[mina khanom]

خدايا!نه مجنونم، كه اين همه از بودن تست،نه سرگشته، كه دل به سوي تو گشته،نه پريشان، كه تو جاني و جانان،تو جاني و جانان ...آنقدر از خوبي تو مي نويسم،تا دستهايم دوست داشتنت را احساس كنند،و آنقدر زير لب زمزمه ات مي كنم،تا طعم بوسيدن تو كامم را شيرين كند ...تو بيش از اينها خدايي،من نيز بايد بيش از اينها بنده باشم ...خلقت من، از همه عظمت آفرينش تو،نقطه ايست در بيكران بودنت،اين دايره هاي تودرتو،پرگاريست كه در جستجوي تو مي زنم ...