شرفنامه
بیا به بزم وطن شور و عشق بر پاكن
سبوی غم بشكن می به جام مینا كن
شراب پاك مغان نوش و در كمال ادب
دو جرعه نیز نثار ره اهورا كن
سرود پاكی و نیكی به گوش یار بخوان
و در بلوغ خرد، یادی از اوستا كن
بیاو زند بخوان تا سپیده با زرتشت
شكوه جلوه‌ی خورشید را تماشا كن
بگو كه نیك بیندیش و نیك كن گفتار
چو نیك شد همه كردار، شكر مزدا كن
بگو كه ملت ما سرفراز تاریخ است
و دشمنان وطن را خفیف و رسوا كن
پیام عز و شرف را بخوان ز شهنامه
و رمز و راز شرفنامه را هویدا كن
نبسته دست ترا فتنه‌های چرخ بلند
مقام خویش در اوج حماسه پیدا كن
وطن كه خسته شد از آیه‌های مكتب غم
بیا و فارغش از گریه‌های بی جا كن!
بیا و پهنه‌ی این خطه‌‌ی خدایی را
برای جشن خرد پیشگان مهیا كن
اگر چه گوش ستم از چرا گریزان است
بیا تمام سخن را چرا و آیا كن!
چرا ز خون سیاوش برآمده ضحاك؟
بیا به علم و خرد حل این معما كن
تو قطره‌ای و منم قطره و وطن دریا
بیا و قطره‌ی جان را نثار دریا كن
به شوق دیدن فردای عشق و آزادی
به نور دانش امروز ، فكر فردا كن
«امید» می‌چكد از ابر « اتحاد» بیا
و بوستان وطن را دوباره احیا كن
«مصطفي بادکوبه اي»