[سكوت]

اي كبك خوش خرام به كاشانه ام بيا
اي گنج معرفت تو به ويرانه ام بيا

هستم مقيم دشت و بيابان بي كسي
اميد جان به كوخ غريبانه ام بيا

شيرين خصال جانب فرهاد خو د نگر
ليلي جمال بر دل ديوانه ام بيا

سيمرغ دولتي به سرم سايه اي فكن
عذراي دل به وادي افسانه ام بيا

وا مانده ام ز شهر و گرفتار دشت ها
حيران شديم اي سر و سامانه ام بيا

افسرده خاطرم ز فراق تو اي حبيب
دل برده اي به خلوت دلداده ام بيا

غمخوار و غمگسار ندارم به غير اشك
مفتون شدم به مهر تو فتانه ام بيا

اي شهريار ملك وجودم نوازشي
قلبم ديار توست دمي خانه ام بيا

جامي دوباره ساغر ما را نواله ده
اي ساقي وصال به ميخانه ام بيا