حرفها که تکراری می شوند ، روزها عادی و غصه ها معمولی می شوند . انسانها از روی تکرار با یکدیگر سلام می کنند ، بارانها از سر تکرار فرو می ریزند و بهارها از سر عادت گل می دهند .
وقتی در گذر زمان ، روی ذهن تقویم ، روزها به ماه و ماهها به سال کشیده می شوند ، شنبه با جمعه فرقی نمیکند ... پائیز با بهار و امسال با پارسال و ... آن وقت است که تمام آفرینش را یکجور میبینی ، خودت و حتی خدا را .... آن وقت است که دوست داری زندگی بر تو سخت نگیرد
. دلت می خواهد هر وقت اراده کنی بهار بخندد و پائیز دلش نگیرد . و آن وقت است که به مرور در غبار خاطرات گم میشوی . و بعد ...روزی آرام و بی صدا به پایان می رسی ، به آرامی اشکی که روی گونه ها پيچ و تاب ميخورد و به انتها ميرسی
اما به خاطر خدا هم که شده در خودت غرق نشو
کمی ، فقط کمی جرات دریا شدن داشته باش .