[ساقي]

پیراهنِ مادرم بویِ خرافات می دهد
پیراهنِ مادرم بویِ خرافات می دهد
و فکر می‌کند
خودم را حرام کرده ام
که من گول خورده ام
که لحظه‌ها حواسم را پرت کرده اند
که آلوده ی فلسفه ی یک زندگی‌ بی‌ فلسفه یِ بی‌ سر و ته شده ام
آه ،چه معصومانه معتقد به فردا هاست مادرم

قبول دارم
من یک فرهنگ را به ابتذال کشیده ام
در جنونِ عبور از فرسنگ‌ها فاصله بین خودم و خودم
مثل یک قمار باز باخته ام
آینده ی نسلِ سر به راهی‌ را
که آرزویِ پدرم بود
و رویای سپیدِ سپیدِ مادرم را

کاش کسی‌ باورش می شد
نجیب سنت ها بودن
خفتش بیشتر است
تا اسیر نفرت ها بودن
کاش کسی‌ این حرف‌ها را می فهمید

...

نیکی‌ فیروزکوهی