[پریشان]

بهار بهار صدا همون صدا بود

صدای شاخه ها و ریشه ها بود

بهار بهار چه اسم آشنایی

صدات می آد اما خودت کجایی؟

بهار اومد لباس نو تنم کرد

تازه تر از فصل شکفتنم کرد

بهار اومد بایه بغل جوونه

عید آورد از تو کوچه تو خونه

حیاط ما غربیل

باغچه ما یه گلدون

خونه ما همیشه

منتظر یه مهمون

بهار بهار یه مهمون قدیمی

یه آشنای ساده و صمصیمی

یه آشنا که مثل قصه ها بود

خواب خیال همه بچه ها بود

یادش بخیر بچه گیا چه خوب بود

حیف که هنوز صب نشده غروب بود

آخ که چه زود قلک عیدیامون

وقتی شکست باهاش شکست دلامون

بهار اومد برفا رو نقطه چین کرد

خنده به دل مردگی زمین کرد

چقد دلم فصل بهارو دوس داشت

واشدن پنجره هارو دوس داشت

بهار اومد پنجره ها رو وا کرد

منو باحسی دیگه اشنا کرد

یه حرف،یه حرف،حرفای من کتاب شد

حیف که همش سئوال بی جواب شد

دروغ نگم هنوز دلم جوون بود

که صب تا شب دنبال آب و نون بود


(این ترانه رو تورج شعبانخانی و زنده یاد ناصر عبدالهی خوانده)