[ساقي]

در این روز یعنی بیست وهشتم تیرماه 1389برای شما بزرگوار، آرزوی تندرستی وآرامش می کنم ....



بزرگ بانوی غزل ایران


دوباره می سازمت وطن
اگرچه با خشت جان خویش
ستون به سقف تو می زنم
اگرچه با استخوان خويش
دوباره می بویم از تو گُل
به ميل نسل جوان تو
دوباره می شويم از تو خون
به سيل اشک روان خويش
دوباره، يک روز روشنا
سياهی از خانه مي رود


زبان شعر است كه نمايان گر هم دردهاي انساني و هم راه حل ها هستند.
شعر با آزادي انسان نسبت دروني" و" ژرف دارد.آري همين ويژگي ارجمند و كمياب است كه بانوي گرامي شعر ايران را ممتاز مي كند و به كلامش نفوذ و به رفتارش صداقت مي بخشد و با همين نفوذ و صداقت همه ما را به آن دعوت مي كند.
چه مي توانيم گفت در وصف بانوي شعر و غزل فارسي كه اگرچه به عنوان هنرمند در خدمت زيبايي است
اما اولاً: زيبايي (جمال) را در خدمت دو عنصر ديگر رواني والا، يعني عنصر راستي (حقيقت) و نيكي (خير) درآورده است
و ثانياً: هنرش فقط به كار زيبا نمودن يعني زيبا نشان دادن هستي و زندگي نيست، بلكه در كار زيبا ساختن آن نيز هست.
بسيارند هنرمنداني كه جهان، هستي و زندگي را زيبا جلوه مي دهند و اين، به نوبه خود، كار بسيار ارجمندي است- اما كم اند آنانكه، افزون بر آن مي كوشند تا آنجا كه مي توانند جهان، هستي و زندگي را زيبا بكنند
و علاوه بر نمايش زيبايي، به آفرينش زيبايي نيز دست يازند. و سیمین بهبهاني يكي از اين تبار هنرمندان است. سیمین بهبهاني در اين دوران به رغم ابتلا به بيماري،
همچنان سروگونه، راست ايستاده و ارزش هاي والاي انساني را پاسداري مي كند.
تجليل از او، بزرگداشت كرامت هاي انساني است."