[ساقي]

من به باغ گل سرخ . . .
=================


در گشودند به باغ گل سرخ
و من ِ دلشده را
به سراپرده ی رنگین تماشا بردند
من به باغ گل سرخ
با زبان بلبل خواندم
در سماع شبِ سروستان دست افشاندم
در پریخانه ی پر نقش ِ هزار آینه اش
خویشتن را به هزاران سیما دیدم
با لبِ آینه خندیدم
من به باغ گل سرخ ،همره قافله ی رنگ و نگار
به سفر رفتم از خاک به گُل
رقص رنگین شکفتن را در چشمه ی نور
مژده دادم به بهار
من به باغ گل سرخ،زیر آن ساقه ی تر
عطر را زمزمه کردم تا صبح
من به باغ گل سرخ،در تمام شب ِسرد
روشنایی را خواندم با آب
و سحر را به گل و سبزه بشارت دادم..






......