7 ذيحجه هجري قمري
شهادت «حضرت امام محمد باقر(ع)» امام پنجم مسلمانان و شيعيان جهان
7 ذي الحجه 114 - «حضرت امام محمد باقر(ع)» امام پنجم مسلمانان و شيعيان جهان در 57 سالگي بدستور« هُشامِ بنِ عَبدُالمَلِك» خليفه اموي مسموم و شهيد شدند. آن حضرت با القاب متعددي مشهورند اما باقرالعلوم يا شكافنده دانش ها مشهورترين لقب ايشان است. دوران امامت امام باقر (ع) از يك سو با اوج ستم امويان و انتقال حكومت به عباسيان همزمان بود؛ و از ديگر سو با عصر ترجمه و نشر انديشه هاي منطقي، فلسفي و كلامي؛ بطوريكه طيف مباحث اعتقادي و مبارزه فكري به خارج از مرزهاي جغرافيايي نيز گسترش يافت. در دوران امامت امام باقر(ع) هم چنين جعل حديث و تحريف دين رواج بسيار يافته بود از اين رو امام پنجم (ع) مراكزي براي حفظ و پايداري حقايق دين و گسترش علوم اسلامي ايجاد كردند و با تعليم دانش پژوهان، علماي بسياري براي تحقّق اين هدف تربيت كردند. از اين رو حاكم ستمگر اموي اين اقدامات را تحمّل نكرد و امام باقر (ع) را به شهادت رساند.
درگذشت « طاووس يماني» محدّث و دانشمند عرب
7 ذي الحجه 106 - « طاووس يماني» محدّث و دانشمند عرب بعد از عمري خدمت به اسلام و قرآن درگذشت. او ايراني تبار بود اما به« يماني» شهرت داشت زيرا ساليان متمادي در يمن سكونت داشت. طاووس يماني از اصحاب امام سجّاد (ع) و از بزرگان شيعه در يمن محسوب مي شد. او از نظر بسياري از همعصران خود عالم ترين مردم در تفسير قرآن مجيد بود.