اشعار يكي از شعراي بوشهري به نام دكتر سيد جعفر حميدي از كتاب سي بوشِر
سي بوشِر هيچكه دلِش مِثه مُو غمگين نبيده
دل هـيچكي مثِ مُــــو يــِه كاسهء خــين نبيـده
بخدا وختي كــه فكرش مي كنُم تَش مي گيرُم
هيچكه دردِش مثِ مو ، اينهمه ســنگين نبيـده
اُوْ دِريـــاش كـه ميگِــن شـورِن و خِــــرّه نِــمِــكن
سي مُو مــثل شِـكِــرن شيرين تر از ايــن نبيده
تو كيچه پَسْ كيچه هاش،وختي تيفون ميپيچه
هيچ غُناهِشتي ايجور دلــكش و شيرين نبيـده
اَي صـِـدُوي غُــرّه طُــراقاشْ شُوْ بــاروني خِـشِن
ازو خُش تـــــر بخدا ،تـــاچين و مـــاچين نــبيده
خيلي شهرا نبيده ،وختي كه بوشِـر بيــده تِشْ
مِثِ بوشِــر زيتَــرا شــهري خــوش اييــن نبيــده
اگــــه حــــالا ايجورِن ،غـــربِتِ غــم تو دِلِــشِــنْ
زيتَــــرا مــثل حـــالا ،ايــنـهمه دل خــين نــبيــده
تُوِ سّوناش اگـه گرمِــن ،مِــگِِـــه تــخصير خوشِن
اُوْ هُواش اِيــجورين ،بــيخودي هـــمچين نــبيده
تو زِ مسّــون عــوضش مــثل بــهارن زمــــيناش
هر كجا سِيْل مي ،كني بي گل و نسرين نبيده
سي چه ميگين كيچه هاش اُوِْشُلي و پُرسَبَخِنْ
كـــيچه هاشَمْ بخــدا ، ايــجور كـه مــيگن نــبيده
پـِس اَفْتُوْ كــه بـــري دل سـي بوشِــر پـر مي زنه
خاك هيچ جُوْي ديگه دامنگير و ســنگين نــبيــده