كوانتای فضا و زمان
همانطور كه روولی توضیح می‌دهد، در مكانیك كوانتومی تمام ذرات ماده و همچنین انرژی را می‌توان به صورت موج توصیف كرد. موج نیز یك ویژگی غیرعادی دارد: تعداد نامحدودی از آن می‌تواند در یك مكان وجود داشته باشد. اگر روزی نشان داده شود كه زمان و مكان از كوانتا تشكیل یافته‌اند، تمام آنها می‌توانند در یك نقطه بدون بعد روی هم تلنبار شوند.
روولی می‌گوید: «به معنایی فضا و زمان در این تصویر ذوب می‌شوند. دیگر فضا وجود ندارد، تنها كوانتاهایی وجود دارند روی كوانتاهای دیگر بدون اینكه در فضا غرق شوند.»
روولی به همراه یكی از مهمترین ریاضیدانان دنیا یعنی آلن كونس از كالج فرانسه در پاریس روی این موضوع كار كرده است. آنها همراه هم چارچوبی را ارائه داده‌اند كه نشان می‌دهد، چگونه آنچه ما به عنوان زمان تجربه می‌كنیم ممكن است از یك واقعیت بی‌زمان و بنیادی‌تر ظهور یافته باشد.
همان‌گونه كه روولی توصیف می‌كند: «زمان احتمالا یك مفهوم تقریبی است كه در ابعاد بزرگ ظاهر می‌شود. كمی شبیه مفهوم سطح آب كه از لحاظ ماكروسكوپی معنا دارد اما در ابعاد اتمی معنای خود را از دست می‌دهد.»
روولی با فهمیدن اینكه توضیحاتش ممكن است راز زمان را عمیق‌تر كند، می‌گوید بیشتر دانش فعلی ما روزی گیج‌كننده به نظر می‌رسید. «من فهمیده‌ام كه این تصویر مشهودی نیست. اما این موضوع فیزیك بنیادی است: یافتن روش‌های جدید فكر كردن درباره جهان و دیدن اینكه آیا این روش‌ها كار می‌كنند یا نه. من فكر می‌كنم وقتی گالیله گفت زمین می‌چرخد، به همین شكل غیرقابل فهم بود.
فضا برای كوپرنیك شبیه فضا برای نیوتن نبود و فضا برای نیوتن مانند فضا برای اینشتین نبود. ما همیشه كمی بیشتر می‌آموزیم.» روولی احساس می‌كند كه یك انقلاب دیگر در مفهوم زمان به همین زودی اتفاق می‌افتد. «وقتی مقاله ۱۹۰۵ اینشتین منتشر شد، تفكر مردم درباره فضا-زمان را تغییر داد. ما دوباره در آستانه واقعه‌ای شبیه آن هستیم.» وقتی گردوخاك‌ها فرو نشینند، زمان هرچه كه باشد می‌تواند حتی عجیب‌تر و وهم‌انگیزتر از چیزی باشد كه اینشتین می‌توانست تصور كند.
DiscoverMagazine, Jun. ۲۰۰۷
تیم فولگر
ترجمه: مریم جعفراقدمی
__________________
میانِ غربتِ خاموشِ رهگذر
و تنهای مانده از سفر
یک پنجره
فاصله است...
|