[bigbang]

سلام
گفتم یک سری حرفها رو اینجا بزنم ولی خوب نمیدونم آیا اینجا جاش هست یا نه ؟
بیایم آدمها رو قضاوت نکنیم . مثلاً اگر لب کسی قهوه ای بود معنیش این نیست که تریاکی هست ، یا سیگاری و قلیونی هست ممکن هست مادرزادی رنگ لبش اینطوری باشه . یااین که اگر کسی لاغر بود به شدت " شیشه ای " نیست . نه ! ممکن هست دچار بی اشتهایی عصبی شده باشه یا این که مادرزادی کم اشتها باشه که همیشه زیر چشماشون گود هم حتی هست . هستن واقعاً همچین آدمهایی که با دود و دم نسبت آتش و آب دارند ولی از لاغری دارند میمیرند .

کسی که با خودش حرف میزنه دیوانه نیست ! با خودش میخنده دیوانه نیست . اونی که فکر میکنه این دیوانه هست.... "دیوانه" هست ، آدمها گاهی اوقات نیاز دارند 2 ، 2، 4 تا کنند با خودشون یک مروری بکنند وقایع زندگیشون یا با خودشون صحبت کنند کسی که با ضمیر خودش گفتگو میکنه . در واقع شخصیت خودش رو شناخته و دنبال عامل مشکل هست و مشکلش رو به صورت منطقی میخواد با خودش حل کنه چون پیش میاد آدمها گاهی اوقات با خودشون هم مشکل داشته باشند ، پس کسی که با خودش حرف میزنه نه جن زده هست نه دیوانه ! میخنده...... ممکن هست یک خاطره ای به یادش افتاده باشه خندیده باشه ، یا چیزی ناراحتش کرده باشه و در حال گریه باشه .

یا این که اگر کسی اتفاقی خندید به شما نخندید ممکنه به موقعیتی که درش هست خندیده باشه یا اتفاقی یاد خاطره ای افتاده باشه که خندیده باشه . و البته نیاز نیست به کسی توضیح بده که چرا داره میخنده .

اگر کسی حرفی زد و شما برداشتتون این بود که این حرف یک توهین بود و برداشت بدی از اون حرف کردید ، لزوماً برداشت شما با برداشت اون شخص گوینده یکی نیست .
گاهی بعضی حرفها معنای 2 پهلو داره یک پهلوش بده ، یک پهلوش خوبه

این طرز تفکر که حرفی که یک نفر میزنه اشتباه هست اما جمع اشتباه نمیکنند " مزخرفه " مثالهای متنوعی میتونم براتون بزنم از مذهبی که " ابراهیم ، موسی ، عیسی و ... "
تا مثالهای غیر مذهبی مثل گالیله و دانشمندهای دیگه که حرفهایی زدند که " درست " بود ولی خلاف باور عامه جامعه بود . یا پذیرفته شده نبود از طرف جامعه .....
مگه من میخوام یک اثبات ریاضی رو مطالعه کنم درستی و صحت اون رو چطور باید بررسی کنم ؟ حالا مثلاً یک قضیه ساده هندسی ؟! آیا میشینم فکر میکنم اینی که این مسئله رو اثبات کرده تنها فکر کرده یا جمعی ؟ یا این که با اصل عقل و منطق میشینم سخنانش رو بررسی میکنم ، اگر منطقی و عاقلانه بود از دیدگاه حالا تو این کیس ریاضی میگم بله این اثبات درسته و اگر نبود میگم درست نیست .
این که عقل جمع بهتر از عقل فرد کار میکنه به واسطه به اشتراک گذاشتن دیدگاه های متنوع هست ، اما لزوماً حاصل این مشورت " بهتر " نیست . تو نمیتونی به صورت جمعی زیاد "تعمق" کنی . ممکنه شما هم این جمله رو شنیده باشید " نشستی تو تنهایی خودت فکر کردی ، بعدش هم فکر کردی چیزی که فکر میکنی درسته ! "
آفرین ! من " فکر " کردم ! کاری که خیلی ها نمیکنند و بی مهابا فقط به واسطه این که این عمل توسط دیگران انجام میشه اون رو گزاره درستی تلقی کردند .
اگر دنیا میخواست با این طرز تفکر پیش بره ما باید هنوز سوار گاری میشدیم یا با سوختن پشگل خودمون و گرم میکردیم . آدمها " فکر " میکنند . این تفاوت آدمهاست ، و معمولاً به صورت یکی یکی یا 2 تا 2 تا میشینن فکر میکنن نه بیشتر .... چون نمیشه ،
حتی خود خدا هم میگه این " عقل " رو به کار ببندید ! نمیگه این عقل رو جمعی به کار ببرید و نه حتی زور میکنه فردی .... میگه فقط استفاده کن .
حالا منی که فکر میکنم چی درسته و چی غلط بهتر نیستم از تویی که چون تو اینجا به دنیا اومدی از گزاره های پذیرفته شده توسط جامعه ات داری پیروی میکنی ؟

باید ازدواج کنیم ؟ چرا ؟ چون همه ازدواج میکنند ! آیا من نباید در خودم چنین احساس نیازی بکنم که یک شریک زندگی میخوام و بعد برای خودم تصمیم بگیرم ؟ تازه ... تازه اگر با این طرز تفکر پیش بریم اونهایی که ازدواج کردند اکثرشون توصیه میکنند زن نگیر ، ما گرفتیم بدبخت شدیم ... ! تو خر نشو اکثراً همین رو میگن یا این که اصلاً طلاق حاصل همین پشیمانی هست . چرا چون عقلش رو گذاشته کنار با غرایزش تصمیم گرفته الان به غلط کردن افتاده ، یا که به مزخرفاتی مثل گربه رو دم حجله کشتن معتقد هستن ...

