ممنونم اناهيتا جان
راستش هدفم از اينهمه وقت گذاشتن و تايپ اين مطالب اينه كه اتفاقات و خاطراتي كه عنوان كردم ديگه شايد هيچوقت در اين شهر تكرار نشه! شرايط عوض شده و امكان وقوع هيچكدوم ديگه ميسر نيست !هر چي هم سرچ ميدم هيچكس از هم سن هام حوصله نگارش اين مطالب رو نداره و شايد در دل تاريخ دفن بشه خودمم يه روزي به علت پير شدن همه رو فراموش ميكنم دلم نميخواد اين خاطرات شيرين (و گاهي تلخ) از ياد ها بره ...ممنونم كه با حوصله مطالب رو خوندي خيلي دلم ميخواست كساني پيدا ميشدن كه مثل من به جزئيات زندگي گذشته توجه داشته باشن مخصوصاً گذشته هاي دور در زمان كودكي هاي من!!
راجع به بازي با قاپ گفتي !البته من با خواهر هام(قديما يكله!!! (تك پسر)بودم )قمچان بازي ميكرديم ولي با سنگ!.... نشنيده بودم كسي با قاپ قمچان بازي كنه!! توي بعضي از محله ها يه بازي با قاپ ميكردن اسمش قاپان بود! البته يه جورايي بيشتر يه بازي روستايي بود و توي زمان ما و شايد توي محله ما رواج نداشت !من هم هيچوقت ياد نگرفتم!