[ابریشم]

بازار معامله دو جهته
بیش از 90% از بازیگران بازار فارکس با مقاصدمعامله(سود و زیان معامله) اقدام به خرید و فروش زوج ارزهای مختلف می‌کنند. لازم به ذکر است که درصد فوق در بازار سهام بسیار کمتر است و در اکثر بازارهای سهام دنیا، میزان سهام شناور که با مقاصد سوداگری معامله می‌شود(سهام آزاد یا شناور) به مراتب کمتر از 90% از حجم کل بازار را تشکیل می‌دهد و شرکتها و معامله‌گرانی که با مقاصد مختلف اقدام به نگهداری طولانی مدت سهام می‌کنند کم نیستند. ولی تقریبا غیر از بعضی بانکهای بزرگ دولتی که برای مقاصد سیاسی و اجتماعی کشورهای متبوع خود، اقدام به خرید یا فروش ارزهای مختلف(بدون توجه به سود یا زیان آور بودن معامله) می‌کنند، زیاد نیست.

شاید شنیده باشید که فارکس یک بازار دو جهته است. یعنی هر جفت ارزی(یا هر ابزار مالی قابل معامله دیگر مثلا طلا یا نقره) بغیر از قابلیت خرید(Buy) قابلیت فروش(Sell) نیز دارد. بعنوان مثال فرض کنید شما پیش‌بینی کرده‌اید که خرید جفت ارز USDCAD برای شما سوددهی خواهد داشت. پس به خرید آن اقدام می‌کنید. اگر پس از ورود شما به بازار، نرخ جفت ارز USDCAD ترقی کرده و به بالاتر از نقطه ورود شما برسد شما به همان مقدار سود می‌کنید. همچنین اگر نرخ به پایین‌تر از نقطه ورود سقوط کند، به معنی ضرر است. فرض کنیم نقطه ورود شما به پزیشن خرید(Buy) جفت ارز USDCAD نرخ برابری 1.1525 بوده است. اما متاسفانه پس از ورود شما نرخ به عدد 1.1505 نزول کرده است. پس شما به اندازه 20 پیپ ضرر کرده‌اید.

اگر شما قبل از ورود به معامله، تحلیلی مبنی بر نزول قیمت این جفت ارز طی ساعات آتی می‌داشتید و در زمان ورود به جای خرید(Buy) آن زوج ارز، اقدام به فروش(Sell) آن می‌کردید، با نزول قیمت جفت ارز سود نصیب شما می‌شد. یعنی پس از فروش جفت ارز در نرخ 1.1525 و نزول قیمت به 1.1505 به اندازه 20 پیپ سود نصیب شما شده است.

در واقع قضیه سوداگری بودن بازار به این معنی است که خرید یا فروش هر جفت ارز به معنی تصاحب مجازی آن در زمان مورد نظر می‌باشد و جنس واقعی جابجا نمی‌شود. یعنی موقع خرید یا فروش هر ابزار مالی(برخلاف بازار بورس که تصاحب سهام خریداری شده واقعی است) شما فقط با شرط بستن معامله(پزیشن) صاحب مجازی آن ابزار مالی هستید. این موضوع در مورد بازار خرید و فروش کالا نیز صادق است و خرید 1 اونس طلا به این معنی نیست که شما می‌توانید طلب تحویل طلا از کارگزار خود بکنید، بلکه کلیه معاملات حالت سوداگری داشته و هدف سود بردن از نوسانات قیمت ابزارهای مالی مختلف از جمله جفت ارزها می‌باشد.

به همین خاطر در بازارهای صرفا سوداگری مثل فارکس که شما موظف به بستن هر پزیشن هستید، میتوانید هر جفت ارزی را ابتدا بفروشید و موقع بستن پزیشن بخرید. در واقع پزیشن Buy خرید جفت ارز در نقطه ورود و فروش جفت ارز در نقطه بستن پزیشن(خروج) می‌باشد. در حالیکه پزیشن Sell معادل فروش جفت ارز در ابتدای ورود و سپس خرید جفت ارز در نقطه بستن پزیشن می‌باشد.

در معامله خرید(Buy) افزایش و ترقی قیمت به سود منجر می‌شود در حالیکه در معامله فروش(Sell) نزول قیمت به سود منتهی می‌گردد. اگر تحلیل شما از زوج ارز خاصی حکایت از صعود آن در آینده دارد، باید آنرا بخرید(Buy) اما اگر مثلا معتقد به ضعیف شدن یورو در مقابل دلار در آینده هستید باید زوج ارز EURUSD را بفروشید تا از نزول احتمالی قیمت آن منتفع گردید.

نکته: در فارکس به معامله خرید(Buy) اصطلاحا Long نیز گفته می‌شود. مثلا Long Eddie به معنی خرید زوج ارز EURUSD می‌باشد. همچنین معامله فروش(Short) به Short معروف است. مثلا Short Cable به معنی فروش جفت ارز GBPUSD می‌باشد.

نکته: اگر قیمت جفت ارزی که خریداری شده(Buy) افزایش یابد، سود نصیب معامله‌گر شده و اگر قیمت کاهش یابد ضرر حاصل خواهد شد. به بازار بالارونده Bull Market نیزگفته می‌شود. در بازار افزایشی(Bull) باید خرید انجام داد(Long Position) تا از افزایش قیمت منتفع شویم.
در بازار کاهشی(نزولی) باید جفت ارز مربوطه را فروخت((Short Position تا از نزول قیمت آن سود حاصل شود. بازار کاهشی اصطلاحا Bear Market خوانده می‌شود.