چرا باید بریم سربازی ؟ چون بقیه میرن ! همین ... چون بقیه میرن تو هم برو ... مرد میشی ! لازم نیست توضیح بدم این استدلال ها چقدر دور از " عقل " هست ، که من برم اونجا یا بگیرم چطوری زندگی نظامی داشته باشم . که بعد اومدم بیرون دقیقاً خلاف اون چیزهایی که تعلیم دیدم تو اون "خراب شده " عمل کنم . یاد بگیرم چطور تحقیر بشم و احترام به مافوق که نمیدونم چرا اصلاً مافوق من هست یاد بگیرم آداب نظامی رو یاد بگیرم که اون بیرون تو سوپری بگی من بلدم رژه برم یا دست فنگ کنم به تو یک پفک نمکی هم نمیده / مگه من خرم ؟ مغزم مگه عیب کرده ؟ 2 سال برم انواع تحقیر و توهین محیط مزخرف سربازی جو خراب و کثافتش تحمل کنم که چی یک کارت پلاستیکی بندازم جلوم بگم این 2 سال عمرش رو تو پادگان ما تلف کردی . 2 سال برم زندان برای عقیده ام برام شیرین تر از این هست که بیام کاری انجام بدم که نمیخوام ! من توالت بشورم مرد میشم ؟ چرا باید جور کثافت و بی فرهنگی بقیه رو هم بکشم ؟ من نظافت خودم و رعایت میکنم

یا این که چرا ما برای یک چیزی باید چند برابر پول بدیم ؟ چون بقیه میدن .
.
.
.
.


این که دلیل نشد ، تو عاقلی ؟ این "عقل" توئه ؟ نشستی فکر کردین به این نتایج رسیدین ؟ والله اون بادی که اینها به غب غب انداختن ما خروجیش داریم میبینیم !
اینها به هر حال زیر دست شما تربیت شدند دیگه .... مهم نیست . من دیگه تصمیم گرفتم " زندگی " کنم . این که زندگی نیست . زندگی هم میکنم . لزومی نداره کسی به من مجوز زنده بودن بده یا اختیار انتخاب سرنوشت .....


یاد بگیریم آدمها رو قضاوت نکنیم ، از سر و وضع و ظاهرشون... آدمها روزهای بد و خوب دارند بعضی ها ظاهرشون غلط انداز هست ولی آدمهای خوبی هستند ، بعضی ها ظاهر الصلاح هستند ولی عوضیند همینطور قد و هیکل و طریقه لباس پوشیدن اینها معرف شخصیت و خانواده ، حتی معرف زندگیشون یا هر چیز دیگه یا کسی دیگه ای نیست مخصوصاً تو جامعه ما " مخصوصاً " میگم چون چنین مسئله ای هست . شاید اصلاً کسی براش مهم نیست چی بپوشه یا چطور رفتار کنه . چون ذهنش جای دیگه هست .
گوشه کنار زیاد از این حرفا میشنوید " نه این از اوناست من بهت میگم مشخصه ... " " اینا رو من میشناسم " " من اشتباه نمیکنم " یا برداشت های مشابه ......
بزارید یک مثال بزنم . مثلاً شما یک آقای X میبینید میگید این از اون ها ناتو هاست اصلاً قیافش داد میزنه یا این که طرف این کاره هست من خبر دارم همون موقع یک Y بیاد بگه سلام قضاوت شما رو بررسی میکنیم اگر درست بود به شما یک سکه جایزه میدیم اگر نبود یک گوله خالی میکنیم تو مغزتون آیا حاضرید باز همون قضاوت رو که در ذهنتون هست به زبان بیارید ، محکم بودن حقیقت به همین استحکام هست ! حقیقت اون گزاره ای هست که حتی برای صحتش حاضر بشی جانت رو هم گرو بزاری
حرف دیگران معیار درستی برای قضاوت نیست ، چون ممکنه این حرفهای پشت سر از سر حسادت ، کینه یا انتقام گیری های شخصی باشه این موارد زیاد هست . یا این که در اثر بدگمانی باشه . تا چیزی رو ندیدید ، تا خودتون از دهن خود اون شخص چیزی نشنیدید " حق " در موردش قضاوت کنید حتی در دل و ذهن خودتون چه برسه به این که برای دیگران هم بازگو کنید .
برای کسی که اعتقادی به خدا و پیغمبر نداره یا روزی که حساب پس میدن میگه چیه یه حرفه میندازیم دیگه هر چی میخواد بشه ، بشه . اونی هم که اعتقاد نداره باید بدونه ... روزگار " میچرخه " این چرخ میچرخه و خاصیت چرخ این هست که با هر چرخیدنی یک ملاقاتی با نقطه آغازش خواهید داشت ، هم پستتون دوباره به اون شخص خواهد خورد هم پشت سر " خود شما " حرف خواهند زد . این رو زیاد تجربه کردند دیگران و دیگه داستان حکایت هست حتی ضرب المثل شده .