[امیر عباس انصاری]

ديده بگشا ای به شهد مرگ نوشينت رضا
(علی معلم )

ديده بگشا ای به شهد مرگ نوشينت رضا
ديده بگشا بر عدم ای مستی هستی فزا
دیده بگشا ای پس از سو القضا حسن القضا

دیده بگشا از کرم ، رنجور دردستان علی
بحر مروارید غم ، گنجور مردستان علی

دیده بگشا، رنج انسان بین و سیل اشک و آه
کبر پستان بین و جام جهل و فرجام گناه
تیر و ترکش ، خون و آتش، خشم سرکش ، بیم چاه

دیده بگشا بر ستم در این فریبستان ، علی
شمع شبهای دژم، ماه غریبستان، علی

دیده بگشا، نقش انسان ماند با جامی تهی
سوخت لاله، مرد لیلی، خشک شد سرو سهی
زآگهیمان جهل ماند و جهل ماند از آگهی

دیده بگشا ای صنم ، ای ساقی مستان ، علی
تیره شد از بیش و کم آیینه هستان ، علی

علی معلم دامغانیَ