
مبادا که...
مبادا روزی بدون درک بمیریم و خدا رو تو تصویر آیینه و فقط مال خودمون ببینیم
و فکرکنیم دنیا ماییم و ما دنیاییم
مبادا فکر کنیم خیلی حالیمون شده و سرمونو از اینهمه هیچ بالا بگیریم

همه ما عباسیم
ساکتیم و تحمل میکنیم
دلامون از شیشه است
ولی دود موتور سوارها رو دوست نداریم
ما اصلا موتور دوست نداریم
ما پیاده راه میریم و سکوت می کنیم
ما همه مون یه جورایی عباسیم

(این نوشته سیاسی نیست، واسه دلم و جهت تقدیم به جناب حاتمی کیا نوشتم)