من خیلی دوست دارم این پست زیبا و به نظر فراموش شده رو ادامه بدم. اگه اشکالی نداره
دنباله دار ها :
گیسو=Comet
صخره های یخی بزرگی دور تا دور منظومه شمسی ما معلق هستند. گاهی به دلیل اختلالات گرانشی، یکی از آنها مسیر خود را تغییر می دهد و به سمت داهل منظومه شمسی کشیده می شود و با گرفتار شدن در دام گرانش خورشید، در مداری بیضوی به دور خورشید می گردد.
هسته دنباله دارها از صخره های سنگی به ابعاد حدودا 10 کیلومتر تشکیل شده است و روی آن را لایه ای از غبار یخ زده و گاز پوشیده است. با نزدیک شدن این قطعه منجمد به خورشید، بر اثر تشعشعات و باد های خورشیدی ذرات گاز و غبار از سطح دنباله دار تصید و هاله ای مه آلود در اطراف و دو دنباله بلند در پشت مسیر حرکتش ظاهر میشود.
دنباله گازی که به دلیل وجود مونواکسید کربن به رنگ آبی دیده می شود، درست رو به روی خورشید به وجود می آید. دنباله غباری هم که در انعکاس نور خورشید به رنگ زرد کم رنگ دیده می شود، کمی مایل به مسیر حرکت دنباله دار ظاهر می شود. بسته به اندازه و سرعت دنباله دار، طول دنباله دارها ممکن است به صدها میلیون کیلومتر هم برسد.
در مسیر بیضی شکل گردش دنباله، هر چه دنباله دار به خورشید نزدیکتر شود، مواد بیشتری از سطح آن تصید می شود و طول دنباله بلند تر میشود. اغلب دنباله دارهایی که دوره تناوب کوتاه و متوسط دارند (مانند هالی با دوره تناوب 76 سال)، متعلق به صخره های سرگردان کمربند کوییپر هستند که بر اثر اختلالات گرانشی از مدار خود خارج می شوند و شروع به گردش حول خورشید میکنند. بعضی مواقع هم نیروی گرانش یکی از سیارات بخصوص مشتری، آنها را به سوی خود جذب میکند. مانند دنباله دار شومیکر-لویی9 که در سال 1994 در سطح مشتری سقوط کرد. دنباله دارهایی با دوره تناوب بیش از 200 هم بیشتر از صخره های سرگردان ابر آوورت سرچشمه میگیرند. این احرام که در خارج از منظومه شمسی و در فضای میان ستاره ای قرار دارند، از آمونیاک منجمد، متان، یخ آب و صخره تشکیل شده اند. معمولا یک اختلال گرانشی باث راه یافتن آنها به داخل منظومه شمسی می شود. هیل پاب نمونه ای از این دنباله دارهاست که هر بار گردش کامل آن به دور خورشید بیش از 4000 سال طول میکشد.
*ابر آوورت: توده عظیمی از میلیاردها صخره سرگردان است که بصورت هاله ای کروی، دورتادور منظومه شمسی ما قرار گرفته است فاصله این توده ابری تا منظومه شمسی ما 3 سال نوری است.