[مهدی]

در 20-تا 23 سالگی می ترسیدم ولی وقتی دو تا از بهترین دوستام کمتر از 2 ماه پر پر شدن دیگه اصلان ازش نمی ترسم. یعنی برام مهم نیست بالاخره میاد سراغمون الان، سال دیگه یا سالهای دیگر.

تو محوری که ما رفت و آمد میکنیم هرروز حداقل ی کشته بر اثر تصادف است و جنازه های وحشتناکی دیده میشود که پر مدعی ترین آدمها وقتی میبینند لال میشن.

برا همین مرگ همیشه تو ذهنم هست.