[SHeRvin]

● Punk Ruck
۳ تعریف هست که تو فلسفهء راک به طور کلی، و خصوصا تو پانک اصله (که به هم کاملا مرتبطن):
▪ Iconoclasm : تمایل به نابودی آنچه مقدس شمرده می شه، و یا رایج یا سنتی است
▪ Nihilism : نفی کردن و بی پایه و اساس دونستن تمام ارزش ها- بدون ارائهء راه حلی - و اعتقاد به اینکه هیچ چیز به طور مطلق قابل فهم نیست
▪ Anarchism : تمایل به بی نظمی و ابهام؛ ضد ارزشهای نرمال در جامعه بودن، و کلا ضد هر چیزی که از رشد و پیشرفت جلوگیری کند؛ و مخالفت با قدرت متمرکز سیاسی
[البته اینها تعریف های خیلی خلاصه و کلی هستند]
حالا خود punk... اعضای پانک عقاید آزادیخاهانه شون رو از طریق هنرهای مختلف ابراز می کنن، که مهمترین اونها موزیک ه. همچنین نقاشی، شعر، و داستان کوتاه. پانک ها از این طریق از خلاقیتشون برای به نمایش گذاشتن نارضایتیشون از ظلمها و استبداد حاکم بر جامعه، استفاده می کنن.

موسیقی پانک دارای Lyric های خشمگین و تند و سریع، در مورد مدرسه/AcademY، ناخشنودی از شرایط اجتماعی، ارتباطها/relationships، و مسائل خانوادگی ست. یکی دیگه از مشخصات این سبک اینه که بعضی از آهنگهاش به کوتاهی ۲ دقیقه است. ولی حتی تو این زمان کم، آهنگهاش می تونن حس خواننده رو منتقل کنن- که این آهنگها معمولا خشم و عصبانیت رو نشون می دن. هدف این موزیک شوک آوردن، اهانت کردن، و حمله کردن به دیدگاههای عام است!
طرز لباس پوشیدن punk ها هم بیانگر دیدگاه این سبک ه. پانک ها خودشون رو به شکلی در می آرن که خارج از عرف باشه؛ به این ترتیب حسی که نسبت به جامعه دارن، و همچنین ظلم ها و فقر در جامعه رو منعکس می کنن. اونها از وسایل/object های معمولی ای مثل دکمه، تیغ، سوزن، و تکه های پارچه استفاده می کنن، و به عنوان سمبل حس هایی که می خواد بیان کنن، از اونها استفاده می کنن. پانک بودن کمک می کنه که هر کس بتونه فردیت/شخصیت خاص خودش رو پیدا کنه، بدون اینکه از طرد شدن یا مورد قبول واقع نشدن بترسه.
برای مثال، روی کلاه sweatshirt پانکی، تکه ای پارچه دوخته شده که کلمهء Unity روش نوشته شده است... این معانی مختلفی می تونه داشته باشه، و در راس- خواستن وحدت در جامعه. و ژاکت جین پاره پوره ای که روی اون کلمه های مختلفی نوشته شده که نشون دهندهء سختیها، دردها، و ظلمهاییه که جامعه ایجاد می کند، می باشد. پارگی لباس پانکها منعکس کنندهء فقر در جامعه و همچنین خشم است!

در بین دختر و پسرهای punk شلوار جین هایی که رنگ و روشون رفته هم زیاد دیده می شه. بعضی از دخترها در پانک دامن های کوتاه یا شلوار چرم هم می پوشن؛ همچنین گاهی آرایش غلیظ، ولی خلاف عرف. موهاشون رو به رنگ های عجیب غریب می کنن، و به صورت نا مرتب یا spiked یا به حالات غیر معمول در می آرن- درست خلاف اون چیزی که تو جامعه مورد قبوله!
یه نکتهء جالب؛ چند روز پیش یه جایی خونده بودم که کلا پول خیلی زیادی برای ‌fashion های hip-hop در آمریکا خرج می شه: اولا- دقت کنین، سبکی مثه hip-hop یه fashion لعنتی خاص داره که می خواد مردم ازش تقلید کنن! در حالی که سبکی مثه Punk راه رو واسهء نشون دادن فردیت/individuallity خاص هر کس باز می کنه!

دوما- مردم این همه پول خرج می کنن که تو مد hip-hop باشن، در حالی که سبکی مثل punk یکی از دلایل طرز لباس پوشیدنشون، منعکس کردن فقر تو جامعه است.
فقط تفاوت رو ببینین!
band هایی مثل The Velvet Underground و The Silver Apples با ترکیب کردن هنر، ایده آل های ضدارزش، و تقابل فرهنگی، با موزیک rock n roll، تاثیر شگفتی در بوجود اومدن Punk Rock در دهه ی ۷۰ داشتند.
در اواخر دهه ۶۰ و دهه ۷۰، رویدادهای اجتماعی، مانند جنگ ویتنام، تورم، و بیکاری، در موسیقی اون دوران خودش رو منعکس می کرد. در حالی که موسیقی جدی تر می شد، اما ارتطباتش با مسایل روزمره زندگی کم می شد و بیشتر حالت escapism (فرار از واقعیات) می گرفت. در همین زمان بود که گروههای پانک در انگلیس با تاثیر گرفتن از این جو، و همچنین با کمک از موسیقی بعضی از bandهای آمریکایی، رو به گسترش رفتند. از اولین و مشهورترین این گروهها، The *** Pistols بود.
lyric های پانک بیشتر به محکوم کردن طبقه ی اشراف انگلیس و بی صداقتیشون، و همینطور به اعتراض های ناامیدانه و خشونت بار بر مسایل و مشکلات اجتماعی، می پرداخت.
در سال ۱۹۷۶، manager گروه The *** Pistols، مصاحبه ای با BBC ترتیب داد، که در آن اعضای *** Pistols عقاید رو راست و رک، و در خیلی از مواقع- تهین آمیزشون رو به عموم ابراز کردند. در پی این مصاحبه وزیر آموزش و پرورش انگلیس و هیات مدیره ی هنر لندن، مخالفتشون رو با پانک ها نشون دادند و به مردم ”قول دادند“ از پانک ها جلوگیری کنند!!

و بعد از همین مصاحبه بود که پانک ها با مخالفت بیشتر عموم مواجه شدند. اما این مخالفت نتیجه ی عکس داشت و تعداد بیشتری رو نیز به سوی خود جلب کرد.
پانک باعث می شد مردم نگاهی به برخی حقایق بیاندازند، و عموم مردم از چیزی که می دیدن خوششون نمی اومد. (مثل اون جمله ی سینوهه که می گه: ”ممکن است لباس و زبان و رسوم و آداب و معتقدات مردم تغییر کنه، اما حماقت آنها عوض نخواهد شد؛ و در تمام اعصار می توان به وسیله ی گفته ها و نوشته های دروغ مردم را فریفت. زیرا همانطور که مگس عسل را دوست دارد، مردم هم دروغ و ریا و وعده های پوچ را که هرگز عملی نخواهد شد دوست می دارند.“).... در کل پیام اصلی پانک این بود که هر کس، خودش باشه- یک individual (فرد) خاص برای خود باشه. John Lydon گفته بود ”تنها چیزی که می خوام به مردم بدم، فردیت خاص خودشونه....