[ساقي]

بانو سیمین بهبهانی با الهام از اين بيت حافظ كه مى گويد:


آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند
آيا بود كه گوشه چشمى به ما كنند


اين شعر را با يادآورى آن غزل حافظ ساخته اند

تمام دلم دوست داردت/ تمام تنم خواستار تو است
بيا و به چشمم قدم گذار/ كه اين همه در انتظار تواست

چه خوب و چه خوبى چه نازنين/ تو خوبترينى، تو بهترين
كه بخت بلندى يار اوست/ كسى كه شبى در كنار تواست

به گوشه چشمى نگاه كن/ ببين كه به پايت فكنده ام
مگر به نظر كمييا شود/ دلى كه چنين خواستار تواست

خموشى شبهاى سرد من/ چرا نشود پر زشور عشق
كه گرمى آن دستهاى گرم/ به سينه من يادگار تواست

زميوه ممنوع حيف و حيف/ كه ماند و به غفلت تباه شد
وگرنه تو را مى فريفتم/ كه سابقه اى در تبار تواست

چنين كه ملنگم، چنين كه مست/ كه برده حواس مرا ز دست
بدين همه جلدى و پابكى/ غلط نكنم كار كار تواست

به دار و ندارم نگاه كن/ كه هيچ به جز عاشقى نماند
تمام وجودم همين دل است/ تمام دلم بى قرار تواست





درود بر بزرگ بانوی غزل پارسی"سیمین بهبهانی"