[مستور]

گفتم به جادوی وفا
شاید که افسونش کنم
آوخ که رام من نشد
چونش کنم چونش کنم
از دل چرا بیرون کنم
این غم که من دارم از او
دل را نسازم گر به غم
از سینه بیرونش کنم
در بزم شوق عاشقان
حیف است جام دل تهی
گر باده عشرت نشد
لبریز از خونش کنم
زاهد که منعم می کند
زین شیوه دلدادگی
گر خوانمش وصفی از او
ترسم که مجنونش کنم
او بوسه می خواهد زمن
من جان نثارش می کنم
سودای پر سود است این
ترسم که مغبونش کنم