اولا باید تشکر کنم از همه ی شما دوستان عزیز که به این حقیر بها دادین و وقتتونو صرف خوندن خط خطیهای من کردین !! در جواب مدیر عزیز باید عرض کنم که به نظر حقیر تنها قالبی که توانایی بیان مضامین عرفانی و عاشقانه ی آمیخته با شعور عارفانه رو داره !! غزله !! البته نمیشه گفت تنها قالب ! بلکه بهترین قالب شعری برای بیان اینگونه مضامینه ! اما سوال شما که فرمودین : جان من و جان او !! همیشه هستی عاشق صرف در گرو هستی معشوقه ! چه اینکه معشوق آگاه از این دلداگی باشد ! چه نباشد ! جانی که با وجود معشوق جان میگیرد ! نفسی که با نگاه یار به شماره می افتد و با غم فراقش به سینه سنگینی می کند !! منظور حقیر از جان من و جان او ! بیان حقیقت واقعی وجود عشق است که بر مدار نیست شدن عاشق در پای معشوق میچرخد ! هر چند خیالی و در ذهن شاعر !!! اما فارغ از خیال و اوهام همیشه برای او حقیقی مینماید و تفسیر واقعی زندگی اوست !! اما عشقی بیچاره را ساحل آرام کو ؟ من عشقی رئ به عنوان لقب برگزیدم چرا که تنها مایه ی دلخوشی و آرامشم در حیات چند روزه !! عشق است !! به گفته خواجه ی شیراز : عشقت رسد به فریاد ار خود بسان حافظ قرآن زبر بخوانی با چهارده روایت !! آنچه در این دنیا ارزش دلدادگی دارد وجود واجب حقست که کمال مطلق و صرف حضور !!! و گرنه ما کجا و افلاک کجا ؟؟!! ساحل آرام بشریت ! لنگر گرفتن در کنار حقیقتی است که انسان را به سمت انسانیت سوق خواهد داد و بشر را از اینهمه پوچی روز افزون رهایی خواهد بخشید !! این حقیقت برای من عشقیست به معشوق که میسوزاند و خاکستر میکند و به بادت میدهد ! و در عین فنا شدن به زندگی جاودانه ات رهنمون میکند !! درست مثل حلاج!! ممنونم که منو تحمل میفرمایین و از اینکه اینجا در خدمت شما هستم خوشحالم !
|