طب گياهی (فارماکولوژی)
الف ـ طب گياهي يا گياه درماني (Herbal Medicine) .
طب گياهي ، مصرف گياهان و فرآورده هاي گياهي در درمان و پيشگيري از بيماري ها مي باشد.(1).
نكات كليدي
1. داروساران بايد بدانند گرايش و علاقه مردم به استفاده از فرآورده هاي گياهي رو به افزايش است و عموم مردم از اين فرآورده ها حتي به صورت شخصي و خود تجويزي ، به جاي يا همراه با داروهاي مرسوم در طب رايج استفاده مي كنند.
2. داروسازان بايد در هنگام راهنمايي بيماران در مورد نحوة مصرف داروهاي تجويز شده توسط پزشك ، از وي در مورد سابقة قبلي و مصرف فرآورده هاي گياهي سؤال نمايند.
3. تعدادي از فرآورده هاي گياهي ، طي مطالعات تصادفي و تحت كنترل ،كارآيي خود را به طور مستند و مدلل اثبات كرده اند. به عنوان مثال عصاره هاي گياه علف چاي ( هوفاريقون ) براي افسردگي خفيف تا متوسط ، گياه جينكگو براي " ناكارآيي ذهني " (CEREBRAL INSUFFICIENCY ) و سير براي كاهش غلظت هاي بالاي كلسترول سرم ، موثر بوده اند.
4. فرآورده هاي گياهي ، علي رغم آنچه كه رايج است و معمولا گفته مي شود ، بي خطر نيستند و مي توانند باعث عوارض جانبي شوند. البته تعدادي ازز فرآورده ها كه به صورت بدون مجوز در بازارها يافت مي شوند ، هم ايجاد عوارض كرده اند كه به كيفيت پايين آنها مربوط مي شود.
5. برخي فرآورده هاي گياهي ، داراي پتانسيل تداخل با داروهاي رايج هستند. مواردي از اين گونه تداخلات گزارش شده است و هنگام مصرف بايد دقت كافي در اين باره مبذول داشت.
6.عوارض جانبي فرآورده هاي گياهي بايا بدون مجوز توسط داروسازان قابل گزارش به واحد ADR مربوطه است.
6. جهت اثبات كارآيي و بي خطري فرآورده هاي گياهي آزمايش نشده ، به تحقيقات بيشتري نياز است. در مورد اثر سينرژيسمي اجزاي موجود در فرآورده هاي گياهي ـ آن طور كه ادعا مي شود ـ هم ، بايد بررسي لازم انجام گردد و اين ادعا تأييد شود.
7. بيماراني كه مي خواهند به يك فرد " درمانگر گياهي " ( تجويز كنندة داروهاي گياهي ) مراجعه كنند ، بايد فردي را انتخاب كنند كه دورة آموزشي لازم و مناسب را طي كرده باشد و عضو يك سازمان حرفه اي ـ تخصصي باشد
|