[ساقي]

دلی را کز آسمان ودایره افلاک بزرگتر است
وفراخ تر ولطیف تر وروشن تر
بدان اندیشه ووسوسه چرا باید تنگ داشتن
وعالم خوش را برخود چون زندان،تنگ کردن؟
چگونه روا باشد عالم چون بوستان را برخود چو زندان کردن ؟
همچو کرم پیله ،لعاب اندیشه ووسوسه وخیالات مذموم
برگرد نهاد خود تنیدن ودر میان زندان شدن وخفه شدن
ما آنیم که زندان را برخود بوستان گردانیم .

شمس تبریزی -مقالات شمس ص610

اگر آدمی از انقباض وتنگ نظری به در آید ونگاه خود را نسبت به دیگران مثبت وزیبا گرداند باب رحمت خداوند براو گشوده می شود ودل وروان وروح او سرشار از زیبای وطراوت می شود چرا که دوست داشتن دیگران ونگرش مثبت به زندگی موجب میشود که روابط انسان ها در مدار مهر ومحبت توسعه یابد در اثر این گشایش وسعه ی صدر ومهربانی زندگی فردی واجتماعی بدون تنش ودر گیری در مسیری روان وآسان جریان می یابد...



..
..
.