[ترنم]

هوای من
نفس های گل سرخی ست
که گلبرگ گلبرگ
با لهجۀ عطرها
صدا می زند تو را
تو می وزیُّ
کوچه باغ دلم
می برد مرا به شبنم زار
بوی سبز علف
عطر خیس شبدرها
پر می کشد
چکاوک از پرچین سینه ام
و در جویبار خیالت
تن به عشق تو می شوید
زیر آفتاب گرم چشمانت